Καστοριά: ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ..Αρθρο που είχαμε γράψει τον Ιούνιο του 2012-για τον πρώην δήμαρχο Καστοριάς και τα αδέσποτα

28 Ιουνίου 2012 ·Του Μανώλη Μάνου 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΔΕΛΦΟ ΣΑΪΤ fyllokaiftero.gr

ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ .. Ειναι ενα τεράστιο προβλημμα, ειναι αληθεια όμως οτι  ...υπήρχε απο παλιά ,απο την εποχή που ηταν δημαρχος ψυχιατρος ΔήμήτρηςΠαπουλιδης  , του οποιου δημοτικος συμβουλος ηταν και ο σημερινος δημαρχος Καστοριας Μανωλης Χατζησυμεωνιδης το προβλημμα ομως συνεχιζεται καί  ...υπαρχει . 

Το διαφορετικο - και συναμα περίεργο , και το προκαλών τον γέλωτα (για το θέμα ) ειναι οτι , δηλωσε προσφατα σε ραδιοφωνικο σταθμο  σε σχετική  ερωτηση που του εγινε ο κ.Μανώλης Χατζησυμεωνιδης  << ο Δήμος δεν έχει υποχρεωση να μαζεψει τα αδεσποτα αλλα μονο να τα εξετάσει ο κτηνίατρος και αν κρινει ,οτι δεν ειναι επιθετικά ο δήμος τα αφήνει και παλι ελεύθερα >> Δεν διευκρίνησε αλλα μαλλον το εννοούσε οτι τα αδέσποτα θα τα εξεταζει ψυχιατρος του δημου .

 Τον καλώ να συν-πιούμε εναν καφε στις καφετέριες της παραλίας της πολεως της Καστοριας για να δει οτι σκυλια ...τα μη επιθετικα πως θα ανεβουν στο τραπεζι μας .

 Να δει τα αδέσποτα να ακολουθούν τους περιπατητές απο πισω , να τους μυριζουν (κάποιο σκυλί ακολουθει μονο  γυναικες ; ) και να ενοχλουν τους πολιτες χωρις..... να ειναι επιθετικα ....εχοντας σώας τας φρένας , οπως ειπε η αφησε να εννοειθεί (οτι δηλαδή ίσως χρήζουν ψυχιάτρου) για τα αδεσποτα σκυλια , ο Μανωλης Χατζησυμεωνίδης ο δήμαρχος Καστοριάς ..(28 Ιουνίου 2012)

Και τα μάτια σας θέλουν τη “γυμναστική” τους

Συντάκτης: Έλλη Βασιλείου,

πηγή

Ακόμα και τα ματάκια μας θα πρέπει να ασκούνται. Τα μάτια μας μέρα και νύχτα υφίστανται καταπόνηση και είναι σημαντικό να τα ξεκουράζουμε, αλλά και να τα εξασκούμε ώστε να λειτουργούν καλύτερα. Η γιόγκα και συγκεκριμένα η Χάθα Γιόγκα προτείνει ασκήσεις για τα μάτια που μπορούν να βοηθήσουν ακόμα και ανθρώπους με προβλήματα όρασης όπως η μυωπία. Είναι ασκήσεις που μπορείτε να εφαρμόζετε καθημερινά, είτε το πρωί, είτε το βράδυ.

Αν πάσχετε από σοβαρές ασθένειες των ματιών όπως γλαύκωμα, καταρράκτη, αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς χιτώνα, ιρίτιδα, κερατίτιδα, επιπεφυκίτιδα είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε το γιατρό σας προτού  εφαρμόσετε αυτές τις ασκήσεις.

Τι να προσέξετε κατά τις ασκήσεις

• Κάντε τις ασκήσεις πρωί / ή βράδυ. Μπορείτε να τις εκτελέσετε είτε μεμονωμένα, είτε ως σύνολο.  Αν τις κάνετε όλες είναι καλό να ακολουθήσετε τη σειρά με την οποία δίνονται.
• Είναι απαραίτητο κατά τη διάρκεια των ασκήσεων να είστε εντελώς χαλαροί. Αδειάστε το μυαλό σας από σκέψεις και εστιάστε στη σωστή εφαρμογή των ασκήσεων.
• Μην καταβάλλετε υπερβολική προσπάθεια, καθώς αυτό θα οδηγήσει σε κόπωση των ματιών. Οι μύες του προσώπου, τα φρύδια και τα βλέφαρα πρέπει να παραμένουν εντελώς χαλαρά.
• Στο τέλος κάθε άσκησης κλείστε τα μάτια για να τα ξεκουράσετε για μισό λεπτό τουλάχιστον.
• Αν φοράτε γυαλιά, βγάλτε τα προτού κάνετε τις ασκήσεις.
• Πλύντε τα χέρια σας και ρίξτε λίγο φρέσκο νερό στα μάτια σας προτού ξεκινήσετε. Το δροσερό νερό θα τονώσει τα μάτια σας και θα σας βοηθήσει να συγκεντρωθείτε.

Πώς θα εφαρμόσετε τις ασκήσεις

Από καθιστή θέση εστιάζουμε το βλέμμα σε σημείο που ευρίσκεται ευθυγραμμισμένο με τον κάθετο άξονα του σώματος και με τον ορίζοντα στο ύψος των ματιών. Εκεί όπου συναντώνται οι δύο άξονες της όρασης που σχηματίζουν σταυρό, ορίζουμε αυτό το σημείο ως «κέντρο». Κατά τις ασκήσεις των ματιών, το «κέντρο» είναι η αφετηρία αναφοράς, αλλά και ο σταθμός ανάπαυσης.

Οι 7 ασκήσεις βήμα βήμα

1. Εστιάζουμε το βλέμμα στο κέντρο. Διατηρώντας τελείως ακίνητο το κρανίο, κατά τη φάση εισπνοής ανεβάζουμε το βλέμμα από το κέντρο όσο μπορούμε ψηλά προς τον ουρανό. Κατά την φάση εκπνοής περνάμε το βλέμμα από το κέντρο και κατεβάζουμε το βλέμμα όσο μπορούμε χαμηλά προς τη γη –δίχως να κινούμε το κεφάλι. Εφαρμόζουμε την ίδια ροή στην κίνηση των ματιών συνδυάζοντας με την αντίστοιχη ταιριαστή φάση της αναπνοής –εισπνοή πάνω, εκπνοή κάτω- περνώντας πάντοτε το βλέμμα από το κέντρο κατά την μετάβαση. Εκτελούμε για δέκα κύκλους αναπνοής καλλιεργώντας τη συμμετρία ανάμεσα στις φάσεις, καθώς περνάμε από το 1 ως το 3 καθώς εισπνέουμε και ανεβάζουμε, και από το 1 ως το 3 καθώς εκπνέουμε και κατεβάζουμε. Αφού ολοκληρώσουμε τους δέκα κύκλους αναπνοής, σταθεροποιούμε το βλέμμα στο κέντρο. Τρίβουμε δυνατά τις παλάμες μας μεταξύ τους είκοσι φορές, ώστε να αποκτήσουν θερμότητα. Στη συνέχεια κάνουμε τις παλάμες μας σαν κούπες και κλειστά δάχτυλα. Με ανοιχτά μάτια καλύπτουμε με τις παλάμες τις εσοχές των ματιών για δέκα κύκλους αναπνοής.

2. Εστιάζουμε το βλέμμα στο κέντρο. Με την φάση εισπνοής στρέφουμε το βλέμμα τελείως αριστερά –χωρίς να κινήσουμε το κεφάλι. Κατά τη φάση εκπνοής περνάμε το βλέμμα τελείως δεξιά- δίχως να κινήσουμε το κεφάλι. Συνεχίζουμε αντίστοιχα από πλευρά σε πλευρά. Εκτελούμε δέκα κύκλους αναπνοής. Καλλιεργούμε συμμετρικά αναπνοή καθώς περνάμε τρεις χρόνους σε κάθε φάση –εισπνοή αριστερά, εκπνοή δεξιά. Επαναλαμβάνουμε την παραπάνω άσκηση με τις παλάμες μας.

3. Εστιάζουμε το βλέμμα στο κέντρο. Με τη φάση εισπνοής ανεβάζουμε το βλέμμα πάνω αριστερά. Με τη φάση εκπνοής περνάμε από το κέντρο και κατεβάζουμε το βλέμμα κάτω δεξιά. Διατηρούμε το κεφάλι ακίνητο. Συνεχίζουμε το ίδιο πάνω αριστερά εισπνοή, κάτω δεξιά εκπνοή για δέκα κύκλους αναπνοής, με συμμετρία στις φάσεις αναπνοής. Επαναλαμβάνουμε την παραπάνω άσκηση με τις παλάμες μας.

4. Εστιάζουμε το βλέμμα στο κέντρο. Με τη φάση εισπνοής ανεβάζουμε το βλέμμα πάνω δεξιά. Με τη φάση εκπνοής περνάμε από το κέντρο και κατεβάζουμε το βλέμμα κάτω αριστερά. Διατηρούμε το κεφάλι ακίνητο. Συνεχίζουμε το ίδιο πάνω δεξιά εισπνοή, κάτω αριστερά εκπνοή για δέκα κύκλους αναπνοής, με συμμετρία στις φάσεις αναπνοής. Επαναλαμβάνουμε την παραπάνω άσκηση με τις παλάμες μας.

5. Εστιάζουμε το βλέμμα στο κέντρο. Φανταζόμαστε πως έχουμε μπροστά μας ένα μεγάλο ρολόι με δείκτες. Εισπνέοντας ανεβάζουμε το βλέμμα μας στο σημείο της 12ης ώρας. Εκπνέοντας περνάμε το βλέμμα από την πρώτη, την δεύτερη, την Τρίτη, και την τέταρτη ώρα. Εισπνέουμε. Εκπνέοντας περνάμε το βλέμμα από την Πέμπτη, την έκτη, την έβδομη, την όγδοη ώρα. Εισπνέουμε. Εκπνέοντας ανεβάζουμε το βλέμμα στην ένατη, δέκατη, ενδέκατη, δωδέκατη ώρα. Εισπνέουμε. Εκπνέοντας, επαναφέρουμε το βλέμμα στο κέντρο. Κατά τον ίδιο τρόπο εκτελούμε τον κύκλο του ωρολογίου  με την αντίστροφη φορά, αριστερόστροφα. Μπορούμε να επαναλάβουμε και άλλες φορές. Επαναλαμβάνουμε την παραπάνω άσκηση με τις παλάμες μας.

6. Απλώνουμε το δεξιό χέρι με ίσιο αγκώνα, ώστε η παλάμη σε γροθιά να βρίσκεται ακριβώς ανάμεσα στο βλέμμα και στον ορίζοντα, στο «κέντρο». Εκτείνουμε τον αντίχειρα προς τον ουρανό, και εστιάζουμε το βλέμμα στο νύχι του αντίχειρα. Καθώς εισπνέουμε κάμπτουμε τον αγκώνα και με σταθερή ταχύτητα στο ίδιο ύψος πλησιάζουμε τον αντίχειρα στα είκοσι εκατοστά από τα μάτια. Καθώς εκπνέουμε απομακρύνουμε τον αντίχειρα και με σταθερή ταχύτητα στο ίδιο ύψος πλησιάζουμε, ώσπου να φθάσει στην αρχική μακρινή θέση όπου ο αγκώνας είναι σε έκταση. Μπορούμε να μετράμε πέντε χρόνους στην εισπνοή καθώς το χέρι πλησιάζει, και πέντε χρόνους στην εκπνοή καθώς ο αντίχειρα απομακρύνεται. Εκτελούμε για οχτώ κύκλους αναπνοής. Επαναλαμβάνουμε την παραπάνω άσκηση με τις παλάμες μας.

7. Απλώνουμε το δεξιό χέρι με ίσιο αγκώνα, ώστε η παλάμη σε γροθιά να βρίσκεται ακριβώς ανάμεσα στο βλέμμα και στον ορίζοντα, στο «κέντρο». Εκτείνουμε τον αντίχειρα προς τον ουρανό, και εστιάζουμε το βλέμμα στο νύχι του αντίχειρα. Καθώς εισπνέουμε, εστιάζουμε το βλέμμα στην κάτω άκρη της μύτης πάνω από τα ρουθούνια. Καθώς εκπνέουμε, στέλνουμε την εστίαση μακριά στο νύχι του αντίχειρα. Η εστίαση διαρκεί όσο διαρκεί η αντίστοιχη φάση του κύκλου αναπνοής. Πέντε χρόνους μετράμε καθώς εστιάζουμε στη μύτη καθώς εκπνέουμε, και πέντε χρόνους μετράμε καθώς εστιάζουμε στο νύχι καθώς εκπνέουμε. Συνολικά μετράμε δώδεκα κύκλους αναπνοής. Επαναλαμβάνουμε την παραπάνω άσκηση με τις παλάμες μας. 

ΒΙΝΤΕΟ: Γιώργος Παπανδρέου: Δεν ήθελα εγώ το ΔΝΤ, η Γερμανία το ήθελε

Τι αποκάλυψε στον ΣΚΑΙ ο πρώην πρωθυπουργός για τα όσα έγιναν το 2010, από το Καστελόριζο και το Νταβός - Τι υποστηρίζει για το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» και η επίρριψη ευθυνών στον Καραμανλή

Με επιδερμίδα μπρονζέ και άψογο μαύρισμα, φρέσκος και ξανανιωμένος εμφανίστηκε ο Γιώργος Παπανδρέου στο ραντεβού με την Σία Κοσιώνη για μια «επετειακή» συνέντευξη επ' αφορμή της συμπλήρωσης των έξι ετών από το πρώτο μνημόνιο. Ο τέως πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν απέφυγε καμία από τις ερωτήσεις που του υπέβαλε η άνκορ-γούμαν του Σκάι. Ωστόσο εκτός από τη φράση-βόμβα «Άνγκελα, πάρε τα κλειδιά της Ελλάδας» που είπε τον Οκτώβριο του 2010, όταν Γερμανία και Γαλλία προωθούσαν την αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου από την Ελλάδα, ο ΓΑΠ είπε ελάχιστες πραγματικά νέες «Ιστορίες». Κυρίως επιδόθηκε σε ένα σόλο επίρριψης ευθυνών σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από την κυβέρνησή του, κάνοντας αναφορές σχεδόν στους πάντες: Από τον Κώστα Καραμανλή, τον Αντώνη Σαμαρά, τον σύντροφό του στο ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο, έως τον Αλέξη Τσίπρα, τον Γιάνη Βαρουφάκη αλλά και τον Σταύρο Θεοδωράκη.

Ακόμη και για το περιβόητο σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», ο Γιώργος Παπανδρέου είπε ότι διαδόθηκε αποσπασματικά, καθώς ο ίδιος εννοούσε ότι «λεφτά θα υπήρχαν, εάν κάναμε βαθιές τομές και σοβαρές μεταρρυθμίσεις». Επίσης, άφησε ένα υπονοούμενο, ότι «κάποιοι δεν ήθελαν να γίνουν αυτές οι τομές πχ για την κατάργηση του πελατειακού κράτους». Κατά τον ΓΑΠ σχεδόν όλοι οι Έλληνες πολιτικοί πλην του ιδίου στη διάρκεια της εξαετούς μνημονιακής περιπέτειας «έβαλαν το προσωπικό τους συμφέρον πάνω από το εθνικό».

Αμέσως με τις πρώτες λέξεις της συνέντευξής του, ο ΓΑΠ επιτέθηκε με ιδιαίτερη οξύτητα στον προκάτοχό του, τον Κώστα Καραμανλή, κατηγορώντας τον ευθέως για «στατιστική απάτη» σχετικά με τα αληθινά στοιχεία του ελλείμματος και του χρέους που ήταν διπλάσιο και τριπλάσιο αντίστοιχα από ό,τι εμφάνιζε η τότε κυβέρνηση. Συνδέοντας, δε, τον Κώστα Καραμανλή με την ιστορία του μυστικού τετ-α-τετ με τον Ντομινίκ «Στράους» Καν σε μια κουζίνα του Νταβός, ο ΓΑΠ είπε ότι «το πρόβλημα δεν ήταν η κουζίνα, αλλά το μαγειρείο του Καραμανλή με τα στοιχεία». Τόνισε δε ότι «ο Καραμανλής ήξερε πολλά πράγματα, αλλά δεν μας έλεγε τίποτα. Έψαχνε για συνενοχή, όχι για συναίνεση».

Για τους Ευρωπαίους εταίρους είπε ότι «θα είχαμε αποφύγει ακόμη και το μνημόνιο εάν υπήρχε σοβαρή αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος από την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Ο Σαμαράς και το δημοψήφισμα
Ο Γιώργος Παπανδρέου κατήγγειλε επίσης τον Αντώνη Σαμαρά για το ότι αρνήθηκε να προσφέρει τη στήριξή του στην ψήφιση του μνημονίου όταν του ζητήθηκε συναίνεση σκεπτόμενος ιδιοτελώς. Κοιτάζοντας στα μάτια τη Σία Κοσιώνη και την κάμερα του Σκάι, ο ΓΑΠ κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και τον Αντώνη Σαμαρά για αλόγιστη και παραπλανητική παροχολογία, τονίζοντας ότι «εκμεταλλεύτηκαν τον πόνο του ελληνικού λαού» προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία. Περιέγραψε, δε, πώς από μια τηλεφωνική συνομιλία με τον κ. Σαμαρά, στις 15 Ιουνίου του 2011, οδηγήθηκε στη σκέψη περί δημοψηφίσματος: «Εγώ είπα ότι θέλω να βάλω μπροστά το συμφέρον της χώρας. Πηγαίναμε σε ένα δεύτερο μνημόνιο, αυτό φαινόταν, δεν βγαίναμε στις αγορές, χρειαζόταν ευρύτατη συναίνεση για να μπορέσει η χώρα να αντέξει και να δουλέψουμε μαζί. Του είπα 'κύριε Σαμαρά, εγώ είμαι διατεθειμένος να φτιάξουμε μια κυβέρνηση συνεργασίας. Εγώ είμαι διατεθειμένος ακόμα και να μην είμαι ο ίδιος πρωθυπουργός εάν υπάρξει κυβέρνηση συνεργασίας και πάμε άλλα δύο χρόνια να τελειώνουμε με το μνημόνιο. Δεν του είπα 'παραιτούμαι'. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι ο κύριος Σαμαράς ερμήνευσε ότι εγώ απλώς ήθελα να παραιτηθώ και να πάμε σε εκλογές. Αυτό μάλλον ήθελε ο κος Σαμαράς. Εκείνος δεν συμφώνησε, διέρρευσε την κουβέντα μας με τρόπο που ήταν υπονομευτικός για τα όσα θέλαμε, λέγοντας ότι εγώ παραιτούμαι, 'η κυβέρνηση φεύγει' κ.τ.λ. Δηλαδή, αντί να βοηθήσει την κατάσταση, απλώς όξυνε την αντιπαράθεση. Και τότε άρχισα να σκέφτομαι το θέμα του δημοψηφίσματος».

Το «ξύλο» με τους Μερκοζί
Ανάμεσα στις μικρού βεληνεκούς αποκαλύψεις του Γιώργου Παπανδρέου στις «Ιστορίες» του Σκάι, ήταν το γεγονός ότι το ΔΝΤ «το ήθελε η Γερμανία, όχι εγώ» και ότι εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είχε ήδη έρθει στην Ελλάδα το 2005, υποβάλλοντας προτάσεις αναμόρφωσης του κρατικού μηχανισμού «οι οποίες πήγαν κατευθείαν στον κάλαθο των αχρήστων» όπως χαρακτηριστικά είπε ο ΓΑΠ.

Για τις Κάννες και τον... εξάψαλμο που άκουσε εκεί από τον Νικολά Σαρκοζί, τα υποτιθέμενα δάκρυα της Μέρκελ κ.λπ., ο Γιώργος Παπανδρέου διέψευσε τις φήμες που μιλούν για απόπειρα του Γάλλου προέδρου να χειροδικήσει εις βάρος του. «Υπερβολές» χαρακτήρισε τις διηγήσεις αυτοπτών, ενώ υπογράμμισε ότι τον Οκτώβριο του 2010, όταν εξεταζόταν σοβαρά από τους Ευρωπαίους η αφαίρεση δικαιώματος ψήφου από την Ελλάδα επειδή υποτίθεται ότι λόγω των δημοσιονομικών προβλημάτων παραβίαζε το Σύμφωνο Σταθερότητας, εκείνος «πάτησε πόδι» ηρωικά στην Άνγκελα Μέρκελ, λέγοντάς της «εάν επιμείνετε σε αυτό το μέτρο, πάρτε τα κλειδιά της Ελλάδας, πάρτε πίσω και τα λεφτά που μας δώσατε και καν' τε καλά».

Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν παρέλειψε να αποδώσει τα εύσημα στον εαυτό του, καθώς ισχυρίστηκε ότι η δική του κυβέρνηση ήταν η μόνη που πραγματικά προχώρησε σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Αυτο-συνεχάρη όμως και για την αγέρωχη στάση του απέναντι στο μέτωπο της Ενωμένης Ευρώπης η οποία κατά την άποψή του «αρνιόταν να καταλάβει ότι διέπραττε μεγάλο λάθος θεωρώντας πως η κρίση είναι μόνο ελληνικό ζήτημα». Ο ΓΑΠ ανέφερε, μάλιστα, ένα συγκεκριμένο επεισόδιο από την επεισοδιακή σύνοδο της Ντοβίλ, τον Οκτώβριο του 2010. Η αντιπαράθεσή του με την Άνγκελα Μέρκελ ήταν τόσο σφοδρή, ώστε ο τότε πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, Ζοζέ Σόκρατες, πλησίασε τον Έλληνα ομόλογό του και με δέος του εξομολογήθηκε ότι «ποτέ δεν είχε ζήσει μια τόσο σκληρή σύγκρουση πολιτικού με την Μέρκελ».

Εσωτερική προβοκάτσια και μαθήματα στη Μέρκελ
Πολλές φορές στη διάρκεια της συνέντευξής του στον Σκάι, ο Γιώργος Παπανδρέου μίλησε για τους κινδύνους που διατρέχει η δημοκρατία λόγω της υπαγωγής της χώρας σε καθεστώς μνημονιακού ελέγχου. Τόνισε επανειλλημμένως ότι το μείζον πρόβλημα
«δεν είναι το δημοσιονομικό έλλειμμα, αλλά το έλλειμμα δημοκρατίας». Ως προς το εσωτερικό, ο ΓΑΠ επιβεβαίωσε ότι επί πρωθυπουργίας του υπήρχε έντονη ανησυχία ακόμη και για εκτροπή του πολιτεύματος, από «παρακρατικές δυνάμεις και απόστρατους αξιωματικούς. Δεν είχαμε μόνο πληροφορίες γι' αυτό, αλλά βλέπαμε την προβοκάτσια που γινόταν εις βάρος μας. Ως βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσαμε ούτε να μιλήσουμε δημόσια, καθώς αντιμετωπίζαμε οργανωμένες επιθέσεις και καλλιεργείτο ένα κλίμα διχόνοιας στον ελληνικό λαό».

Πραγματικά στεναχωρημένος και μετανοημένος για κάποιον χειρισμό του, ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε μόνο για την ματαίωση της διενέργειας δημοψηφίσματος σχετικά με το μνημόνιο. Για το οποίο, όπως είπε, όχι μόνο είχε ενημερώσει τους Ευρωπαίους εταίρους, αλλά «είχα λάβει και τη στήριξη της Άνγκελα Μέρκελ, η οποία μου είχε πει, μάλιστα, ότι σκεφτόταν και εκείνη να κάνει δημοψήφισμα στη Γερμανία για την τροποποίηση του συντάγματος».

Το σήμερα με τον ΣΥΡΙΖΑ
Συγκρίνοντας την κατάσταση που είχε να αντιμετωπίσει ο ίδιος ως πρωθυπουργός εν μέσω κρίσης με τους χειρισμούς της σημερινής κυβέρνησης, ιδιαίτερα ύστερα από την διαπραγμάτευση του Γιάνη Βαρουφάκη, την οποίαν χαρακτήρισε σαν «καρικατούρα», ο Γιώργος Παπανδρέου είπε: «Αποφύγαμε πράγματα που δεν το πίστευε ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού ότι τα αποφύγαμε, με την επιρροή των ΜΜΕ και της αντιπολίτευσης, όπως τα capital controls. Λέγαμε πως φοβόμαστε ότι οι τράπεζες μπορεί να καταρρεύσουν. Δεν μας πίστευε ο κόσμος. Λέγαμε ότι μπορεί να μην μπορούμε να πληρώνουμε μισθούς. Φτάσαμε στο σημείο πριν από λίγους μήνες, έξι χρόνια ουσιαστικά αργότερα, επί κυβέρνησης του κου Τσίπρα, αυτά να τα δούμε στην πράξη. Τα είχαμε αποφύγει πέντε χρόνια νωρίτερα. Γιατί να τα ξαναζήσουμε;»

Αποτυχημένος ή υπερήφανος;
Στην ερώτηση της Σίας Κοσιώνη για το εάν, αφότου εγκατέλειψε την εξουσία, θεώρησε τον εαυτό του σαν αποτυχημένο πολιτικό ή όχι, ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε ότι «δεν ένιωθα αποτυχημένος πολιτικός, αντιθέτως, εγώ θεώρησα ότι έκανα το πατριωτικό μου καθήκον. Πολλές φορές μου λένε στο εξωτερικό 'μα ήσουν άτυχος, έπεσες πάνω σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση' κ.λπ. Τους λέω 'όχι, ένας πολιτικός, όταν θέλει να είναι πολιτικός, είναι τιμή να υπηρετεί τη χώρα του την πιο δύσκολη στιγμή'».

Δείτε βίντεο: Γιώργος Παπανδρέου: Δεν ήθελα εγώ το ΔΝΤ, η Γερμανία το ήθελε

-Χρωστάς στην εφορία; Στο Διαδίκτυο το όνομά σου! - Στα αρχί-διαμας!!

Το Υπουργείο Οικονομικών ( τροικανό ταμείο) προωθεί ειδική διάταξη στη Βουλή με την οποία καθίσταται υποχρεωτική η δημοσιοποίηση στο Διαδίκτυο των συνολικών ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο από κάθε αιτία και των ασφαλιστικών οφειλών προς τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα», όσοι χρωστούν περισσότερα από 300.000 ευρώ στο Δημόσιο θα δουν σύντομα τα ονόματά τους στα... «μανταλάκια» του Internet.

Παράλληλα, το ΥΠΟΙΚ εισηγείται πρόταση και για κατ’ οίκον ελέγχους από τους εφοριακούς, κατόπιν εντολής εισαγγελέα και υπό την προϋπόθεση παρουσίας δικαστικού λειτουργού.

Read more: http://www.newsbomb.gr

Εφορία Καστοριάς - κλειδωμένες οι τουαλέτες για τους πολίτες

Ο Καστοριανός πολίτης ευρισκόμενος και "συναλλασόμενος"  με την εφορία, στο πολυτελέστατο κτίριο της εφορίας Καστοριάς δεν έχει την δυνατότητα να ικανοποιήσει την ανθρώπινη ανάγκη του, οι τουαλέτες - οι πολυτελείς τουαλέτες όπως φαίνονται στίς εικόνες  είναι όλες κλειστές και στούς δύο ορόφους.Και καλά όταν είναι νέος θα υποστεί τον σαδισμό των ανάλγητων ανευθυνο-υπεύθυνων της δημόσιας διοικησης  και του ισοπεδομένου κράτους, όταν όμως είναι ηλικιωμένος η άτομο που αντιμετωπίζει πρόβλημμα υγείας ;

Είναι προφανές οτι οι υπάλληλοι κάνουν χρήση των τουαλετών με το κλειδάκι στο χέρι.

Η Γερμανία πρέπει να βομβαρδίζεται κάθε 50 χρόνια, δεν έχει σημασία να ξέρεις τον λόγο. Τον ξέρουν αυτοί."

  Συντάκτης: Ο Μακεδών

Η Γερμανία είχε πει πρέπει να βομβαρδίζεται κάθε 50 χρόνια! Δεν έχει σημασία να ξέρεις τον λόγο. Τον ξέρουν αυτοί!

Ποιός ήταν ο Ουίνστον Τσώρτσιλ;

Ο Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ (Sir Winston Leonard Spencer-Churchill, γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1874 και πέθανε στις 24 Ιανουαρίου 1965. Ήταν Βρετανός πολιτικός, στρατιωτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας, πρωθυπουργός της χώρας του, κατά τις περιόδους 1940-45 και 1951-55, ένας από τους αρχιτέκτονες της συμμαχικής νίκης κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (γνωστός ως ο Πατέρας της Νίκης) που συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση του καθεστώτος των διεθνών συσχετισμών κατά την μεταπολεμική περίοδο.

Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ όσο ΠΟΤΕ

Αυτή είναι η ιστορική και επίκαιρη έως τις μέρες μας φράση του Τσόρτσιλ: «Η Γερμανία πρέπει να… βομβαρδίζεται κάθε 50 χρόνια !! Δεν έχει σημασία να ξέρεις τον λόγο. Τον ξέρουν αυτοί !! »
ΟΥΙΝΣΤΟΝ ΤΣΩΡΤΣΙΛ
Πόσο αλήθεια είναι άραγε;

votegreece.gr

Αλέξανδρος Βέλιος: Ο άνθρωπος που «ζει» τον θάνατό του

 

Το βιβλίο της ζωής του

Γιάννης Μακρυγιάννης

Η ταραχώδης διαδρομή του δημοσιογράφου και λογοτέχνη που σόκαρε τους πάντες προαναγγέλλοντας τον θάνατό του ως επιλογή και όχι ως μοιραία κατάληξη του καρκίνου

Η συγκλονιστική, απροσδόκητη, μα και πρωτόγνωρη δημόσια εξομολόγηση του δημοσιογράφου-συγγραφέα Αλέξανδρου Βέλιου ότι έχει μόνο λίγους μήνες ζωής επειδή πάσχει από καρκίνο σε τελικό στάδιο και ότι κίνησε ήδη τις διαδικασίες προκειμένου να μεταβεί σε ίδρυμα της Ελβετίας για ευθανασία σόκαρε τους πάντες. Το συγκινησιακό φορτίο που προκάλεσε η αφοπλιστικά γενναία, σχεδόν προκλητική προς τον θάνατο, στάση του απέναντι στο μοιραίο και η ωμή εξιστόρηση της περιπέτειάς του ήταν καθηλωτικά ακόμη και για τους πιο ψυχρούς παρατηρητές.

Η ανεπιτήδευτη ειλικρίνεια τάραξε τα «ορθά» στάνταρ και τις politically correct συμπεριφορές που μας έχουν συνηθίσει οι έχοντες δημόσιο λόγο, οποιασδήποτε μορφής και περιεχομένου.

Δεν ήταν όμως το συγκινησιακό στοιχείο που κυριάρχησε στην παρέμβαση αυτή. Αλλωστε ο ίδιος δεν έδωσε την παραμικρή εντύπωση ότι εκλιπαρεί έστω και ένα ίχνος οίκτου, ούτε καν συμπαράστασης στις δυσκολίες που βιώνει - ο ίδιος διαχειρίζεται με πλήρη επίγνωση, μεθοδικότητα και απόλυτο, μέσα στο πλαίσιο που όρισε το παιχνίδι της μοίρας, έλεγχο την κατάστασή του. Αυτό που έφερε στο προσκήνιο ο Αλέξανδρος Βέλιος με τα όσα είπε είναι το δικαίωμα να αποφασίζει κανείς για τον θάνατό του όταν αυτός είναι δεδομένος και αναπόφευκτος σε σύντομο διάστημα, αλλά και όταν οι συνθήκες της ζωής λόγω μιας ανίατης αρρώστιας γίνονται αφόρητα βασανιστικές και διαμορφώνουν ένα καθημερινό κολαστήριο - και για τον ίδιο και για τους δικούς τους ανθρώπους τις πιο πολλές φορές.

Μόχλευσε με καταλυτικό τρόπο τη συζήτηση και την αναζήτηση γύρω από το θέμα-ταμπού, την ευθανασία. Ιδίως όταν αυτό το δικαίωμα μπορούν να το επιφυλάξουν κάποιοι στον εαυτό τους υπό την προϋπόθεση της οικονομικής δυνατότητας και πιθανόν της οικογενειακής στήριξης και βοήθειας, με την επιλογή, για παράδειγμα, του συγκεκριμένου κέντρου στην Ελβετία στο οποίο σκοπεύει να πάει και ο ίδιος. Πρόκειται όμως για ένα δικαίωμα που για προφανείς λόγους δεν μπορούν να ασκήσουν όλοι όσοι θα το ήθελαν, καθώς, πέραν του οικονομικού, στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες χώρες βέβαια, αντίκειται στο ισχύον νομικό πλαίσιο και κυρίως στους καταναγκασμούς που επιβάλλει η Εκκλησία.

Ενα ανατρεπτικό βιβλίο

Ξαφνικά πήρε άλλη διάσταση η συζήτηση γι’ αυτό που οι περισσότεροι σκέφτονται εφόσον η ζωή τούς φέρει μπροστά σε ανάλογες καταστάσεις: το πώς θα περάσουν το τελευταίο διάστημα της ζωής τους στην περίπτωση που εγκλωβιστούν στην αντίστροφή μέτρηση μιας ακατανίκητης και μαρτυρικής αρρώστιας που κατατρώει τις σωματικές αντοχές και εξευτελίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Είναι τότε που σχεδόν ο καθένας, πλην ίσως των τυφλά αφοσιωμένων σε εκκλησιαστικά δόγματα, σκέφτεται «ας φύγω όρθιος, γρήγορα και χωρίς να ταλαιπωρηθώ ή να ταλαιπωρήσω κανέναν».

Ο Αλέξανδρος Βέλιος αποφάσισε να μη φύγει ήσυχα και αθόρυβα όπως συνηθίζουν οι περισσότεροι σε τέτοιες περιπτώσεις, καθώς προτιμούν την απομόνωση, την ενδοσκόπηση και την αφιέρωση αποκλειστικά στον προσωπικό τους περίγυρο. Αφησε στην άκρη τον κλαυθμό της επερχόμενης απώλειας και επέλεξε έναν γδούπο, όπως λέει και ένας αγαπημένος του ποιητής, ο Τόμας Ελιοτ, για να αφήσει ως τελευταία γεύση. Πήρε το ρίσκο να δώσει μια έσχατη σκληρή μάχη όχι για το σώμα του που τον πρόδωσε, αλλά για τις ιδέες του. Διακινδυνεύοντας ακόμη και την απογοήτευση ή τις επιθέσεις εναντίον του στην πιο δύσκολη στιγμή, θέλησε να συμβάλει με την αποκάλυψη του μαρτυρίου του στη διεκδίκηση της ελεύθερης επιλογής του καθενός να καθορίζει το τέλος του. Μετέτρεψε το προσωπικό του δράμα σε αγώνα για ένα ανθρώπινο δικαίωμα, η άσκηση του οποίου διχάζει κοινωνίες και επιστημονικές κοινότητες από πάντα. Ο ίδιος μάλιστα, μόλις συνειδητοποίησε την κατάστασή του και αντιλήφθηκε το ανεπίστρεπτο που του επιφύλαξε η μοίρα, αφιέρωσε πολλές από τις φανερά πλέον πολύτιμες ώρες των προηγούμενων μηνών στη συγγραφή ενός ανατρεπτικού και βίαια διεισδυτικού βιβλίου που πραγματεύεται ουσιαστικά ακριβώς αυτό: το δικαίωμα στην ευθανασία, όπως γράφει κάτω από τον τίτλο «Εγώ και ο θάνατός μου - Το δικαίωμα στην ευθανασία».

Σε μία από εκείνες τις γυμνές από κάθε ελπίδα νύχτες που αφιέρωσε για να αποτυπώσει την κραυγή αγωνίας στο χαρτί, αυτής της τελευταίας παρακαταθήκης του, έγραφε: «Η ζωή είναι μία συλλογική πορεία, ακόμα και για τον πιο μοναχικό άνθρωπο. Ο θάνατος, αντίθετα, είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση, επιλογή και απόφαση: το δικαίωμα στο θάνατο συνιστά για μένα το πιο θεμελιώδες ίσως ανθρώπινο δικαίωμα. Σ’ αυτό αποκορυφώνονται η ατομική ελευθερία και η ελευθερία της βούλησης, ο απογαλακτισμός του ανθρώπου από κάθε - θεϊκό, κοινωνικό ή άλλον- καταναγκασμό. Γι’ αυτό ακριβώς το καταπολεμούν όλες οι εξουσίες».

Γροθιά στο κατεστημένο

Οαγώνας για το δικαίωμα στην ευθανασία έδωσε δημιουργικό κίνητρο, μαχητικό πνεύμα και δύναμη στον Αλέξανδρο Βέλιο σε αυτό το τρομακτικής πυκνότητας γεγονότων και γεμάτο απογοητεύσεις διάστημα. Τον ώθησε στο να παραμείνει δραστήριος πνευματικά, κοινωνικά και πολιτικά παρά τη συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση της υγείας του. Τον έφερε αντιμέτωπο για μία ακόμη φορά με ό,τι αντιστρατευόταν σχεδόν σε όλη του τη ζωή: τους αυστηρούς κανόνες, τον πειθαναγκασμό, τη συμβατότητα, τις λογικές του συμβιβασμού, τη μοιρολατρία. Στο βιβλίο του τα βάζει όχι με την κοσμική εξουσία, για την οποία τρέφει έτσι κι αλλιώς ελάχιστη εκτίμηση, αλλά πρωτίστως με την Εκκλησία και την υποκριτική στάση της για την ευθανασία, καθώς τη θεωρεί υπαίτια για το αναχρονιστικό πλαίσιο που θεωρεί ότι έχει επιβληθεί στο θέμα αυτό: «Στα νεκροταφεία βρίσκονται θαμμένοι ένοχοι κάθε εγκλήματος που μπορεί να φανταστεί κανείς, ανθρωπόμορφα τέρατα και καθωσπρέπει κακούργοι, επώνυμοι και ανώνυμοι αμαρτωλοί, απάνθρωποι θύτες κάθε λογής. Ολοι αυτοί δεν στερήθηκαν μια νεκρώσιμη ακολουθία από την Εκκλησία... Μόνο η αυτοκτονία είναι κάρφος στο μάτι της! Γιατί; Διότι ο αυτόχειρας την απειλεί: απειλεί να λύσει τον ζυγό της κυριαρχίας της στην ανθρώπινη ζωή». Εκφράζει τον θαυμασμό του για τους «ιδανικούς αυτόχειρες της νεότερης ιστορίας μας, εκείνους που με την αυτοκτονία τους φόρτισαν με ένα εύγλωττο τέλος ένα ανεξίτηλο έργο» και αναφέρεται στον Πολ Λαφάργκ, τον Κώστα Καρυωτάκη, τον Στέφαν Τσβάιχ, τον Αρθουρ Κέσλερ.

Η πρόβλεψη για καθιέρωση της ευθανασίας

Πάντα αεικίνητος, παθιασμένος, γελαστός, αστείρευτος και κυνηγώντας νέες προκλήσεις, αυτοκαταστροφικός και εξίσου δημιουργικός, ο Αλέξανδρος Βέλιος αδυνατεί να συμβιβαστεί με την προκαθορισμένη πορεία που του επιφυλάσσει η καθεστηκυία τάξη πραγμάτων. Και παραδέχεται ανοιχτά ότι ενώ μπορεί να ατενίζει τον ερχομό του θανάτου με σθένος, δεν αντέχει -και εξεγείρεται- μπροστά στην προοπτική του πόνου, της ραγδαίας σωματικής κατάπτωσης, της ανημπόριας. «Δεν θέλω να με βλέπουν οι δικοί μου να λιώνω σε ένα νοσοκομειακό κρεβάτι χωρίς τη δύναμη να επικοινωνήσω ή σε κωματώδη κατάσταση. Αποκομμένο ήδη απ’ τη ζωή, τυπικά ζωντανό ακόμα. Ποια ηθική, ποια δεοντολογία, ποιος νόμος με υποχρεώνει να πιω, κόντρα στη θέλησή μου, ένα τέτοιο πικρό ποτήρι;» γράφει. Με ένα σπαρακτικό και ταυτόχρονα καταγγελτικό κείμενο προβλέπει ότι η ευθανασία θα καθιερωθεί τελικά ως ανάγκη της σύγχρονης δυτικής οικονομίας που δεν θέλει περιττά βάρη και κατακεραυνώνει όσους σήμερα αντιστέκονται στο δικαίωμα θεληματικής αποχώρησης από τη ζωή: «Ολοι εσείς οι κατ’ επάγγελμα θεσμοφύλακες της κοινωνικής αρετής, εσείς οι αξιοπρεπείς τενόροι της διατεταγμένης ζωής, εσείς που κρύβεστε ως πόντιοι πιλάτοι πίσω από τον Θεό, τον νόμο, τον Ιπποκράτη, αυτό που αρνείστε σήμερα να αναγνωρίσετε ως δικαίωμα εν ονόματι της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας του ατόμου, αύριο θα το δεχτείτε ως Ενδέκατη Εντολή κατ’ επιταγήν της αγοραίας οικονομίας».

Παρότι φαινομενικά απόμακρος, σοβαρός και αυστηρός, ο Αλέξανδρος Βέλιος στο βιβλίο του ανοίγεται, φορτίζει συναισθηματικά καθετί που περιγράφει. Δείχνει σαν να μη μιλά με τον εαυτό του, αλλά ουσιαστικά απευθύνεται σε όλους τους άλλους, τους δικούς του, τους κοντινούς μα και μακρινούς ανθρώπους. Λέει όσα ίσως απέφυγε ή δεν μπόρεσε να πει όταν ζούσε ανέμελα και φυσιολογικά τη ζωή του, χωρίς το άγχος του θανάτου να απελευθερώνει τον συναισθηματικό του κόσμο, τις μύχιες σκέψεις του, τις παραδοχές του.

«Προσπαθώ να μη σκέφτομαι κάθε φορά που βλέπω τους δικούς μου ή τους φίλους μου ότι λιγοστεύουν οι φορές που θα τους ξαναδώ. Το φάσμα αυτής της κλεψύδρας θα έκανε σχεδόν αβίωτη συναισθηματικά την καθημερινότητα με τη γυναίκα μου και αβάσταχτη την επαφή με τα παιδιά μου. Ζω εντός παρενθέσεως προσπαθώντας να νιώσω τις μέρες μου ευρύχωρες. Αλλά έχω ένα σφίξιμο στο στήθος που σπάνια με εγκαταλείπει... Δεν θα δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν - κι αυτό με πονάει πιο πολύ απ’ όλα. Αποφεύγω να φαντάζομαι τη γυναίκα μου στη μοναξιά του πένθους. Θα στερηθώ αγαπημένους φίλους, διαλεκτικούς συντρόφους κάποιων δεκαετιών. Δεν θα γνωρίσω πια άλλες χαρές και λύπες, νίκες και ήττες, αλλά στο κάτω-κάτω είχα πλούσιο μερίδιο από τέτοιας λογής απότοκα της ζωής. Και χάρηκα, και έπαθα, και έμαθα».

Ο αντισυμβατικός κοσμοπολίτης

Οτρόπος που αντιμετωπίζει τον θάνατο ο Αλέξανδρος Βέλιος, αλλά στην ουσία και το τελευταίο στάδιο της ζωής του απηχεί το πώς ακριβώς έζησε τις έξι και κάτι δεκαετίες που του μοίρασε η μοίρα. Ενας τρόπος αντισυμβατικός, ανατρεπτικός, πρωτοπόρος, χωρίς φόβο, αλλά με πάθος και δίψα, ακόμα κι αν αυτή τροφοδοτείται από ματαιοδοξία, όπως και ο ίδιος διαπιστώνει ότι έχει, ή ακόμη και από ροπή στην εκκεντρικότητα, όπως του καταλογίζουν κάποιοι. Αν και έγινε ευρύτερα γνωστός από περιφερειακής κλίμακας, έως και θεωρούμενα περιθωριακά τηλεοπτικά κανάλια, λίγοι γνωρίζουν ότι μόνος του αρνήθηκε να καθιερωθεί ως ένας mainstream δημοσιογράφος. Κι όμως, είχε όλες τις λεγόμενες αποδεκτές προδιαγραφές για να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.

 Γέννημα θρέμμα Αθηναίος, γόνος αστικής και εύπορης οικογένειας, ξεκίνησε με... γαλλικά, έστω χωρίς πιάνο. Για την ακρίβεια, σπούδασε Λογοτεχνία και Φιλοσοφία στο Παρίσι τη δεκαετία του 1970. Εξαιρετικός στη χρήση της γλώσσας, πνευματώδης, οξυδερκής, διεισδυτικός στην κρίση του, με ικανότητα βαθιάς ανάλυσης των πραγμάτων. Αδυναμία του ωστόσο ήταν εξαρχής η ποίηση και η λογοτεχνία. Γράφει και εκδίδει κείμενα από την αρχή των σπουδών του.

Παρότι στα φοιτητικά του χρόνια δεν ασχολήθηκε με την πολιτική, παρασυρμένος και από την μποέμ ζωή στα σοκάκια του Σεν Ζερμέν και της Μονμάρτρης, με την επιστροφή του στην Αθήνα, κάπου στα 1979, αρχίζει συνεργασία με το «Βήμα» και τη σταδιακή ενασχόληση με τα πολιτικά πράγματα. Από το Παρίσι δεν επιστρέφει μόνος του: έχει κάνει ήδη τον πρώτο από τους τρεις συνολικά γάμους του, υποκύπτοντας σε μία από τις μεγάλες αδυναμίες του, τις γυναίκες.

Στο «Βήμα» θα μείνει για μικρό διάστημα, καθώς απηυδισμένος από τον «βυζαντινισμό», όπως λέει σήμερα, θα αποχωρήσει αδράχνοντας την ευκαιρία που του δίνει ο μέντοράς του στη συνέχεια Παναγιώτης Λαμπρίας με την έκδοση τότε της «Μεσημβρινής». Ξεκινά από το ρεπορτάζ των πανίσχυρων τότε φοιτητικών παρατάξεων και των νεολαιών των κομμάτων. Σύντομα μεταπηδά στο διπλωματικό και το πολιτικό ρεπορτάζ και εξελίσσεται σε στέλεχος της εφημερίδας, με όλες τις δυνατότητες για ραγδαία ανέλιξη.

Είναι καλλιεργημένος, με μορφωτικό βάθος και κοσμοπολίτης. Ο,τι πρέπει για μια σπουδαία καριέρα στον αστικό Τύπο. Ομως δεν του είναι εύκολο να φορέσει αυτό το ήδη ραμμένο κουστούμι. Η πορεία του στη «Μεσημβρινή» θα ανακοπεί κάπου στο 1986, όταν συγκρούεται με τον τότε διευθυντή του Χρήστο Πασαλάρη με αφορμή τις διαφορετικές προσεγγίσεις τους γύρω από τις εξελίξεις στη συντηρητική παράταξη και φυσικά τίθεται εκτός εφημερίδας.



Από παλιότερο ταξίδι στο Βελιγράδι



Από τη συνέντευξη-εξομολόγηση σε τηλεοπτική εκπομπή



Ο Αλέξανδρος Βέλιος με τη γυναίκα του και την κόρη τους Αιμιλία

Το ΚΑΝΑΛΙ 29 και η μητσοτακική Δεξιά

ΟΒέλιος έχει ταχθεί υπέρ του Κωστή Στεφανόπουλου στην κόντρα του με τον Κώστα Μητσοτάκη. Μάλιστα γοητεύεται για πρώτη και τελευταία φορά από την ιδέα εμπλοκής στα κομματικά και είναι για ένα μικρό διάστημα επιτελικό στέλεχος της ΔΗΑΝΑ. Αποχωρεί όμως σύντομα και δεν ανακατεύεται ποτέ ξανά οργανωτικά με οποιοδήποτε κόμμα. Στο μεταξύ πρωτοστατεί στο εγχείρημα του τότε δημάρχου Πειραιά Ανδρέα Ανδριανόπουλου και συμμετέχει στην ίδρυση του ΚΑΝΑΛΙΟΥ 1, του οποίου γίνεται ο πρώτος διευθυντής. Η πίεση του κομματικού μηχανισμού της Ν.Δ. για απόλυτο έλεγχο του ραδιοφωνικού σταθμού τον εξοργίζει και παραιτείται και από κει. Η αναζήτησή του ουσιαστικά και ο επαναπροσδιορισμός μόλις ξεκινούν. Σύντομα μετακομίζει στο ιστορικό ΚΑΝΑΛΙ 15 του Ρούσσου Κούνδουρου και αρχίζει να διαπιστώνει ότι τα πέραν του «καθεστωτικού» πλαισίου μέσα ενημέρωσης δίνουν περιθώριο ελεύθερης έκφρασης.

Οι δραματικές εξελίξεις του 1989-’90 στο πολιτικό σκηνικό αποτελούν αφορμή για τομή στη δική του πορεία: η διαφωνία του με την πολιτική Μητσοτάκη έτσι κι αλλιώς τον «κυνηγά» και αποφασίζει να δώσει μάχη εναντίον του, πολύ περισσότερο μάλιστα που θεωρεί ότι η συγκρότηση της συγκυβέρνησης Τζαννετάκη και πολλές από τις εξελίξεις εκείνης της περιόδου είναι η πρώτη επίδειξη της «διαπλοκής» στην Ελλάδα. Η επιλογή του αυτή τον οδηγεί στο «αντιστασιακό» και φιλοπαπανδρεϊκό ΚΑΝΑΛΙ 29, όπου δίνει το δικό του στίγμα. Ενώ δεν ανήκει ιδεολογικά και πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ -μάλιστα τον απωθεί η καμαρίλα του βαθέως Κινήματος-, πολεμά λυσσαλέα για τη δικαίωση του Ανδρέα Παπανδρέου και την πτώση της μητσοτακικής δεξιάς κυβέρνησης.

Οι καθημερινές του εμφανίσεις στο ΚΑΝΑΛΙ 29 συχνά θυμίζουν μονόπρακτο με συναρπαστικούς όσο και δηλητηριώδεις μονολόγους. Η επιθετική ρητορική του για τα πεπραγμένα του Μητσοτάκη, αλλά και αργότερα επόμενων κυβερνήσεων (βλέπε Σημίτη) τον καθιστά μόνιμη φωνή διαμαρτυρίας για τις εξουσίες εκείνης της εποχής, αλλά συνάμα και τον καθιερώνει. Δεν είναι όμως μόνο η ουσία των λεγομένων του. Από τις εκπομπές που κάνει εκεί αρχίζει να γίνεται γνωστός - μάλιστα είναι εκνευριστικά αιρετικός και ενίοτε απροκάλυπτα εκκεντρικός: Τόσο στο ΚΑΝΑΛΙ 29 όσο και στις διάδοχες μορφές του στις οποίες παραμένει (ΚΑΝΑΛΙ 5, EXTRA, ALTER) εμφανίζεται συχνά όρθιος να κάνει βόλτες στο στούντιο καπνίζοντας μονίμως πίπα (!), ενώ άλλοτε φοράει αποκριάτικες μάσκες. Σε μια έμπνευση της στιγμής και θέλοντας να δείξει ότι δεν πτοείται από την πίκρα που επιφυλάσσει η πολιτική στους απλούς πολίτες, βγάζει στη διάρκεια μιας εκπομπής και τρώει on air μια σοκολάτα! Εξαλλος, ο καλεσμένος του Θόδωρος Κατσανέβας θεωρεί την κίνηση αδόκιμη και προσβλητική και αποχωρεί από το στούντιο υπό το σαρδόνιο χαμόγελο του οικοδεσπότη.

Παρά τα πικρόχολα σχόλια, που απέδιδαν αυτές τις κινήσεις σε επιδειξιμανία και κομπορρημοσύνη, ο Αλέξανδρος Βέλιος επιχειρεί να κάνει ένα είδος «αντι-τηλεόρασης». Ο τρόπος που επιλέγει να κάνει τις εκπομπές του έχει ένα σπέρμα ασέβειας και μιας ταυτόχρονης απαξίωσης του ίδιου του μέσου και της δύναμής του στην επιρροή των μαζών. Αναζητούσε μονίμως το εναλλακτικό, την αυθόρμητη έκφραση, καθετί που θα μπορούσε να κάνει ενδιαφέροντα τα πράγματα και θα διέλυε την μονοτονία και την ομοιομορφία.

Αντικομφορμιστής από τη φύση του, απεχθανόταν τον στείρο και ετοιματζίδικο κομματικό λόγο, εκνευριζόταν με την ένδεια και τη σκοπιμότητα της δημόσιας ρητορικής των πολιτικών. Τον απωθούσε οτιδήποτε ανέδυε την αίσθηση του στημένου και του άνευρου.

Και ήταν ακριβώς αυτή η ελευθερία στην έκφραση που του έδιναν τα «μικρά» κανάλια για να επιλέξει διαχρονικά τη μη επιστροφή του σε πρώτης γραμμής μέσα ενημέρωσης. Απέρριψε ακόμη και πρόταση του ΑΝΤ1 τότε προκειμένου να διαφυλάξει αυτή του την ανεξαρτησία, ενώ μέχρι και πρόσφατα προτιμούσε την ελευθεριότητα αυτών των καναλιών.

Ο Βέλιος νιώθει πρωτίστως δημοσιολόγος, ένας «ελεύθερος σκοπευτής» και ανεξέλεγκτος στηλιτευτής της διαχρονικής ελληνικής παθογένειας παρά ένας δημοσιογράφος που κυνηγούσε την καριέρα, έστω κι αν στις επαγγελματικές συνεργασίες του ήταν αρκετά σκληρός διαπραγματευτής και ταυτόχρονα ρεαλιστής. Ετσι κι αλλιώς αισθανόταν ποιητής και λογοτέχνης κατά κύριο λόγο - γι’ αυτό και λίγο αργότερα, περί το 2000, θα ξεκινήσει τη συνεργασία του με τις εκδόσεις Ροές ως διευθυντής της σειράς microMEGA, έχοντας επιμεληθεί, μεταφράσει και προλογίσει περισσότερα από 25 έργα.

 Η σύγκρουσή του με την εξουσία Μητσοτάκη θα τον φέρει στον... αφρό, αλλά θα του δημιουργήσει και κάποια προσωπικά προβλήματα. Την ώρα που επιτίθεται με μανία ασκώντας ισοπεδωτική κριτική στην κυβέρνηση της Ν.Δ. -την οποία θεωρεί περίπου ως το πρώτο «προϊόν» της διαπλοκής στην Ελλάδα-, ανήκει στην οικογένεια, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, της δεξιάς παράταξης, καθώς έχει παντρευτεί, σε δεύτερο γάμο πια, με ανιψιά του Αθανάσιου Τσαλδάρη. Δεν τον πτοεί ωστόσο ούτε αυτό. Αν και αστός στην καταγωγή, τον ενοχλούν τα πάντα: νιώθει ασφυξία στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο που διαμορφώνεται τη δεκαετία του 1990 - μάλιστα βρίσκεται με την ίδια σφοδρότητα απέναντι και στον Κώστα Σημίτη, παρότι θεωρεί τον εαυτό του έναν αστό εκσυγχρονιστή. Αποδοκιμάζει και την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων με πύρινους τηλεοπτικούς λόγους και άρθρα. Θεωρεί ότι αρχίζει να επικρατεί πλέον η «Ελλάδα της χρυσόσκονης», της «ευκολίας», του «χάι λάιφ», της ψευτογκλαμουριάς, της βιτρίνας και της επαρχιώτικης νεοπλουτίστικης αντίληψης. Μια κατάρα για την Ελλάδα του πνευματικού κόσμου, του πολιτισμού και των τεχνών δηλαδή.

Ακόμα χειρότερα, εκτιμά ότι επί Σημίτη γιγαντώνεται πια η διαπλοκή και παίρνει διαστάσεις η λεηλασία του δημόσιου χρήματος και η απροκάλυπτη νομή της εξουσίας.

Ο πόλεμος στην αστική τάξη

Αισθάνεται προδότης της τάξης του, αλλά δεν μετανιώνει που απομακρύνθηκε από αυτήν, καθώς αρνείται τον συντηρητισμό και δηλώνει αναρχοφιλελεύθερο πνεύμα. Θεωρεί ότι η ελληνική αστική τάξη διακατέχεται από υποκρισία, ρηχότητα και ελαφρότητα, ότι ουσιαστικά έχει πειρατική και παρασιτική νοοτροπία, χωρίς πνευματική και δημιουργική δυναμική, χωρίς αίσθημα εθνικής ευθύνης. Μιλά διαρκώς για την ξιπασιά και τη μυωπική αντίληψη των μεγαλοαστών και επιμένει να κινείται στις παρυφές μιας συνολικής απόρριψης, γι’ αυτό και αποφεύγει να θυσιάσει την ελευθερία καυτηριασμού αυτών των φαινομένων για χάρη μιας «ορθολογικής δημοσιογραφικής πορείας».

Χαμένος όμως στις αντιφάσεις του και την ανάγκη επαγγελματικής επιβίωσης, δεν αποφεύγει μερικές συνεργασίες που δεν συμβαδίζουν κατ’ ανάγκην με την αποσκίρτηση από το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα και την αστική του προέλευση. Αποδέχεται την πρόταση του Αναστάση Παπαληγούρα και για χάρη της προσωπικής τους φιλίας γίνεται σύμβουλός του στο υπουργείο Δικαιοσύνης το 2005. Φεύγει αμέσως μετά την έξοδο του υπουργού στον ανασχηματισμό του 2006. Τότε είναι που αποφασίζει, μάλλον και εξαιτίας των κοινών αναζητήσεων γύρω από την τέχνη, να συνεργαστεί ως σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού με τον πρόεδρο του ΣΕΒ Δημήτρη Δασκαλόπουλο, ο οποίος του εγγυάται πλήρη ελευθερία έκφρασης και επαναχάραξη της πορείας του συνδέσμου. Ετσι, δεν είναι τυχαίο ότι με την έναρξη της κρίσης, και ειδικά με την απογύμνωση του παλιού δικομματισμού, ο ΣΕΒ του κ. Δασκαλόπουλου κάνει άνοιγμα και στροφή προς τον ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας σοκ και δέος στα παλιά και αρτηριοσκληρωτικά επιχειρηματικά τζάκια του συνδέσμου. Μάλιστα πριν από τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, ο κ. Δασκαλόπουλος εκφράζει δημοσίως και με τυμπανοκρουσίες την άποψη ότι η συστημική ισορροπία θα έφερνε -ή και απαιτούσε κιόλας- τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, στη θέση του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ. Τότε ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες στον ΣΕΒ, όμως τρία χρόνια μετά εκείνη η ανάλυση της νέας πραγματικότητας στο ελληνικό πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό, όπως και η στρατηγική προσέγγισης ή και ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως την εισηγήθηκε ο Αλέξανδρος Βέλιος, δικαιώθηκε. Και μάλιστα χωρίς να έχει ο ίδιος την παραμικρή οργανική επαφή ή σχέση με την Κουμουνδούρου. Ηταν το αισθητήριο και ίσως η «εκδίκησή» του προς την αστική τάξη αυτή του η επιλογή.

Αλλωστε οι προσωπικές επιλογές του κατά την τελευταία δεκαετία ήταν εντελώς στον αντίποδα μιας συμβατικής, μίζερης, συντηρητικής διαδρομής, που έτσι κι αλλιώς τον απωθούσε από πάντα. Ερωτεύτηκε παράφορα και τόλμησε τρίτο γάμο (με τη Νάντια, που είναι η πηγή της εμπνευσής του), έκανε μία κόρη σε μεγάλη για τα κοινωνικά στερεότυπα ηλικία (έχει και από τον δεύτερο γάμο του τον Νικόλα), φοιτητή της Νομικής, μιλούσε όλο και πιο απαξιωτικά για τις σοφές ελίτ που θέλουν να αποφασίζουν προνομιακά για τους άλλους και εξυμνούσε συνεχώς τον λαϊκό παράγοντα. Εμοιαζε, πριν ακόμη τον χτυπήσει η αρρώστια, να βρίσκεται σε μια μοναχική πορεία, έχοντας όντας αποσκιρτήσει από την ταξική του κοίτη και αναζητώντας μορφές έκφρασης όλο και πιο αφοριστικές προς το κατεστημένο, προκαλώντας τις αντοχές και τα όρια - και τα δικά του και του κατεστημένου.

Γοητευμένος από τον Εμμανουήλ Ροΐδη, υιοθετεί στη δημόσια κριτική του, αλλά και στη συγγραφή ποιημάτων (εξέδωσε εσχάτως τη συλλογή «Οδύσσεια») πολλά στοιχεία από τον απορριπτικό, αφοριστικό και διαλυτικό λόγο του αιρετικού, φιλοπαίγμονα λογοτέχνη και δοκιμιογράφου. Είναι το ίδιο σαρδόνιος και απροσάρμοστος, με λίγο στόμφο παραπάνω, αλλά με την ίδια αλλεργία στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Καυστικός με καθετί που θεωρεί ότι κρατά τη χώρα στην οπισθοδρόμηση: από τους ψηφοφόρους και τους πολιτικούς έως την Εκκλησία και τους βαλτωμένους και αναχρονιστικούς θεσμούς της Πολιτείας.

Γι’ αυτό ίσως και εξερράγη μόλις βρέθηκε αντιμέτωπος με την αδυναμία του να καθορίσει ο ίδιος το δικό του τέλος, έστω κι αν καταφύγει τελικά στη λύση της Ελβετίας: «Τον λίγο καιρό που μου απομένει, κάθε καινούρια μέρα που μετρώ, εκείνο που με διακατέχει πιο επιτακτικά είναι η επιθυμία ο θάνατός μου να είναι συνεπής με το ατομικό credo της ζωής μου. Η επιβεβαίωση αυτή είναι η ύστατη ματαιοδοξία μου. Θέλω (αλλά θα προλάβω;) να μετατρέψω συνειδητά το θάνατό μου σε μία πράξη καθαρής ελευθερίας! Φαντασιώνομαι πως η επιλογή αυτή θα μου επιτρέψει να αναφωνήσω όπως ο θνήσκων Καλιγούλας του Καμύ, ακόμη κι εκείνη την πιο τρομαχτική, την πιο αδιανόητη, την ύστατη στιγμή: “Κι όμως, είμαι ακόμα ζωντανός!... Ακούτε, εσείς οι ζωντανοί;”»...

ΕΝΩ Ο ΛΑΟΣ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ: Πρώην βουλευτής της ΝΔ έπαιρνε 10.000 ευρώ το μήνα από το νοσοκομείο «Ελπίς»

\

Δέκα χιλιάδες ευρώ το μήνα από το δημόσιο νοσοκομείο«Ελπίς» λάμβανε ο πρώην βουλευτής της ΝΔ, Δημήτρης Κρανιάς, προκειμένου να καλύπτει τα έξοδά του κατά τη μετάθεσή του στην μόνιμη αντιπροσωπεία της Ελλάδας στην Ελβετία, θέση που πήρε με την υπογραφή του τότε υπουργού Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη.
 

Την αποκάλυψη κάνει...
στο healthreportaz.gr, ο Πέτρος Κουσουλός, που παρουσιάζει και τα σχετικά έγγραφα. Διαβάστε το ρεπορτάζ: 
Έξοδα πρόκληση για την κάλυψη των εξόδων πρώην βουλευτή - γιατρού από την διοίκηση του ΕΛΠΙΣ! Τη στιγμή που το δημόσιο Νοσοκομείο δεν είχε λεφτά για αναλώσιμα ή γάζες και τσιρότα φρόντιζε να εκταμιεύει ποσό που άγγιζε τις 10.000 ευρώ τον μήνα για να καλύπτει τα έξοδα στην Γενεύη του Διευθυντή του Οδοντιατρικού Τμήματος, κ. Δημήτρη Κρανιά. Ποιος είναι ο κ. Κρανιάς και γιατί μεταφέρθηκε στην Γενεύη όπου αμειβόταν με 10.000 ευρώ τον μήνα με λεφτά του «ΕΛΠΙΣ» είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία και αποτελεί μέρος του ρεπορτάζ που ξετυλίγει το healthreportaz.gr.
Καταρχάς να διευκρινίσουμε ότι στην συγκεκριμένη υπόθεση τα ζητήματα τα οποία εύλογα προκύπτουν είναι ηθικά, καθώς η τοποθέτηση του πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κρανιά στο «Ελπίς» όσο και η μετάθεσή του στην μόνιμη αντιπροσωπεία της χώρας μας στην Ελβετία, έγιναν «πατώντας» σε Νόμους.
Είναι όμως ποτέ δυνατόν εν μέσω σκληρού Μνημονίου και περικοπών κονδυλίων από τον ευαίσθητο τομέα της Υγείας, πρώην βουλευτές «πατώντας» επάνω σε Νόμους να τοποθετούνται σε πρωσοπαγείς διευθυντικές θέσεις και σαν να μην φτάνει αυτό στην συνέχεια να μετακινούνται στην Γενεύη με τα έξοδα να καλύπτονται από το Δημόσιο Νοσοκομείο; Ναι είναι!
Βουλευτής δυο ημερών
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, Δημήτρης Κρανιάς, γνωστός οδοντίατρος και πρώην πρόεδρος του Δ.Σ. του Οδοντιατρικού Συλλόγου Αττικής, κατέχει ένα σπάνιο ρεκόρ. Υπήρξε βουλευτής για δυο ημέρες. Την 1η Σεπτεμβρίου 2009 κατέλαβε την έδρα που άφησε ο παραιτηθείς Γιάννης Μανώλης.
Μια ημέρα αργότερα προκηρύχθηκαν εκλογές, ωστόσο ο κ. Κρανιάς δεν εξελέγη. Ωστόσο χάρη στο Νόμο 1759/1988 που πρόβλεπε ότι οι γιατροί που απώλεσαν την βουλευτική τους ιδιότητα να διορίζονται με απόφαση του υπουργού Υγείας στο ΕΣΥ, ο κ. Κρανιάς διορίσθηκε σε προσωποπαγή θέση Διευθυντού του Οδοντιατρικού Τμήματος του «ΕΛΠΙΣ». Έτσι λοιπόν… αξιοποιήθηκε το βουλευτικό αξίωμα των δυο ημερών!


Η τοποθέτηση στην Γενεύη δια χειρός Γεωργιάδη
Τον Οκτώβριο του 2012 υπουργός Υγείας ήταν ο νυν αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Άδωνις Γεωργιάδης. Διοικητής στο «ΕΛΠΙΣ» ήταν ο κ. Θεόδωρος Γιάνναρος. Στις 21 Οκτωβρίου 2013 ο οδοντίατρος - στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας απολαμβάνει ένα ωραίο «δώρο». Δεν είναι άλλο από την τοποθέτησή του στην Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδος στην Γενεύη. Πρόκειται για προσωπική απόφαση του κ. Αδώνιδος Γεωργιάδη. Την υπογράφουν ο τότε υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και νυν πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης και τότε αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Βενιζέλος. 

Οι αποδοχές του κ. Κρανιά αυξάνονται θεαματικά. Αγγίζουν τις 9.952 ευρώ μηνιαίως καθώς συμπεριλαμβάνονται επιδόματα υπηρεσίας στην αλλοδαπή, επιδόματα κατοικίας και οποιαδήποτε άλλη δαπάνη προκύψει από την απόσπαση. Ποιος τα πληρώνει όλα αυτά; Μα φυσικά ο φορέας προέλευσης, δηλαδή το Νοσοκομείο ΕΛΠΙΣ!

Και 5.000 ευρώ για δαπάνη εγκατάστασης
Στις 26 Νοεμβρίου 2013, ενώ ο κ. Κρανιάς βρίσκεται στην Γενεύη και πληρώνεται με χρήματα του «ΕΛΠΙΣ», ο κ. Γεωργιάδης αποφασίζει την διετή παράταση της θητείας του κ. Γιάνναρου. Το εκπληκτικό όμως είναι ότι μόλις δυο ημέρες μετά την ανανέωση της θητείας ο κ. Γιάνναρος (ο οποίος συχνά πυκνά ―και πολύ σωστά― ξεσπάθωνε κατά της οικονομικής ασφυξίας που προκαλούσαν οι Μνημονιακές πολιτικές), αποφασίζει να δαπανηθούν 4.966 ευρώ από τον προυπολογισμό του 2013 του ΕΛΠΙΣ, για ποιον λόγο λέτε; Μα για τα έξοδα εγκατάστασης του κ. Κρανιά στην Γενεύη!

 











































TVXS
 by ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ : ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ

         

                             .


Πηγή:7SPY

Ελληνας γιατρός διορθώνει χωρίς λέιζερ: μυωπία, υπερμετρωπία και αστιγματισμό.

Επίτευγμα του χειρουργού οφθαλμίατρου Δόκτωρ Αναστάσιου Κανελλόπουλου που διορθώνει χωρίς λέιζερ μυωπία, υπερμετρωπία και αστιγματισμό.

Τέλος δεν έχουν τα επιτεύγματα των Ελλήνων οφθαλμιάτρων, οι οποίοι σε δύσκολες εποχές δοξάζουν διεθνώς την πατρίδα μας. O χειρουργός-οφθαλμίατρος δρ Αναστάσιος Κανελλόπουλος, καθηγητής Οφθαλμολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, δημιούργησε μεταξύ των άλλων επιτευγμάτων του μια πρωτοποριακή μέθοδο διόρθωσης των διαθλαστικών παθήσεων (δηλαδή της μέτριας μυωπίας, της υπερμετρωπίας και του αστιγματισμού) χωρίς καν τη χρήση λέιζερ!

Πρόκειται για τη λεγόμενη  «τεχνική διασύνδεσης κολλαγόνου» η οποία πραγματοποιείται με τη βοήθεια ειδικής συσκευής και αφορά τη θεραπεία της διαθλαστικής πάθησης με ενστάλαξη σταγόνων ριβοφλαβίνης (της γνωστής μας βιταμίνης Β2) στο πάσχον μάτι για 10 λεπτά, ενώ ακολουθεί έκθεση του υπό θεραπεία ματιού σε ειδικό φως.

Οπως εξηγεί ο ειδικός, η μη επεμβατική διαδικασία έχει μεγάλα οφέλη για τους ασθενείς, καθώς ελαχιστοποιείται ο μετεγχειρητικός πόνος και η ταλαιπωρία (της κλασικής παρέμβασης), με συνέπεια να επιτυγχάνεται ταχύτατη ανάρρωση.

Η μέθοδος που «γεννήθηκε» από την ομάδα του δρα Κανελλόπουλου, σε συνεργασία με το Cliveland Clinic Foundation, ξεκίνησε να εφαρμόζεται από το 2014 στην Ελλάδα και πέρασε στη διεθνή κλινική ρουτίνα.

πηγή

Φρένο στο 4ο Ράιχ… Και όμως, οι Βρετανοί δεν είναι τρελοί ούτε πανηλίθιοι…

0
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ

Όχι λοιπόν, οι Βρετανοί δεν είναι τρελοί. Πανηλίθιοι είναι αντιθέτως οι νταβατζήδες των αγορών και του Βερολίνου που πήγαν να τους τρομοκρατήσουν για να επιβάλλουν τετελεσμένα, είτε με το καλό, είτε με το…στανιό. Σε ποιους;
Σ΄αυτούς που δεν μάσησαν από απειλές, ερπύστριες και βομβαρδισμούς σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Τους απλούς ανώνυμους κατοίκους της υπέροχης αγγλικής υπαίθρου, τους «πραγματικούς ανθρώπους», όπως σωστά είπε ο Φάρατζ.
Οι υπόλοιποι, η ακαδημαική νομενκλατούρα του Ητον, της Οξφόρδης και του Κέημπριτζ που ξεροσταλιάζει για κάποια «ευρωεπιδότηση», η ψεύτικη «αριστοκρατία» του Σίτυ, οι traders και τα όρνια των hedgefunds που φιλοτέχνησαν τις «πέτσινες» δημοσκοπήσεις, μπορούν πλέον να ενώσουν τη θλίψη τους με τα καρακόλια του Βερολίνου. Τους «ευρω-στρατονόμους» που ατυχώς ονομάζονται «υπερεθνική ελίτ των Βρυξελλών». Eθνική συνείδηση δεν έχουν, αλλά σε καμία ελίτ δεν ανήκουν. Πρόκειται για μίσθαρνα στελέχη πολύ χαμηλού επιπέδου. Γι αυτό δεν μπόρεσαν ούτε να πείσουν, ούτε να…φοβερίσουν.

Το έργο το είδαμε άλλωστε και στα δικά μας, πέρυσι τέτοια εποχή. Αποκρουστικά μαντρόσκυλα της Καγκελαρίας, τύπου Τούσκ, Ντάισεμπλούμ και Γιούγκερ, ντυμένοι με τον μανδύα του «ευρω-γραφειοκράτη» να κουνούν το δάχτυλο επισείοντας τις συνέπειες ενός «όχι» στο δημοψήφισμα. Σε κακόηχη συγχορδία με τα ντόπια ζόμπι της ευρωλιγουριάς και τους ξεχασμένους βρυκόλακες της πολιτικής που βγήκαν, να μας υποδείξουν το καλό μας.

Ακόμη και οι γκρεμοτσακισμένοι Ελληνες τους αγνόησαν. Μόνο που υπάρχει μια διαφορά. Το δικό μας «όχι» των είκοσι μονάδων, βρέθηκε ένας Τσίπρας να το βαφτίσει «ναι». Στην Αγγλία δεν παίζουν αυτά. Το Βrexit είναι Brexit, έστω κι αν πέρασε οριακά, έστω κι αν σύσσωμη η Σκωτία το καταψήφισε, έστω κι αν κάποια αστικά κέντρα της υποτιθέμενης διανόησης το αποδοκίμασαν.

Η Βρετανία εγκαταλείπει το μαντρί λοιπόν και προσφέρει το πολυπόθητο συστημικό σόκ που είχε τόση ανάγκη μία Ευρώπη όμηρος, του απεχθούς γερμανικού ηγεμονισμού. Οι «ξεροκέφαλοι» Αγγλοι καθαρίζουν πάλι την παρτίδα βάζοντας φρένο στο αναδυόμενο 4ο Ραιχ και στην αντίληψη ότι όλοι πρέπει να δουλεύουν για να πλένουν τα πόδια τους στις θάλασσες του ευρωπαικού νότου οι Γερμανοί συνταξιούχοι.

Αυτή η…τευτονική «ένωση κρατών» της αέναης λιτότητας, των ευρω-πληβείων, της αναγκαστικής πολυπολιτισμικότητας μέσω λαθρομετανάστευσης, και του σφιχταγκαλιάσματος με την νέο οθωμανική Τουρκία δεν προχωρά. Θα πρέπει σύντομα οι εμπνευστές της να σκεφτούν κάτι άλλο…

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
mignatiou.com
Μέσω: triklopodia.gr

...Οχι δεν κάνει το αρχαίο επάγγελμα εργάζεται (ένταξει ...λίγο νωχελικά) στο Δημόσιο

'ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ' έτσι παρουσιάζονται οι νεαρές δημόσιοι υπάλληλοι στη χώρα μας! Και φυσικά το I phone στη πρώτη γραμμή! Έλεος, δεν υπάρχει κανένας έλεγχος και υπολείμμα αιδούς;;;; — στην τοποθεσία Αγία Σοφία (Θεσσαλονίκη)

«ΝΤΟΥ» ΤΗΣ ΕΦΟΡΙΑΣ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ! Τους όρχεις τους στα «μανταλάκια» θα κρεμάσουν τους "φοροφυγάδες" πολίτες που κάνουν άμυνα απο τον κλέφτη-κράτος της υπερφορολόγισης και της γενοκτονίας

«ΒΟΜΒΑ» ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ! Λουκέτο βάζει ιστορικός χώρος Πυρκαγιά στο Εφετείο! Εκκενώθηκε το κτήριο ΔΙΚΗ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ: Φίλος του Παύλου Φύσσα αναγνώρισε τρεις από τους κατηγορούμενους – Τι κατέθεσε Σταθεροποίηση μετά την κατάρρευση στο Χρηματοστήριο Το ευρώ σημειώνει άνοδο κατά 0,13% και διαμορφώνεται στα 1,1057 δολάρια  ΟΓΑ: Από σήμερα οι αιτήσεις για δωρεάν διακοπές, εκδρομές, θέατρο ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΕΣ ΡΟΕΣ! Ακόμα 97 έφτασαν στα ελληνικά νησιά

Συντάκτης τίτλου αναδημοσίευσης  : Μανώλης Μάνου «ΝΤΟΥ» ΤΗΣ ΕΦΟΡΙΑΣ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ! Τους όρχεις τους στα «μανταλάκια» θα κρεμάσουν των"φοροφυγάδων" πολίτών που κάνουν άμυνα απο τον κλεφτοκράτος της υπερφορολόγισης και της γενοκτονίας >> Και θα πάρους το μακρύτερο.!!

Το δικαίωμα να «εισβάλλουν» στα σπίτια των φοροφυγάδων θα έχουν πλέον οι ελεγκτές της εφορίας προκειμένου να διενεργούν κατ” οίκον ελέγχους.Η επιχείρηση θα μπορεί να…  

Διαβάστε όλες τις λεπτομέρειες ΕΔΩ. και.. γελάστε το άρθρο αυτό έγινε για να φοβίσουν τους πολίτες και να γεμίσουν χρήματα τα άδεια τροικανά ταμεία.

ΒΙΝΤΕΟ: Δίκαια έκρηξη οργής αγρότη προς το κλεφτοκράτος και των υποτελών της τρόικας : "Δεν πάει άλλο... Θα κάνω φόνο!

 Δίκαια έκρηξη οργής αγρότη προς το κλεφτοκράτος και των υποτελών της τρόικας : "Δεν πάει άλλο... Θα κάνω φόνο!

 

Απελπισία, οργή και θλίψη έχει κυριεύσει τους αγρότες στην Ηλεία μετά το νέο καταστροφικό πλήγμα που δέχτηκαν από τις πλημμύρες που έπληξαν την περιοχή το Σαββατοκύριακο.

Τα 30 στρέμματα με καλλιέργεια καρπουζιού, έχουν "πνιγεί" στη λάσπη, το προϊόν χάνεται λίγο πριν την συγκομιδή και μαζί χάνονται και οι κόποι της χρονιάς...

Ο Σταύρος Παπαδόπουλος επιρρίπτει ευθύνες σε ΓΟΕΒ και ΤΟΕΒ για τα όσα έγιναν και ζητά παρέμβαση Εισαγγελέα για την κατάσταση.
«Δεν πάει άλλο, δεν μπορώ να πληρώσω τις υποχρεώσεις μου. Θα κάνω φόνο», φωνάζει ο απελπισμένος αγρότης που βλέπει τη σοδιά του να καταστρέφεται κάτω από τόνους λάσπης.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟ ilialive.gr
ilialive.g

.

 Read more: http://www.newsbomb.gr

Οι Podemos, η απαξίωση και η διάλυση της Αριστεράς…

Συντάκτης:Γιώργος Αλεξάτος

Στην τρίτη θέση με μόλις 21% οι Podemos και η Ενωμένη Αριστερά, με τους μισούς πολίτες να έχουν γυρίσει την πλάτη στην εκλογική διαδικασία.
Έτσι πάν’ αυτά τα πράγματα. Όταν αποδέχεσαι τη στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για την ενότητά του σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, για την άσκηση ιμπεριαλιστικής πολιτικής προς τα έξω και νεοφιλελεύθερης προς τα μέσα, ακυρώνεσαι ως δύναμη ελπίδας.
Η Ε.Ε., πριν αποσυντεθεί και περάσει στην ιστορία ως η συμμαχία του κεφαλαίου κατά την περίοδο ……….

ανατροπής όλων των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων του σύντομου εικοστού αιώνα (δεκαετίες 1910-1980), θα έχει καταφέρει την απαξίωση και διάλυση της Αριστεράς που τη στηρίζει.

 

 by tolimeri