ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥΤΕΣ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΤΟΛΜΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

(         
Του ΑΚΗ ΜΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ*         

Είναι κοινότοπο να υπογραμμίσουμε την κρισιμότητα των στιγμών. Η σημασία τους, όμως, για την Ελλάδα, την περιοχή μας και την Ευρώπη υπερβαίνει την κοινότοπη αυτή έκφραση.

Ουδέποτε, ίσως, στη μικρή ιστορία του καπιταλισμού της Ευρώπης, συνέβη μια χώρα να έχει δεχθεί ένα τέτοιο πολύμηνο σαδιστικό οικονομικό στραγγαλισμό. Η στιγμιαία «παγίδα της Κύπρου» ωχριά μπροστά στο μαρτύριο εξουθένωσης και πολιτικού εκβιασμού της Ελλάδας.

Σήμερα Δευτέρα 21/6 μπροστά στη Σύνοδο των επικεφαλής της ευρωζώνης, ο στραγγαλισμός και ο εκβιασμός της Ελλάδας λαμβάνουν τη μορφή νεοαποικιακού τελεσιγράφου, που κάνει τις παλιές μέρες της κλασικής αποικιοκρατίας να μοιάζουν με παράδεισο:  ''Αν τη Δευτέρα , έως το πολύ τα ξημερώματα της Τρίτης, δεν υπάρξει συμφωνία ή κάτι σχετικό που να την προδιαγράφει, τότε την Τρίτη κλείνουν οι ελληνικές τράπεζες'' !

Η ειρωνεία είναι ότι αυτό το τελεσίγραφο το διακινούν όλες αυτές τις ημέρες ξεδιάντροπα «νεοδοσίλογοι» δημοσιογράφοι, αναλυτές και πολιτικοί.

Θαυμάστε την «Ευρώπη» τους και το σύγχρονο «ραγιαδισμό», επενδυμένο, όπως πάντα, με «ιδεολογική» πορφύρα, αντάξιο των χειρότερων στιγμών του «δοσιλογισμού» σε αυτή τη χώρα, που πάντα ήταν ανθηρός στις κρίσιμες ώρες της.

Δυστυχώς η Ελλάδα αφέθηκε απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει το στραγγαλισμό και τώρα τα τελεσίγραφα.

Αυτές τις ώρες η κυβέρνηση βρίσκεται στις Βρυξέλλες , έχοντας στις αποσκευές της νέες υποχωρήσεις.

Δεν ξέρουμε αν αυτές είναι ικανές να κατευνάσουν την «Αγία Οικογένεια» των νεοαποικιοκρατών της ΕΕ, παρότι μια «συμφωνία», στη βάση αυτών των νέων υποχωρήσεων, θα είναι προβληματική, για να χρησιμοποιήσω τον πλέον κομψό τρόπο προκειμένου να αναφερθώ στις επιπτώσεις της.

Οι ξεπεσμένοι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και η νεοαποικιοκρατική μετριότητα των κυρίαρχων ευρωζωνικών κύκλων πιθανώς να μην αρκεστούν στις παλιές και νέες κυβερνητικές υπαναχωρήσεις και να φορτώσουν την ατζέντα τους με νέες απαιτήσεις, επιδιώκοντας , ίσως, μια μείζονα κρίση για την «τελική λύση», με την κατάρρευση, όπως, ίσως, φαντάζονται, της κυβέρνησης.

Πιθανώς, επίσης, οι διεργασίες της Δευτέρας να καταλήξουν σε «συμφωνία» ή να ανάψουν το «πράσινο φως» για μια «συμφωνία». Ίσως οι «εταίροι» της καταστροφής να θεωρήσουν ότι δεν πρέπει προκλητικά  να διακινδυνεύσουν , παρατείνοντας την εκκρεμότητα.

Η Ελλάδα, ακόμη και στη δύσκολη θέση που έχει βρεθεί, δεν είναι το άβουλο πιόνι σε μία σκακιέρα που την κανοναρχούν τρίτοι ιμπεριαλιστικοί κηδεμόνες. Δεν μπορεί να άγεται και να φέρεται από μια τρωκτική ολιγαρχία που παρανόμως ελέγχει τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Η κυβέρνηση πρέπει και μπορεί να αντιδράσει και θα αντιδράσει, έστω την ύστατη στιγμή, στηριγμένη στη λαϊκή θέληση και κινητοποίηση.

Στο Σύνταγμα και τον Λευκό Πύργο, την περασμένη Κυριακή (20/6), ένα διόλου ευκαταφρόνητο πλήθος, παρά τις 

διαψεύσεις και τις ματαιώσεις που έχει υποστεί, έστελνε μηνύματα αγωνιστικής αισιοδοξίας και ανυποχώρητης ελπίδας. 

Ο ελληνικός λαός είναι πάντα εδώ, έτοιμος να ανταποκριθεί σε κάθε δημοκρατικό, προοδευτικό και πατριωτικό προσκλητήριο. Έτοιμος για να μια νέα αρχή ανασυγκρότησης, δικαιοσύνης και προόδου στη χώρα.

Εδώ που έχουμε φτάσει δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος για την Ελλάδα αν δεν σταματήσει η λιτότητα, αν δεν υπάρξει βαθιά και χωρίς όρους, διαγραφή του χρέους και αν δεν διασφαλισθεί μια ισχυρή ρευστότητα για να χρηματοδοτηθεί με ευνοϊκό τρόπο η οικονομία και ειδικότερα για να δημιουργηθεί ένα γενναίο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, μακριά από τις άκρως περιοριστικές και αποπροσανατολιστικές επιλογές του ΕΣΠΑ.

Η Ελλάδα δεν είναι φυλακισμένη, ούτε καταδικασμένο γερμανικό προτεκτοράτο υπό την αμερικανοατλαντική ομπρέλα. Αυτήν την ώρα χρειάζονται τολμηρές ιστορικές αποφάσεις, χωρίς τις οποίες, όπως η Ιστορία μας διδάσκει, δεν μπορούν ν επιβιώσουν χώρες και λαοί.

Η Ελλάδα στους εκβιασμούς και τα τελεσίγραφα πρέπει να απαντήσει βλέποντας μπροστά και όχι πίσω, χαράσσοντας εναλλακτικούς δρόμους απέναντι σε παρωχημένα δόγματα και θέσφατα, που εμφανίζονται ως απαρασάλευτα από μια ξεπεσμένη ΕΕ και από μια διαπλεκόμενη εγχώρια ολιγαρχία η οποία πλουτίζει τρώγοντας τις σάρκες αυτής της χώρας. Αυτός είναι ο μόνος ρεαλισμός των στιγμών για μια νέα προοπτική, όσο μεγάλες και να είναι οι προσωρινές δυσκολίες.


iskra.gr

* Ο Άκης Μπαδογιάννης είναι μέλος της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ