Μπορεί οι περισσότεροι από εμάς να το ξέρουμε ως φυτό για βραχόκηπους και φράχτες, όμως το βιβούρνο διαθέτει και θεραπευτικές ιδιότητες.
Γενικά: Γνωστό για τη χρήση του σε φράχτες και βραχόκηπους. Ποικίλα είδη, θαμνώδη ή δενδρώδη. Πολυετές φυτό που απαντά σε Ελλάδα, Ευρώπη.... και Αμερική. Πολύ ανθεκτικό, με όμορφα και πλούσια λευκά άνθη. Έχει μεγάλη περίοδο ανθοφορίας, σε ταξιανθία βότρεις. Τα φύλλα του είναι οδοντωτά και οι καρποί, ωοειδής, με ζωηρό κόκκινο χρώμα έως μπλε και μαύρο, ανάλογα το είδος. Αγαπά την υγρασία και τις δασώδεις περιοχές.
Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Viburnum Prunifolium (Βιβούρνο το ερπόφυλλο). Υπάρχουν περίπου 150 είδη. Ανάμεσα σε αυτά που χρησιμοποιούνται στη φαρμακευτική συγκαταλέγονται και τα V. Acerifolium, V. Lantana (κλημαξίδα) και V. Tinus (άγρια δάφνη), που φύονται και στη χώρα μας, V. Lentago και V. Opulus (Βιβούρνο το χιοναθές).
Ιδιότητες: Έχει αντισπασμωδικές, ηρεμιστικές, υποτασικές και στυπτικές ιδιότητες. Με αναλγητική και χαλαρωτική δράση.
Συγκεκριμένα: Το Βιβούρνο, χαλαρώνει τους μυς και καταστέλλει το νευρικό σύστημα καθώς και το καρδιαγγειακό. Μειώνει την υψηλή πίεση του αίματος και βοηθά στην κυκλοφορία. Ως αντισπασμωδικό, επιδρά θετικά στη θεραπεία του άσθματος. Παράλληλα ανακουφίζει από τη δυσκοιλιότητα και τις μυϊκές κράμπες.
Ο φλοιός της ρίζας είναι ισχυρό χαλαρωτικό και επιδρά θεραπευτικά στη μήτρα. Θεωρείται επίσης από ερευνητές, ένα από τα καλύτερα γιατρικά για τους πόνους της περιόδου και κυρίως για τη δυσμηνόρροια. Βοηθά στους κολικούς πόνους του εντέρου, στην αρθρίτιδακαι στους ρευματισμούς. Τέλος έχει ελαφρές ηρεμιστικές ιδιότητες που απαλλάσσουν από το αίσθημα της ανησυχίας και του άγχους.
Εδώδιμα μέρη: Κυρίως ο φλοιός του (ρίζα και κορμός) που καταναλώνεται ως αφέψημα και ο καρπός του (ρώγες), πάντα μαγειρεμένος ή ως μαρμελάδα. Προσοχή γιατί οι ωμές ρώγες είναι δηλητηριώδεις (προκαλούν φλεγμονές σε στομάχι και έντερα) και περιέχουν τοξικές ουσίες.
Viburnum Opulus (Βιβούρνο το χιοναθές)
Άνθιση /συλλογή: Ανθίζει ανάλογα το είδος και το κλίμα. Κατά κύριο λόγο, τον Ιούνιο και Ιούλιο. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιείται ο ξερός φλοιός από την ρίζα, τους μίσχους ή τον φλοιό. Ο φλοιός από τις ρίζες και τον κορμό, συλλέγεται το Φθινόπωρο. Ο φλοιός των κλαδιών συλλέγεται την άνοιξη ή το καλοκαίρι. Ο φλοιός θα πρέπει να ξεραθεί στη σκιά και στις δύο περιπτώσεις.
Προσοχή! Δε συλλέγουμε, ένα τυχαίο είδος Βιβούρνου αλλά μόνο όσα χρησιμοποιούνται στη φαρμακευτική και έχουν τις αντίστοιχες θεραπευτικές ιδιότητες, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Γιαυτό ακριβώς το λόγο, είναι καλό να συμβουλευόμαστε πάντα τον Γεωπόνο ή τον Βοτανολόγο μας, σχετικά με την επιλογή του φυτού (εάν θέλουμε να φυτεύσουμε στην αυλή μας), τη συλλογή και κυρίως τη χρήση και τη δοσολογία.
Συστατικά: Σκοπολετίνη ή κουμαρίνη(scopoletin), ένα από τα ενεργά συστατικά που δρα ως χαλαρωτικό των μυών και της μήτρας. Salicin, ουσία που μοιάζει πολύ στη χημική της σύνθεση στην ασπιρίνη. Μέσα στον οργανισμό μετατρέπεται σε σαλικυλικό οξύ (προσοχή, λόγω αυτού, δε χρησιμοποιείται από εγκύους και άτομα αλλεργικά στην ασπιρίνη). Το βιβούρνο ακόμη περιέχει πικρή ουσία (βιβουρίνη), αρβουτίνη, βαλεριανικό οξύ, τριτερπενοειδή, ταννίνες, σαπωνίνες.
Χρήση: Αφέψημα/ρόφημα. 1-2 κουταλάκια του γλυκού ξηρό φλοιό σε μία κούπα νερό. Βράζει πρώτα το νερό. Μόλις κοχλάσει, ρίχνουμε το βότανο και κλείνουμε τη φωτιά. Το αφήνουμε σκεπασμένο, πάνω στο ζεστό μάτι για 10 λεπτά. Συστήνεται η κατανάλωση 1-3 φορές την ημέρα και μέχρι 3-4 μέρες, ανάλογα με την ένταση του προβλήματος. Υπάρχει και βάμμα Βιβούρνου σε καταστήματα με Βότανα, για πιο άμεση και εύκολη χρήση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου