Ως αποτέλεσμα, επείγει παρέμβαση σε επίπεδο πρωθυπουργού, για μια ακόμη φορά για να γίνουν τα αυτονόητα, καθώς οι εξελίξεις τόσο στην ΕΛΒΟ όσο και στην ΕΑΒ απαιτούν ενέργειες του υπουργείου Οικονομικών με υπογραφή Τσακαλώτου, ο οποίος όμως φαίνεται ότι απαξιεί να ασχοληθεί.
Εδώ και περισσότερο από έξι μήνες λοιπόν, παρότι ο ίδιος δεν εγείρει ενστάσεις και δεν έχει αντίρρηση να βάλει την υπογραφή του, δεν το έχει κάνει, αδυνατώντας να αντιληφθεί το πόσο υψηλή προτεραιότητα έχει το πρόγραμμα αυτό για τις Ένοπλες Δυνάμεις και μάλιστα στη συγκυρία που βρισκόμαστε!Για να ακολουθήσει η υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Όλγα Γεροβασίλη, η οποία ελπίζουμε να έχει… διαφορετικούς χρόνους αντίδρασης.
Όπως δεν αντιλαμβάνεται ότι οι συνομιλητές του Ευρωπαίοι ΔΕΝ επιθυμούν η Ελλάδα να διαθέτει αμυντική βιομηχανία που επιβιώνει, ενδεχομένως διότι κάποιος δικός τους κολοσσός θα εμφανιστεί ως από μηχανής Θεός για να διασώσει μια απαξιωμένη αμυντική βιομηχανία, στην περίπτωση της ΕΑΒ όταν έρθει η ώρα η χώρα να εξετάσει την προμήθεια νέας γενιάς μαχητικού αεροσκάφους και όχι μόνο.
Ακόμα κι αν το έκανε τις τελευταίες ημέρες, το θέμα παραμένει για ποιον λόγο καθυστέρησε τόσο πολύ, παρακωλύοντας την εξέλιξη ενός προγράμματος που θεωρείται κομβικό για την ασφάλεια της χώρας και όχι μόνο, αφού τα αεροσκάφη θα έχουν ρόλο και σε Συμμαχικό επίπεδο.
Αυτά θυμίζουν παλιές… κακές εποχές που η ΕΑΒ ζητούσε κατεπειγόντως την πρόσληψη προσωπικού καθώς είχε αναλάβει συγκεκριμένο έργο και απαντούσαν από το ΑΣΕΠ ότι χρειάζονταν μια διετία για να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες! Έτσι όμως δουλειά δεν γίνεται…ή μάλλον η δουλειά φεύγει και δεν επιστρέφει.
Αναγκαζόταν η εταιρία να δίνει το έργο σε υπεργολάβους (συνήθως εξασφάλιζαν προσωπικό, ενίοτε και πρώην εργαζομένους της ΕΑΒ!) για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει. Κι αυτό δεν το βλέπουν ως πρόβλημα για να κινητοποιηθούν για την επίλυσή του.
Ήδη πάμε αισίως για τον Απρίλιο όσον αφορά την παράδοση των «ενδιαμέσων λύσεων» των ΑΦΝΣ, με αποτέλεσμα να καθυστερεί συνολικότερα το πρόγραμμα. Ανεπιβεβαίωτες μέχρι στιγμής πληροφορίες κάνουν λόγο και για υπερατλαντικές οχλήσεις για την καθυστέρηση στο πρόγραμμα, χωρίς να μας έχει διευκρινιστεί εάν διατυπώθηκαν στο επίπεδο της εμπλεκόμενης εταιρίας ή σε στρατιωτικό επίπεδο.
Το δεύτερο εξοργιστικό θέμα αφορά την ΕΛΒΟ για την οποία η χώρα έχει αποδειχθεί ανίκανη να την πουλήσει σε κάποιον επενδυτή ώστε να ξεκινήσει η «επόμενη ημέρα». Έχει ως γνωστόν οριστεί σύμβουλος η γνωστή διεθνώς εταιρία ορκωτών ελεγκτών Ernst & Young η οποία πληρώνεται από το υπουργείο Οικονομικών με τον μήνα.
Θα είχε ενδιαφέρον αρχικά να μας διευκρινίσει το υπουργείο Οικονομικών πόσα χρήματα πληρώνεται η εταιρία για να απασχολεί ένα-δυο στελέχη της με το «πρότζεκτ». Αμέσως μετά όμως θα πρέπει να απαντηθούν διαρροές – δικαιολογίες(;) από πρόσωπα εμπλεκόμενα στη διαδικασία, ότι η εταιρία δεν έχει λάβει εδώ και πολύ καιρό στοιχεία τα οποία ζητά από το ΥΠΟΙΚ για να προχωρήσει, με αποτέλεσμα να μην «περπατάει» τίποτα.
Η εταιρία μόνο κερδισμένη βγαίνει, αφού πληρώνεται κανονικά, ενώ τυπικώς -τουλάχιστον- είναι απόλυτα καλυμμένη. Όμως ενδεχομένως εδώ υπάρχει δουλειά για τους εισαγγελείς της χώρας, εάν ισχύει το ότι η διάρκεια του έργου έχει οριστεί να διαρκέσει δύο μήνες, όσο όμως δε δίνονται από το υπουργείο Οικονομικών τα στοιχεία που έχουν ζητηθεί, το ελληνικό Δημόσιο συνεχίζει να την πληρώνει σε μηνιαία βάση.
Και όσο αποτέλεσμα δεν βλέπουμε, απλώς συνεχίζει να αιμορραγεί η τσέπη του φορολογούμενου, με την ευθύνη να βαρύνει το υπουργείο Οικονομικών. Μακάρι όμως το πρόβλημα να ήταν μόνο αυτό. Διότι η ζημιά της απραξίας και της θεσμικής ανικανότητας να διεκπεραιωθεί και το απλούστερο έργο έχει επιπτώσεις…
Όπως πληροφορείται το «DP», αντιπροσωπεία από το Ιράκ βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη και επιθεώρησε τις εγκαταστάσεις της ΕΛΒΟ, καθώς επίσης και οχήματα τα οποία έχει κατασκευάσει η εταιρία στο παρελθόν. Οι πληροφορίες θέλουν να έχουν μείνει πολύ ικανοποιημένοι.
Οι Ιρακινοί μάλιστα, ενώ άφησαν να εννοηθεί ότι θα επανέλθουν καθότι ένα εκ των οχημάτων που έχει κατασκευάσει η ΕΛΒΟ έχει μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτούς και η προοπτική τοποθέτησης παραγγελίας για προμήθεια τριψήφιου αριθμού οχημάτων είναι απόλυτα ρεαλιστική.
Ερωτούμε λοιπόν τον Ευκλείδη Τσακαλώτο που ασχολείται με την «υψηλή πολιτική», αλλά δεν δείχνει να ασχολείται με το ποσό που το οποίο απαιτείται για να πληρωθούν κάθε μήνα οι μισθοί των εργαζομένων εκεί, οι οποίοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Το ποσό ξεπερνά το μισό εκατομμύριο ευρώ σε ξηνιαία βάση.
Σε ποια ΕΛΒΟ θα κατασκευαστούν τα οχήματα εάν έρθει τέτοια παραγγελία εάν το πρόβλημα δεν επιλυθεί; Τι ακριβώς θα απαντήσει η ελληνική πλευρά όταν το θέμα αυτό παραμένει απαράδεκτα ανοικτό όλο αυτό το διάστημα και το μόνο συμπέρασμα είναι η μνημειώδης ανικανότητα διαχείρισής του. Πόσα λεφτά έχουν φύγει από το παράθυρο εξαιτίας αυτής της ανικανότητας.
Δεν έχουμε τη φήμη ιδιαίτερης αγάπης σε «κομουνιστικές» λύσεις, δηλαδή κρατικοποιήσεις κ.λπ. Όμως, όταν διαπιστώνεται τέτοια ολιγωρία η οποία μάλιστα κοστίζει χρήματα στον φορολογούμενο, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε για ποιον λόγο π.χ. παραμένει εμπλεκόμενος ο κάθε Τσακαλώτος, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση ο κύριος πελάτης αυτών των βιομηχανιών που δεν είναι άλλος από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Θα ήταν λύση μια «ελληνική SSM»;
Κι επειδή θα αρχίσουν τις γνωστές κόντρες στην Ελλάδα, θα ρωτήσουμε κάτι ακόμα. Οι Τούρκοι είναι βλάκες κι εμείς οι έξυπνοι που επέλεξαν να συστήσουν εδώ και πολλά χρόνια υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM); Εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως οι Τούρκοι δεν τα έχουν καταφέρει και τόσο άσχημα.
Κατά συνέπεια, μια λύση θα μπορούσε να είναι η σύσταση της «ελληνικής SSM», την υπαγωγή εκεί όλων των ελληνικών αμυντικών βιομηχανιών, δημοσίων και ιδιωτικών και την προσπάθεια σταδιακής οργάνωσης και ανάπτυξης με μικρά στην αρχή αλλά σταθερά βήματα, συγκεκριμένων δυνατοτήτων για την ελληνική αμυντική βιομηχανία. Ούτε οι ιδιωτικοποιήσεις θα εξαιρούνται, αντιθέτως εάν υπάρχει επιχειρηματικό σχέδιο που εξασφαλίζει ανάπτυξη, θα πρέπει να ενθαρρύνονται.
Πέραν του ότι το μέτρο αυτό μοιάζει σωστό, θα απάλλασσε το «σύστημα» από Τσακαλώτους οι οποίοι ίσως σε επίπεδο ανάδειξης προτεραιοτήτων κι επειδή όντως έχει πολλά στο κεφάλι του, να μην αποτελεί προτεραιότητα γι’ αυτόν η υπογραφή σε έναν φάκελο, όπως αυτός για τις κατεπείγουσες προσλήψεις στην ΕΑΒ, ή για να καταλήξει κάπου αυτή η υπόθεση με την ΕΛΒΟ και να σταματήσει η μικρή αλλά σταθερή οικονομική αιμορραγία.
Μια μικρή τρύπα στις σωληνώσεις Ευκλείδη, εάν δεν αντιμετωπιστεί, αρκεί για να σε οδηγήσει σε… εγκεφαλικό επεισόδιο όταν παραλάβεις τον εκκαθαριστικό λογαριασμό, π.χ. της ΕΥΔΑΠ. Βέβαια, εξ υπαρχής, ενδεχόμενη απάντηση ότι δεν είναι θέμα ίδρυσης υφυπουργείου αλλά νοοτροπίας και στελεχών-φορέων της, είναι αποδεκτή.
Απλά, επειδή τα περιστατικά είναι πολλά και αν δεν επιθυμούμε την πλήρη απαξίωση της ελληνικής δυνατότητας υποστήριξης των Ενόπλων Δυνάμεων, θα πρέπει να οργανωθούμε καλύτερα για να εξουδετερωθεί και η διαφαινόμενη προτίμηση των δανειστών να μας καλύπτουν με τις δικές τους αμυντικές βιομηχανίες τις ανάγκες.
Τα προβλήματα της αμυντικής βιομηχανίας ΔΕΝ επιλύονται σε μια σύσκεψη με τους δικούς σου και μερικούς ακόμα από συναρμόδια υπουργεία, για μια ώρα κάποιο πρωί ή απόγευμα. Θέλει ανθρώπους να είναι συνεχώς από πάνω και να δίνουν λύσεις, αν είναι δυνατόν, αμέσως μόλις ανακύψει κάποιο πρόβλημα, όταν δεν έχουν προλάβει να αποτρέψουν αυτή καθαυτή την εμφάνισή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου