Η δε αρκούδα να φοβήται… το Κεπαπτσόγλου!!! Ο οποίος, Δήμαρχος Άργους Ορεστικού, σε συνέντευξή του μετά το περιστατικό με τις δύο αρκούδες “άστραψε και βρόντηξε” προβαίνοντας σε απειλές, αφήνοντας υπονοούμενα σχετικά με τα σχέδιά του για τη καταπολέμηση… του μεγάλου εχθρού.
Τον καλούμε να αφήσει τα υπονοούμενα, γιατί δεν είναι κανά παιδάκι αλλά ο πρώτος πολίτης της πόλης και υπεύθυνα και σοβαρά, ως αρμόζει στο αξίωμα του, να ανακοινώσει τα σχέδια της δημοτικής αρχής.
Και να αφήσει τις ανέξοδες απειλές για λαϊκή κατανάλωση. Έτσι κάνουν οι σοβαροί διοικούντες αξιωματούχοι. Και αντί να σπείρει το πανικό στους συνδημότες του, που τίποτα χειρότερο δεν υπάρχει σε κάθε δύσκολη περίσταση, θα μπορούσε να τους ενημερώσει για το πώς πρέπει να συμπεριφερθούν, αν συναντήσουν κάποιο άγριο ζώο είτε αυτό είναι αρκούδα, είτε λύκος, είτε αγριόχοιρος κλπ.
Όσο για την ανιστόρητη φράση του “δεν ζούμε μαζί”, του αρέσει δε του αρέσει, συγκατοικούμε με άλλα ζώα , δεν τον κατοικούν μόνο οι Κεπαπτσόγλοι!!! Φυσικά και πρέπει να παρθούν μέτρα για να μη κινδυνέψει ούτε άνθρωπος ούτε αρκούδα σε συνεννόηση και σχεδιασμό με άλλες αρμόδιες αρχές και ειδικούς επιστημονικούς φορείς και όχι με νταηλίκια.
Καλούμε τον ίδιο Πάνος Κεπαπτσόγλου να πάρει πίσω τα απειλητικά, τύπου νταηλίκια, λόγια του καθώς και τις παρακάτω αρχές να πάρουν θέση.
Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς
Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας
Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας
Υπουργείο Εσωτερικών
Υπουργείο Εσωτερικών, Μακεδονίας-Θράκης
Ας δούμε όμως και κάποιες συμβουλές για το τι κάνουμε όταν συναντήσουμε το άκρως φοβικό από τη φύση του ζώο, που λέγεται αρκούδα , δανειζόμενοι το λόγο του μέλους της Εταιρείας Προστασίας Περιβάλλοντος Καστοριάς Νίκου Παναγιωτόπουλου.
“Η αρκούδα είναι ένα ιδιαίτερα φοβικό ζώο που σηκώνεται στα πίσω πόδια όχι για να επιτεθεί αλλά για να δει καλύτερα προς τα πού θα… φύγει. Η όρθια στάση της αρκούδας είναι συμπεριφορά ανίχνευσης ή και φόβου και όχι εκδήλωση επίθεσης.
Σε κάθε περίπτωση, αν συναντήσουμε αρκούδα, προσπαθούμε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να οπισθοχωρήσουμε με αργά βήματα, καμπουριάζοντας το σώμα μας και δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο υποταγή και ότι αναγνωρίζουμε την “κυριαρχία” της αρκούδας στον χώρο.
Φεύγουμε σε αντίθετη κατεύθυνση από το οπτικό της πεδίο γιατί η
αρκούδα έχει μεν εξαιρετική όσφρηση και πολύ καλή ακοή αλλά κακή όραση
-βλέπει δηλαδή όπως ένας άνθρωπος με 7-8 βαθμούς μυωπίας» .
Και προσθέτει, ότι «η αρκούδα αντιλαμβάνεται γρήγορα την παρουσία του
ανθρώπου και φροντίζει να απομακρυνθεί πριν γίνει αντιληπτή από αυτόν.
Είναι φοβικό ζώο και σίγουρα δεν θέλει να έρθει σε επαφή μαζί μας, ενώ σε περίπτωση συνάντησης δεν ρίχνουμε πέτρες ή κλαδιά εναντίον της, δεν φωνάζουμε και δεν κατευθυνόμαστε προς το μέρος της.
Εφόσον βρισκόμαστε στο φυσικό της περιβάλλον, φροντίζουμε να είμαστε πάντα σε επιφυλακή και να έχουμε μαζί μας αποτρεπτικά μέτρα, Όπως κόρνες ή ντουντούκες γηπέδων με δυνατό και απότομο ήχο για να φοβίσουμε το ζώο. Φυσικά δεν πλησιάζουμε το ζώο προκειμένου να φωτογραφήσουμε το ίδιο ή τα αρκουδάκια του, κάτι που εκλαμβάνεται ως απειλή για το ίδιο».
Κανόνες βασικοί οι περισσότεροι, λέμε εμείς, που ισχύουν για πολλά άλλα άγρια ζώα.
Νέμεσις – Πανελλήνια Ομοσπονδία για Περιβάλλον, Ζώα, Κυνήγι