ΕΙΔΗΣΗ ΒΟΜΒΑ για τον Τσίπρα και την υποτακτική κυβέρνηση! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ...

2440

Νέες αποκαλύψεις από το Wikileaks όσον αφορά την παρέμβαση του Μπαράκ Ομπάμα και του Μπιλ Κλίντον να πειστεί ο Αλέξης Τσίπρας να υπογράψει το Μνημόνιο.
Το Russia Today αποκαλύπτει νέα e-mail του επικεφαλής της προεκλογικής καμπάνιας της Χίλαρι Κλίντον για την Ελλάδα και αφορούν το καλοκαίρι του 2015, λίγο μετά το δημοψήφισμα και σχετίζονται με τις πιέσεις που δέχτηκε η ελληνική κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για να δεχτούν να υπογράψουν το τρίτο Μνημόνιο.
Τα e-mail που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από το Wikileaks προέρχονται από τον λογαριασμό του John Podesta, και αποκαλύπτουν πως ο πρόεδρος των ΗΠΑ,Μπαράκ Ομπάμα, και ο προκάτοχος του, Μπιλ Κλίντον, είχαν σκοπό να επηρεάσουν την Ελλάδα για να δεχτεί τους σκληρούς όρους λιτότητας, υπογράφοντας το τρίτο Μνημόνιο τον Ιούλιο του 2015.
Το Wikileaks έδωσε στη δημοσιότητα την αλληλογραφία της 10ης Ιουλίου 2015, στην οποία ο Podesta γράφει στην επικεφαλής προσωπικού του Μπιλ Κλίντον, Tina Flournoy, και την ρωτά αν ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ θα μπορούσε να μιλήσει στον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα:
"Ο Λευκός Οίκος με ρώτησε αν ο WJC (σ.σ. Ουίλιαμ Τζέφερσον Κλίντον είναι το πλήρες όνομα του πρώην "πλανητάρχη") έχει το θάρρος με τον πρωθυπουργό Τσίπρα για να του τηλεφωνήσει και να τον συμβουλεύσει να προχωρήσει σε συμφωνία".
Η Flournoy απαντά λέγοντάς του ότι ο Κλίντον θα είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον κ. Τσίπρα, αλλά ότι "η άμεση ερώτησή του είναι -θα πιέσουμε και την Μέρκελ;".
Το e-mail του Podesta, όμως, δεν είναι το μοναδικό που αφορά τη χώρα μας.
Την ίδια μέρα, ο σύμβουλος του Μπιλ Κλίντον για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Amitabh Desai, στέλνει e-mail στον επικεφαλής προσωπικού του Μπαράκ Ομπάμα,Denis McDonough, στο οποίο γράφει: "Έχουμε έλθει σε στενή επαφή με τους ανθρώπους της Μέρκελ αυτή την εβδομάδα πριν την επίσκεψη του WJC στη Βοσνία και με δεδομένη την επίσκεψη της Μέρκελ νωρίτερα αυτή την εβδομάδα στη Βοσνία -έτσι θα ήταν μια αθώα και εύκολη βοήθεια -αν χρειάζεται μία ώθηση προς την Μέρκελ - να βάλουμε τον WJC να τηλεφωνήσει στη Μέρκελ στη βάση του να ζητήσει καθοδήγηση για τη Βοσνία και τυχαία να τη ρωτήσει για την Ελλάδα στο τέλος".
Ο McDonough απάντησε: "Θα καλωσορίζαμε μια ώθηση προς την καγκελάριο με τον τρόπο που προτείνετε", προσθέτοντας ότι  "αν όλοι έχετε χρόνο αύριο το πρωί στη Σρεμπρένιτσα, τώρα πιστεύουμε ότι ένα τηλέφωνο Τσίπρα θα ήταν επίσης πολύ χρήσιμο".
Μάλιστα, ο επικεφαλής προσωπάρχης του Μπαράκ Ομπάμα τόνισε στους ανθρώπους του Κλίντον τα όσα ο ο πρώην πρόεδρος πρέπει να συζητήσει με τον Αλέξη Τσίπρα, υπογραμμίζοντας "τη σημασία της παραμονής στην ευρωζώνη, τόσο για γεωπολιτικούς όσο και για οικονομικούς λόγους".
Μια μέρα μετά από την ανταλλαγή των e-mail στις ΗΠΑ, στις 11 Ιουλίου, η Ελλάδα και οι δανειστές κατέληξαν σε συμφωνία.
"Ο Τσίπρας συμφώνησε να αυξήσει φόρους και να προχωρήσει σε περικοπές στο δημοσίων δαπανών. Μιλώντας μετά τη συμφωνία, είπε ότι 'είναι εθνικό μας καθήκον να κρατήσουμε το λαό μας ζωντανό και μέσα στην ευρωζώνη. Κατά περίεργο τρόπο, ο Τσίπρας εμφανίστηκε στο ετήσιο συνέδριο του Clinton Global Initiative τον Σεπτέμβριο του 2015 και του πήρε συνέντευξη ο ίδιος ο Μπιλ Κλίντον" καταλήγει το άρθρο του Russia Today.

.

newsnea.gr

ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ Το ολοκαύτωμα της Δροσοπηγής (Μπελκαμένης) Φλώρινας

Δημοσιογραφική επιμέλεια : Μανώλης Μάνου

 

Η Ιστορία το ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ της Δροσοπηγής (Μπελκαμένης) Φλώρινας

Στις 10 του Σεβάλ του 1260, (Μωαμεθανική χρονολογία), που σε Χριστιανική αντιστοιχεί κατά προσέγγιση στον Οκτώβριο του 1842, από τον Δ/ντή του Κτηματολογίου Ρούμελης, Μεχμέτ Αεμπίτ, εκδίδεται τίτλος κυριότητας (ταπί) στο όνομα των αδελφών Γεωργίου και Μήτρου γιών του Στέλιου (σημερινοί Στυλιάδηδες) κατοίκων του Πληκατιού - Κονίτσης της Ηπείρου.
Πωλητής ο Οσμάν Ισμαήλ Πάσιο, κάτοικος της υποδιοίκησης Φλώρινας και ιδιοκτήτης του ημίσεως 42/84, ενός θερινού βοσκοτόπου ( όπως αναφέρεται στο ταπί) γνωστού με το όνομα Μπελκαμένη. Συνολικό κόστος αγοράς (5.000) γρόσια.
Οι αγοραστές πλήρωσαν επιπλέον στον υποδιοικητή της υποδιοίκησης Φλώρινας Ελμά Μπέη, εκατόν πενήντα γρόσια που αντιστοιχούν στο 3% της συνολικής αγοράς κι αποδέχθηκαν να καταβάλλουν τα νόμιμα δέκατα εις τους κυρίους της γης (Τούρκους).
Το άλλο ήμισυ ήτοι 42/84 αγοράστηκαν από τους Κώστα Κοματσούλη ή Τσούλη και Μιχαήλ Κώτε. Στο Αρχείο του Συνεταιρισμού Δασοκτημόνων Δροσοπηγής δεν βρίσκεται το ταπί αγοράς κι ως εκ τούτου δεν γνωρίζουμε ούτε τον πωλητή ούτε το ποσόν αγοράς. Πάντως, από άλλους τίτλους προκύπτει ότι και οι δύο ανωτέρω ήσαν κάτοικοι του Πληκατίου Κονίτσης.
Και οι τέσσερις αυτοί αρχικοί αγοραστές, ενήργησαν για λογαριασμό όλων των άλλων οικογενειών που δεν ήσαν μόνο κάτοικοι του Πληκατίου αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Κολώνιας που ανήκε στο Σαντζάκι (επαρχία) Κορυτσάς και στο βιλαέτι (νομό) των Βιτωλίων.
Οι λόγοι που ανάγκασαν τους προπάτορες να μεταναστεύσουν από την 'Ήπειρο στην Μακεδονία ήταν κατ' αρχήν οι παντοειδείς αυθαιρεσίες μίας άδικης και τυραννικής εξουσίας, τα γνωστά δεινοπαθήματα των Ελλήνων στους δίσεκτους χρόνους της Τουρκοκρατίας.
Εξαιτίας αυτής της δεινής κατάστασης, πολλές φορές οι καταπιεζόμενοι Έλληνες αναζητούσαν σε άλλα μέρη καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Τις συνθήκες αυτές τις παρείχαν Τούρκοι γαιοκτήμονες, οι οποίοι υπάγονταν στον κανόνα της εξαίρεσης, ως προς την συμπεριφορά, αλλά συνάμα επιζητούσαν να έχουν υπό την προστασία τους υπηκόους με οικονομική ευρωστία για την αύξηση των εσόδων τους.
Στο μεταξύ, είχε αρχίσει η παρακμή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, και πολλοί τσιφλικάδες Τούρκοι άρχισαν να πουλούν τα τσιφλίκια τους είτε στους Εβραίους είτε στους Έλληνες που είχαν κάποια οικονομική επιφάνεια.
Είναι πιθανό κάποιο ρόλο στην αγορά της έκτασης αυτής, να διαδραμάτισε το Ελληνικό Προξενείο στο Μοναστήρι, πιθανόν για την δημιουργία ενός νοητού άξονα στον ορεινό όγκο της Μακεδονίας που αρχίζει από την Κλεισούρα-Λέχοβο-Νυμφαίο-Δροσοπηγή-Πισοδέρι, για να ελέγχει όλες τις ορεινές διαβάσεις της περιοχής.
Σύμφωνα με την παράδοση, η οποία αποτελεί μόνιμη ιστορική δύναμη, οι Τσουλαίοι μία από τις φάρες της Δροσοπηγής, ήσαν αγωγιάτες. Μετέφεραν από την Ήπειρο την πραμάτεια τους στην Μακεδονία κι έπαιρναν από την Φλώρινα σιτηρά. Παράλληλα όμως εκτελούσαν και παραγγελίες των μπέηδων και για τον λόγο αυτόν η τάξη των αγωγιατών στους χρόνους της Τουρκοκρατίας, έχαιρε κάποιας εκτιμήσεως εκ μέρους τους.
Φιλοξενούμενοι σε κάποιο ταξίδι τους, στο σαράι του Μπέη της Κότορης (Υδρούσας) κι ενώ συζητούσαν για διάφορα πράγματα -πάντα στα αρβανίτικα- ο Μπέης τους λέει:

-"Γιατί κάνετε τόσο μακρινά ταξίδια για να πάρετε ψωμί και να το πάτε στα στόματα των παιδιών σας και δεν φέρνετε τα στόματα των παιδιών σας εδώ; Ελάτε να σας δώσουμε αυτό το Μπαλκανλήκι", κι έδειξε με το χέρι του προς το μέρος της Μπελκαμένης.
Οι Τσουλαίοι, φαίνεται, μεταφέρανε την πρόταση αυτή του μπέη στους άλλους κι άρχισαν οι διαπραγματεύσεις, οι οποίες και κατάληξαν σε θετικό αποτέλεσμα.
Η ετυμολογία του ονόματος Μπελκαμένη δεν προέρχεται από την σύνθετη σλαβική λέξη Μπελ-Κάμεν δηλαδή άσπρη πέτρα γιατί σε καμιά περιοχή του τόπου δεν υπάρχει άσπρη πέτρα που να εντυπωσιάζει με τον όγκο τη αλλά από τη λέξη Μπαλκάν-ληκ, που δένει και με την παράδοση και σημαίνει δασώδης και ορεινή περιοχή, σύμφωνα με την ερμηνεία, από το Τουρκο-Ελληνικό Λεξικό του I. Χλώρου, καθηγητή της Οθωμανικής στη Μεγάλη του Γένους Σχολή και Δ/ντού του Πατριαρχικού Οθωμανικού Γραφείου.
Και η Μπελκαμένη είναι και ορεινή (το υψόμετρό της κυμαίνεται από 800 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι 1.600 ) και δασώδης, αφού το μεγαλύτερο τμήμα της καλύπτεται από δάσος οξιάς και δρυός.
Με τον ερχομό τους στην ιδιόκτητη πλέον περιοχή τους, εγκαταστάθηκαν σε κάποιο σημείο που ακόμα και σήμερα φέρει την ονομασία Τέντα (από το λατινικό tentum σκηνή).
Εκεί έστησαν τις σκηνές από γιδόμαλλα, κιλίμια και τις στάνες για τα ποίμνιά τους. Στην συνέχεια με την διορατικότητά τους και την κοφτερή τους σκέψη επέλεξαν την τοποθεσία στην οποία θα έχτιζαν το νέο τους χωριό. H επιλογή της τοποθεσίας ήταν συνάρτηση πολλών παραγόντων. Διέθετε νερό, νταμάρια για την εξόρυξη της πέτρας, πανύψηλα δέντρα για την ξυλεία των σπιτιών και προπαντός φυσική οχύρωση. Καραούλια για βιγλάτορες, δύσβατα μονοπάτια, πυκνά δασοσκεπή βουνά που όλα μαζί καθιστούσαν δύσκολη κάθε επιχειρησιακή ενέργεια του εχθρού.
Πριν από την ανέγερση των κατοικιών χάραξαν τους δρόμους. Οριζόντιους με άψογη ρυμοτομία και κάθετους μικρού μήκους για να μην συγκεντρώνονται πολλά όμβρια ύδατα. Και όλοι οι δρόμοι το ίδιο πλάτος. Τέσσερα μέτρα. Και κάτι το πρωτόγνωρο ακόμα και για τη σημερινή εποχή μας. Πλήρες αποχετευτικό δίκτυο, το οποίο διασώζεται ακόμα και σήμερα και ας έχουν περάσει εκατόν πενήντα χρόνια.
Τα σπίτια λιθόκτιστα και ως επί το πλείστον διώροφα και τριώροφα σκεπασμένα με πέτρινες πλάκες (ντράσσες), διέθεταν άνεση κι ευρυχωρία, με πλακόστρωτες αυλές και κήπους κλιμακωτούς στηριγμένους και διαχωρισμένους με ξερολιθιές.

H πλατεία του χωριού στο κέντρο, μεγάλη κι άνετη για όλες τις εκδηλώσεις. O περίλαμπρος Ναός της Αγίας Τριάδας, κτίστηκε το 1853, ήταν εικονογραφημένος από Δροσοπηγιώτες αγιογράφους οι οποίοι είχαν θητεύσει στο Άγιο Όρος απ' όπου είχε μεταφερθεί και η εικόνα της Αγίας Τριάδας.

Τρεις οι λειτουργοί του Υψίστου και εννέα οι ψάλτες. O καθένας με την ενορία του και με τους αγώνες του. Στους τοίχους αντιστήριξης, ανατολικά του Ναού κρύπτες για τη διαφύλαξη των όπλων και των πυρομαχικών του Μακεδονικού Αγώνα.
H δε Εκκλησιαστική Επιτροπή είχε προβεί στην κοπή χάλκινων νομισμάτων, τα οποία είχαν αγοραστική δύναμη και στα εμπορικά καταστήματα της Φλώρινας.

Oικογένεια Αρβανιτόβλαχων από τη Δροσοπηγή.

Το σχολείο επίσης στην πλατεία του χωριού στηριγμένο σε θολωτή καμάρα, κάτω από την οποία περνούσε ο κεντρικός δρόμος του χωριού. Το σχολείο αυτό λειτούργησε μέχρι το 1926, τότε με δαπάνες του Συνεταιρισμού Διαχείρησης Συνδιοκτησίας Δάσους Μπελκαμένης-Ελόβου, κτίστηκε καινούργιο διώροφο με 4 αίθουσες διδασκαλίας, 2 γραφεία και υπόγειο.

Με ανεπτυγμένη τη συνεταιριστική συνείδηση, αφού μοίρασαν τα χωράφια τους κήπους και τα λιβάδια, ανάλογα με το μερίδιο τους καθενός, άφησαν κοινά κι αδιαίρετα τη βοσκήσιμη έκταση και το δάσος.
Τη διαχείριση των εξ αδιαιρέτου τούτων μεριδίων ασκούσε ιδιωτική επιτροπή μέχρι του έτους 1926, μετά  συνεστήθη ο συν/σμός διαχείρισης συνιδιοκτησίας δάσους Μπελκαμένης-Ελόβου.
Το 1943 ο συν/σμός πήρε την επωνυμία "Αναγκαστικός Συν/σμός διαχειρίσεως συνιδιοκτησίας του εξ αδιαιρέτου δάσους Δροσοπηγής".
Ο Συνεταιρισμός και οι κάτοικοι του χωριού, εκτός του Σχολείου, κατασκεύασαν την πέτρινη θολωτή γέφυρα, το καγκελωτό δρόμο από τη γέφυρα μέχρι το χωριό πλάτους 4 μέτρων επιστρωμένο με πέτρα (καλντερίμι),την εγκατάσταση πριονιών σε περιοχή που φέρει και σήμερα την ονομασία "Σιάρα" τα οποία κινούνταν με τη δύναμη του νερού.
H απέναντι δασοσκεπής τώρα βουνοπλαγιά ήταν χωρισμένη σε αγροτεμάχια στα οποία καλλιεργούνταν η σίκαλη και η άμπελος.
H γυναίκα η Δροσοπηγιώτισσα ήταν πρωταγωνίστρια. Οι ευθύνες όλες στις πλάτες της, καθώς ο κύρης της βρίσκονταν στα ξένα, όπου θεμέλιωνε σπίτια, γιοφύρια, καταστήματα, τράπεζες. Φημισμένοι τεχνίτες οι Δροσοπηγιώτες άριστοι πελεκητές της πέτρας.
Τα Βαλκάνια γνωστή περιοχή τους, ιδίως η Ρουμανία. Ακόμα και στην Τσαρική Ρουσία έχυσαν ιδρώτα στις σκαλωσιές. H μονή "Σίμωνος Πέτρα" στο Άγιο Όρος κτίστηκε από την κομπανία του Ιωάννη Στυλιάδη.
Σχολεία, Τράπεζες, Ιεροί Ναοί, γιοφύρια, σπίτια στην περιοχή της Φλώρινας είναι κτισμένα από Δροσοπηγιώτες μαστόρους.
Το Νυμφαίο δίκαια θαυμάζεται για την αρχιτεκτονική των κτιρίων του, όμως οι αρχιτέκτονες κτιστάδες ήταν άνθρω¬ποι από τη Δροσοπηγή.
Το Δικαστήριο των εν Φλωρίνη Πρωτοδικών με την αριθμ. 36/19.. απόφασή του εγκρίνει το καταστατικό τον Φιλανθρωπικού Συλλόγου Βελκαμένης "Η ΠΡΟΟΔΟΣ". Ιδέες πρωτοποριακές, όχι μόνο για την εποχή εκείνη αλλά και για την σημερινή διαπνέουν τα άρθρα του καταστατικού. Συγκεκριμένα το άρθρο 3 αναφέρει:
"Μέλη του Συλλόγου γίνονται οι δηλούντες ότι αποδέχονται το καταστατικό αυτό, αδιακρίτως φύλου, έχοντες πάντοτε συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας των".

Oικογένεια Αρβανιτόβλαχων από τη Δροσοπηγή.

Αλλά και οι δίαυλοι επικοινωνίας με τους απόδημους Δροσοπηγιώτες της Αμερικής και της Ρουμανίας δεν μένουν κλειστοί. Ιδρύονται κι εκεί παραρτήματα του Συλλόγου.
Και το άρθρο 24 αναφέρει: "Εν περιπτώσει διαλύσεως του Συλλόγου άπαν το υπάρχον χρηματικό ποσόν διατίθεται υπέρ της Ελληνικής Δημοτικής Σχολης Βελκαμένης". Κι εδώ πρωταρχικός στόχος η Παιδεία.
Κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα και της Εθνικής Αντιστάσεως η Δροσοπηγή ήταν πρωτοπόρα και λόγω της φυσικής της οχύρωσης και λόγω του πλήθους των κρυψάνων που είχαν κατασκευασθεί για την προστασία των ανταρτών.
Η μεγάλη προσφορά της Δροσοπηγής στα χρόνια εκείνα φαίνεται στο ακόλουθο αποσπάσματα από το σκεπτικό της αριθ. 12/29 Ιουνίου 1921 απόφαση, του Διοικητικού Δικαστηρίου του Υπουργείου Γεωργίας σύμφωνα με την οποία το δάσος της Δροσοπηγής και του Ελόβου περιήλθε στην Κοινότητα Δροσοπηγής. "ως και την κατάθεσαν των μαρτύρων και ιδίως του Γεωργίου Τσόντου Συνταγματάρχου του Πυροβολικού δράσοντος κατά τον Μακεδονικό Αγώνα υπό το ψευδώνυμο Καπετάν Βάρδας, ως και του Νίκου Συδάκη, Γενικού Προξένου της Ελλάδος τότε εν Μοναστηρίω, αποδεικνύεται ότι εν τη περιοχή εκείνη η Μπελκαμένη διαδραμάτιζε σπουδαίο ρόλο και ουσιωδώς ενδιέφερε την πολεμικήν οργάνωσιν η υπό της Μπελκαμένης απόκτησις του δάσους της Ελατιάς, ίνα χρησιμεύσει ως ασφαλές καταφύγιον των Ελληνικών σωμάτων.
Ως προς τούτο οι μνηθέντες μάρτυρες υπό την ιδιότητά των ειργάσθησαν παράτη Ελληνική Κυβερνήσει, ίνα υποβοηθήση την Κοινότητα εις αγοράν του δάσους, όπερ και επευεύχθη δια δανείου χορηγηθέντος εις αυτήν (επ' ονόματι διαφόρων κατοίκων) επί ενεχύρω των εκδοθέντων ταπίων υπό της Τραπέζης της Ανατολής".
Το Ελοβόν ή Ελατιά ήταν συνοικισμός της Δροσοπηγής με κατοίκους προερχόμενους από την Ήπειρο. Το δάσος του Ελόβου αγοράστηκε το 1906 από επιτροπή Δροσοπηγιωτών, από τους αδελφούς Φατήλ και Αμέτ Μπέηδες που κατοικούσαν στην Καστοριά. Έχει ίχνη παλιού χωριού, ίσως της Βυζαντινής ακόμα εποχής και καταστράφηκε προ πολλών ετών, πριν ακόμα και από τη θεμελίωση της Μπελκαμένης.
Η Δροσοπηγή όμως, είχε και το θλιβερό προνόμιο να βιώσει το δικό της ολοκαύτωμα κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Ήταν η 3η του Απρίλη 1944.
Η Δροσοπηγή, το κάστρο κι ορμητήριο των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, ζούσε λεύτερη κι ετοιμάζονταν για τα Θεία Πάθη και την ένδοξη του Χριστού Ανάσταση. Κανένα σημάδι δεν προμήνυε το μελλούμενο, ώσπου μία ασυνήθιστη κίνηση των ανταρτών αναστάτωσε το χωριό. Το νέο διαδόθηκε αστραπιαία.
-'Έρχονται οι Γερμανοί!
Οι αντάρτες που παρακολουθούσαν τις κινήσεις ενός Γερμανικού λόχου, ο οποίος είχε στρατοπεδεύσει στην Άνω Υδρούσα, λάβανε θέσεις μάχης, ακριβώς κάτω από το σημερινό χωριό. 'Όταν η Γερμανική διμοιρία έφθασε στο σημείο της ενέδρας, που είχαν στήσει οι αντάρτες, δέχθηκαν τα αιφνιδιαστικά πυρά. Η ανταλλαγή των πυρών ολιγόωρη. Πέντε Γερμανοί πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Οι άλλοι κατόρθωσαν να διαφύγουν, ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού, που τους παρείχε πλήρη προστασία. Οι αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν στο χωριό όπου και εκτελέστηκαν. Όμως και οι αντάρτες είχαν το θύμα τους. Το θάψαμε, όπως θάβουνε τους ήρωες, στο έμπα του νεκροταφείου.
Το βράδυ της ίδιας μέρας, ύστερα από αλλεπάλληλες συσκέψεις, πάρθηκε η απόφαση να εγκαταλείψουνε το χωριό. Συνάξανε τα χρειαζούμενά τους, τα φορτώσανε στα γαϊδουράκια και ξεκινήσανε για το βουνό.
Μικροί και μεγάλοι φορτωμένοι με ό,τι μπορούσανε οδεύανε στον δρόμο του πεπρωμένου αδιαμαρτύρητα.
Αφήνανε πίσω τους ό,τι με κόπους και Θυσίες είχανε κτίσει. Αφήνανε πίσω την καμπάνα για την οποία ήταν περήφανοι, γιατί ήταν η μεγαλύτερη καμπάνα σε όλη τη γη. Αφήνανε πίσω τους το Σχολείο, τα όνειρά τους, τις αναμνήσεις τους.

Στο χωριό είχανε μείνει ανήμποροι γέροι και γριές. Είχανε μείνει όμως πιο πίσω και μερικοί Δροσοπηγιώτες, οι οποίοι με σύνεση, λογική και ωριμότητα, φρόντισαν για την εκταφή των εκτελεσθέντων Γερμανών και την επαναταφή τους σε άλλο μέρος, μη τυχόν από τους απομείναντες γέρους κάποιος μετά από βασανιστήρια ομολογούσε για την εκτέλεση των Γερμανών και υποδείκνυε και το σημείο ταφής τους. Παράλληλα στο σημείο της πρώτης ταφής, γκρέμισαν τον παρακείμενο τοίχο για να χαθούν πλήρως τα ίχνη του αίματος.
Όταν ξημέρωσε η 4η του Απρίλη του 1944, ο Γερμανικός στρατός είχε κυκλώσει το χωριό και αφού δεν συνάντησε καμία αντίσταση, μπήκε μέσα. Λεηλάτησε τα σπίτια και την Εκκλησία και στην συνέχεια τα παράδωσε στις φλόγες.
Σχολείο, Εκκλησία, σπίτια και στάβλοι, κόποι και ποτάμια ιδρώτας μιας ζωής, όλα σωριάστηκαν χάμω. Έμεινε μόνο ορθό το καμπαναριό και ελάχιστα σπίτια, για να μηνάει πως κάποτε υπήρχε χωριό και το εξαφάνισε η μάνητα του πολέμου.
Όμως η γη, η Δροσοπηγιώτικη γη, πέρα από την υλική καταστροφή, βάφτηκε και με το αίμα δύο συγχωριανών μας. Του Μηνά του Γκίνου και της Σοφίας Κυριαζή. O θάνατος όμως του παλικαριού της, του αξέχαστου Θωμάκη Σταθόπουλου, συγκλόνισε τις καρδιές όλων. Στ' ανθό της νιότης του γνώρισε το πιο φρικτό, το πιο αργό θάνατο στην Άνω Υδρούσα.
Το βράδυ της ίδιας μέρας, αφού οι Γερμανοί φύγανε, άρχισε η επιστροφή στο χωριό. Αυτό που αντικρίσανε ήταν Χαλασμός.
Και τα πουλιά δεν είχαν που να κουρνιάσουν. Πάνω από μήνα κάπνιζε το χωριό. Οι συνθήκες διαβίωσης γίνονταν μέρα με την μέρα αβάσταχτες.
Εκείνη την χρονιά δεν στολίσανε τον Επιτάφιο. Δεν ψάλλανε το " H Ζωή εν τάφω". Δεν τσουγκρίσανε τα κόκκινα αβγά. Δεν αναστήθηκε για αυτούς ο Χριστός. Φρόντισαν οι κατακτητές να τον Σταυρώσουν πριν την ώρα.
Δεν το βάλανε όμως κάτω. "Με χαλασμένα σύνεργα" αρχίσανε το έργο της ανοικοδόμησης. Βρήκανε το κουράγιο και τη δύναμη να αντέξουνε, να παλέψουνε και να αποδείξουνε πως η Δροσοπηγιώτικη ψυχή είναι μπολιασμένη με το μπόλι του λεύτερου φτερουγίσματος, της αισιοδοξίας και της δύναμης να παράγει έργο δημιουργικό κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Ζώντας σαν τους Σουλιώτες εκεί που οι αετοί κτίζουν φωλιές και οι αστραπές ψηλαφίζουν τις κορφές, επόμενο ήταν να διαμορφώσουν έναν τέτοιον χαρακτήρα.
Κι εκεί που πιστεύανε πως όλα είχαν τελειώσει, μετά την αποχώρηση των Γερμανών και την απελευθέρωση της Ελλάδας, πάλι τον Απρίλη του 1947 πήρανε την διαταγή να εγκαταλείψουνε και πάλι το χωριό.
Τούτη τη φορά όμως για πάντα. Τους πήραν και τους πήγαν στην Σκοπιά. Μοιραστήκαν με τους φιλόξενους Σκοπιώτες τα σπίτια τους. Ζήσανε αδελφωμένοι μέχρι το 1950.
Το 1950 και πάλι με διαταγή μετακινηθήκανε στην Κάτω Υδρούσα. Ζήσανε κι εκεί δύο χρόνια, πάντα αδελφωμένοι. Το 1952 αρχίσανε να κτίζουνε και πάλι το χωριό κάτω από τις πιο δύσκολες κι αντίξοες συνθήκες.
Μία νέα σελίδα άρχισε να γράφεται.

Διαμορφωμένο άρθρο που  περιέχει : 1)Μεγάλο μέρος από την  ομιλία του Νεδέλκου Δημητρίου που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της εργασίας Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, του Δημοτικού Σχολείου Δροσοπηγής με Θέμα: «Περπατώντας Γνωρίζουμε καλύτερα τον τόπο μας», Σχολικό έτος 1995-96.

2) Μαρτυρίες της μητέρας του δημοσιογράφου επιμελητή του άρθρου Μανώλη Μάνου η οποία έζησε τα συγκεκριμένα γεγονότα σε ηλικία 14 περίπου χρόνων.

ΓΕΝΟΚΤΟΝΑ ΣΧΕΔΙΑ: O ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ-Βιομηχανία Ασφάλειας Συνόρων

 ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΙΣΡΑΗΛ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ!

Διαβάζουμε στο σαιτ του Υπουργείου Ναυτιλίας http://www.hcg.gr/node/127 όπου υπάγεται το Λιμενικό και η Ακτοφυλακή: 
H Διεύθυνση Ασφάλειας και Προστασίας Θαλασσίων Συνόρων είναι αρμόδια δια της αναζήτησης, συλλογής, ανάλυσης και ανταλλαγής πληροφοριών και δια της αστυνομικής συνεργασίας σε θέματα δημόσιας, κρατικής ασφάλειας και εθνικού ενδιαφέροντος γενικότερα, μεριμνά για την αντιμετώπιση του εγκλήματος, ιδίως του οργανωμένου, της παραβατικότητας και πράξεων βίας και τρομοκρατίας στους χώρους ευθύνης του Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. Είναι αρμόδια για τον έλεγχο της τήρησης των διατάξεων που αφορούν τη διακίνηση, παραμονή και εργασία αλλοδαπών στη χώρα και ιδίως την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης.

Μεριμνά για τον εφοδιασμό της με κατάλληλα μέσα και υλικοτεχνικό εξοπλισμό για την εκπλήρωση της αποστολής της. Συντονίζει, υποστηρίζει και εποπτεύει το έργο των Περιφερειακών Υπηρεσιών Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ., κατά τη διερεύνηση υποθέσεων αρμοδιότητας της Διεύθυνσης.

Πρόκειται επομένως για την περιγραφή της διάστασης των δογμάτων Άμυνας/Ασφάλειας από την πλευρά των κατασταλτικών δυνάμεων που στρατιωτικοποιούνται προκειμένου να υπερασπιστούν τα «εθνικά» συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, αλλά και την Ευρώπη Φρούριο!

Η παρακάτω όμως δημοσίευση αποκαλύπτει την συμμετοχή του Ελληνικού Στρατού στην εφαρμογή των δογμάτων Πολέμου-Καταστολής, που όχι μόνο αναλαμβάνει Κατασταλτικά καθήκοντα στρεφόμενος εναντίον του εσωτερικού εχθρού- του συνόλου δηλαδή της εργατικής τάξης. Αλλά επιπλέον αναλαμβάνει έναν ευρύτερο πολυεθνικό ρόλο, οργάνωσης-εκπαίδευσης-συνεργασίας αστυνομικών, στρατιωτικών δυνάμεων και οργανώσεων εθνικιστών/μιλιταριστών που συμμετέχουν στο πλέγμα Στρατιωτικοποίησης και Αστυνόμευσης το οποίο συγκροτεί το σύγχρονο κράτους διαρκούς έκτακτης ανάγκης του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού της εποχής μας.  Μάλιστα, αποδεικνύεται η βαρύτητα του ρόλου που έχουν αναλάβει το ελληνικό-ιταλικό και βουλγαρικό κράτος στον πόλεμο εναντίον των μεταναστών και προσφύγων.

Διαβάζουμε ότι την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016, στο Πολυεθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων Υποστήριξης Ειρήνης, άλλο ένα Σχολείο Ασφαλείας Συνόρων έφτασε στο τέλος του. Το σχολείο ήταν διάρκειας 2 εβδομάδων και κατά τη διάρκειά του, οι σπουδαστές παρακολούθησαν τόσο θεωρητικά αντικείμενα, όπου αναπτύχθηκαν λεπτομερώς βασικά θέματα που αφορούν την ασφάλεια συνόρων, όσο και πραγματοποίηση πρακτικής επίδειξης μέσων που χρησιμοποιούνται στην ασφάλεια συνόρων. Στο σχολείο συμμετείχαν 29 εκπαιδευόμενοι από 3 διαφορετικές χώρες (Βουλγαρία, Ιταλία και Ελλάδα ), Αξιωματικοί Ενόπλων Δυνάμεων, στελέχη Σωμάτων Ασφαλείας και πολίτες, επαγγελματίες και μη του χώρου της ασφάλειας. Ταυτόχρονα, η πρακτική επίδειξη υποστηρίχτηκε από εκπαιδευτές του Λιμενικού της Θεσσαλονίκης, του τελωνείου Ευζώνων και της Γ¨ ΚΝΟ (Θεσ/νικη). Ο Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών συμμετείχε στο Σχολείο αυτό με το μέλος του ΔΣ Μιχάλη Φωκά, ο οποίος επέστρεψε με άριστες εντυπώσεις και μεγάλο ενθουσιασμό. Η διοίκηση του Συνδέσμου επιδιώκει την βελτίωση της ετοιμότητας των μελών του Εφέδρων Αξιωματικών για την καλύτερη αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών και ιδιαίτερα για την ασφάλεια των συνόρων μας.              Ο πρόεδρος του ΣΕΑΝ Λάρισας Απόστολος Βερέμης».

ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΙΣΡΑΗΛ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ!
ΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ-ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ-ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ!

Πλήρη επιβεβαίωση των αποκαλύψεων του ΔΙΚΤΥΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ αποτελούν οι πρόσφατες ανακοινώσεις του Υπουργού Άμυνας Πάνου Καμμένου για την ανάληψη αστυνομικών καθηκόντων από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις στα βόρεια σύνορα και πιο συγκεκριμένα σε Ήπειρο-Μακεδονία.

Παρά το γεγονός ότι προσωπικά ο ηγέτης των ΑΝΕΛ έχει δεσμευτεί ότι ο Στρατός δε θα αναλάβει αστυνομικά καθήκοντα, το σύνολο των αποφάσεων του Πενταγώνου, οι τελευταίες του εξαγγελίες, αλλά και οι αποφάσεις που λαμβάνονται σε επίπεδο Ε.Ε. αποκαλύπτουν ότι πλέον οδεύουμε σε γενικευμένη εφαρμογή των δογμάτων Πολέμου-Καταστολής που προβλέπουν την ανάληψη αστυνομικών-κατασταλτικών καθηκόντων από τις Ένοπλες Δυνάμεις εναντίον των ασύμμετρων απειλών. 

Φυσικά, οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης για Νοικοκύρεμα των Ενόπλων Δυνάμεων και κλείσιμο των εκατοντάδων άχρηστων στρατοπέδων (βασική παράμετρος του Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για τις Ένοπλες Δυνάμεις), που μας επιβαρύνουν με το δυσβάστακτο κόστος λειτουργίας τους για να εξυπηρετούνται πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, αποτελούν παρελθόν!  

Ποιοι είναι όμως οι στόχοι των μέτρων που ανακοίνωσε ο Πάνος Καμμένος; 

1. Η αναβάθμιση των μέτρων επιτήρησης της μεθορίου. 

2. Η εμπέδωση του αισθήματος ασφαλείας και εξύψωσης του ηθικού στους κατοίκους των ακριτικών περιοχών των βορείων συνόρων μας. 

3. Η επίδειξη παρουσίας – αποτροπής στα βόρεια σύνορα μας. 

Ουσιαστικά λοιπόν οι εξαγγελίες του ηγέτη των ΑΝΕΛ απαντούν αφενός στις κυβερνητικές ανάγκες φιλοτέχνησης ενός πατερναλιστικού προφίλ μέσω της εμπέδωσης του «αισθήματος ασφάλειας», όπου η ανασύσταση του πελατειακού κράτους και η ψηφοθηρία δεν μπορούν να κρυφτούν, αφετέρου διευρύνεται η απόπειρα στρατιωκοποίησης της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. 

Η κυβέρνηση πρέπει να περάσει ολέθρια ταξικά μέτρα εναντίον του κόσμου της εργασίας που προβλέπονται από τα Μνημόνια που συμφώνησε και ψήφισε, η ώρα του κόφτη, των αντεργατικών ρυθμίσεων, της γενικευμένης αρπαγής των σπιτιών και της είσπραξης άγριων φόρων πλησιάζει. Για αυτό αναζητεί τρόπους αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης μας. Παράλληλα, στα βόρεια σύνορα ανοίγεται το πεδίο δοκιμής και εθισμού του λαού μας στην ανάληψη αστυνομικών καθηκόντων από τον Στρατό, ώστε να γενικευτεί άμεσα η εφαρμογή των ακραίων αυτών κατασταλτικών μέτρων. 

Όλα σε συνδυασμό με δύο άλλες σημαντικές παραμέτρους: 

η ίδια η κυβέρνηση, παράλληλα με την προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ και της ναζιστικής ακροδεξιάς έρχεται να καλλιεργήσει και διαχειριστεί την "Ισλαμοφοβία" και το κλίμα Ανασφάλειας, παίζοντας το χαρτί των ασύμμετρων απειλών, υπονοώντας ότι μουσουλμάνοι πρόσφυγες και μετανάστες ισοδυναμούν με εν δυνάμει τρομοκράτες. 

Η παρουσία Στρατοπέδων Συγκέντρωσης Μεταναστών, όπου βιώνουν άθλιες συνθήκες και καθεστώς φυλακισμένου, ενδεχομένως να πυροδοτήσει μελλοντικές εξεγέρσεις. Οι τοπικές κοινωνίες ζυμώνονται από εθνικιστικά-ρατσιστικά-μισαλλόδοξα στερεότυπα και αντιλήψεις, όπου ο μετανάστης παρουσιάζεται ως εγκληματίας και απειλή. 

Ο Πάνος Καμμένος όμως έχει την λύση και στέλνει τον Στρατό να εξασφαλίσει τον Νόμο και την Τάξη! 

Τέλος, η περιοχή της ελληνοαλβανικής μεθορίου χαρακτηρίζεται από την παρουσία πλούσιων ενεργειακών κοιτασμάτων. ΑΟΖ όμως μεταξύ Ελλάδας-Αλβανίας δεν έχει καθοριστεί και η ανακίνηση κατά διαστήματα ζητήματος Παραμυθιάς φανερώνει όχι μόνο το ιστορικό του υπόβαθρο, αλλά και τη διαπραγματευτική του δύναμη στο σήμερα. Σε αυτόν τον ελληνοαλβανικό ανταγωνισμό ενδέχεται να εμπλακούν και πολύ πιο σημαντικοί παίχτες, διαπλεκόμενος με ακόμη μεγαλύτερα διακυβεύματα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΩΝ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ-Ε.Ε. ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΗ 

Όπως επισημαίνει η Ιωάννα Ηλιάδη “η ανάθεση στις Ένοπλες Δυνάμεις καθηκόντων τα οποία μέχρι στιγμής είχε μόνο η αστυνομία, είναι ένα θέμα που απασχολεί όχι μόνο τη χώρα μας, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη. Ήδη, η Λευκή Βίβλος που παρουσίασε πρόσφατα το γερμανικό υπουργείο άμυνας, προβλέπει ανάπτυξη των Ενόπλων Δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας σε καθήκοντα ασφαλείας ώστε να ενισχυθεί το αίσθημα ασφαλείας των Γερμανών πολιτών. Ήδη έχουν αρχίσει και εκτελούνται κοινές ασκήσεις στρατού και αστυνομίας, παρά το γεγονός ότι το γερμανικό Σύνταγμα, όπως άλλωστε και το ελληνικό, έχει σαφείς και διακριτούς ρόλους για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα ασφαλείας. Οι αντιδράσεις της Γερμανικής αντιπολίτευσης είναι μεγάλες και κάνουν λόγο για απόπειρα «ισραηλοποίησης» των γερμανικών πόλεων, με οπλισμένους στρατιώτες στους δρόμους και έξω από επιχειρήσεις και εστιατόρια”

Παράλληλα, Έρευνα καταδεικνύει πως οι σκληρότερες πρακτικές ελέγχου των συνόρων στην πραγματικότητα ενισχύουν την παράνομη διακίνηση, ακόμα και στρατιωτικές πηγές προβλέπουν υψηλό κίνδυνο «παράπλευρων απωλειών» στους πρόσφυγες, οι ηγέτες της Ε.Ε. εξακολουθούν να υιοθετούν τα σχέδια...

Βιομηχανία Ασφάλειας Συνόρων

Το Border Criminologies (ένα διεθνές δίκτυο ερευνητών, ακτιβιστών και μελετητών, με βάση το Κέντρο Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης) εγκαινίασε, στις 26 Οκτωβρίου, μια σειρά άρθρων με γενικό τίτλο «Τhe Industry of Illegality» με συντονιστή τον Ruben Andersson (μεταδιδακτορικό ερευνητή στο LSE και στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης). Τα άρθρα είναι αφιερωμένα στο επικίνδυνο εγχείρημα της κατασκευής διαχείρισης της κατάστασης του μετανάστη, από τα ευρωπαϊκά κράτη και την Ε.Ε. 

Δημοσιεύουμε σήμερα το άρθρο του Martin Lemberg-Pedersen (μεταδιδακτορικό ερευνητή στο Centre for Advanced Migration Studies του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης), που δημοσιεύθηκε στις 28.10.2015, με τίτλο «Unravelling the Drivers behind EU Border Militarization».

Καθ’ όλη τη διάρκεια της τωρινής προσφυγικής κρίσης, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί επιμένουν ότι οι διακινητές φέρουν ακέραια την ευθύνη για τις τραγικές απώλειες στα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε. Αντί να αναζητούν τους λόγους στο συστηματικό κλείσιμο των νόμιμων οδών προσφύγων (και κατά συνέπεια στην αιτία που οι πρόσφυγες αναγκαστικά προσφεύγουν στους διακινητές), οι ηγέτες της ηπείρου προτιμούν να μεταφέρουν την ευθύνη προς τα έξω, χαρακτηρίζοντας τους διακινητές «δουλέμπορους». Βέβαια, δέχτηκαν έντονη κριτική γι’ αυτή τη βολική για τους ίδιους επιχειρηματολογία, από περισσότερους από 700 επιστήμονες που ασχολούνται με τη μετανάστευση και τη σύγχρονη δουλεία.

Μέχρι στιγμής, οι πολιτικοί της Ε.Ε. έχουν οδηγήσει σε σημείο παραλογισμού αυτή τη λογική: επίθεση στους μοναδικούς φορείς [τους δουλέμπορους] που έχουν απομείνει να βοηθήσουν τους πρόσφυγες να διαφύγουν από τις εμπόλεμες ζώνες, με αιτιολογία ότι έτσι προστατεύουν τους παράνομους μετανάστες! 

Η επιχείρηση της Ε.Ε. Νavfor Med, μια στρατιωτική επέμβαση εναντίον των Λίβυων διακινητών, βρίσκεται σήμερα στο δεύτερο από τα τρία στάδια της, πράγμα που συνεπάγεται την ανάπτυξη σκαφών, ελικοπτέρων, μη επανδρωμένων αεροσκαφών και υποβρυχίων, καθώς και μέχρι 950 Γερμανών στρατιωτών προκειμένου να καταστραφούν τα σκάφη των διακινητών. Παρά το ότι η έρευνα καταδεικνύει πως οι σκληρότερες πρακτικές ελέγχου των συνόρων στην πραγματικότητα ενισχύουν την παράνομη διακίνηση, παρά το ότι ακόμα και στρατιωτικές πηγές προβλέπουν υψηλό κίνδυνο «παράπλευρων απωλειών» στους πρόσφυγες, οι ηγέτες της Ε.Ε. εξακολουθούν να υιοθετούν τα σχέδια στρατιωτικής δράσης.

Ωστόσο, ενώ έχει γίνει μεγάλη συζήτηση για τη βιομηχανία της παράνομης διακίνησης, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί επιμένουν να αγνοούν τις συνέπειες μιας άλλης βιομηχανίας, μολονότι αυτή συνδέεται στενά με την επέκταση των δικτύων διακίνησης. Η βιομηχανία αυτή, που συμπεριλαμβάνει ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας και στρατιωτικών επιχειρήσεων (Private Military and Security Companies-PSMCs), από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, αντιμετωπίζει τους ελέγχους συνόρων ως μια αναδυόμενη αγορά. Εταιρείες όπως η βρετανική BAE Systems, η ιταλική Finmeccanica, η γαλλική Thales ή η Airbus και η Boeing ανταγωνίζονται επιθετικά στην υπογραφή νέων συμβάσεων για τον έλεγχο των συνόρων σε μια εξαιρετικά επικερδή αγορά. Η αξία της, σε παγκόσμιο επίπεδο, βάσει της ανάλυσης της Frost & Sullivan υπολογίζεται σε 25,8 δισ. ευρώ για το 2012 και προβλέπεται να φτάσει τα 49,6 δισ. το 2020.

Το 2003, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάλεσε τους διευθύνοντες συμβούλους των EADS (αργότερα Airbus), BAE Systems, Thales και Finmeccanica να συμμετάσχουν σε μια «ομάδα προσωπικοτήτων» επιφορτισμένη με την παρουσίαση της μελλοντικής ατζέντας έρευνας για την ασφάλεια της Ε.Ε. Το –προβλέψιμο– αποτέλεσμα αυτού του φόρουμ ήταν μια έκθεση το 2004 η οποία αναφέρει ότι ο χρόνος είναι πολύτιμος αν η Ευρώπη θέλει να παραμείνει στην πρώτη γραμμή της αμυντικής τεχνολογίας, της έρευνας και της ανταγωνιστικότητας. Ακόμη και πριν από τη δημοσιοποίηση αυτής της έκθεσης, η Επιτροπή είχε ξεκινήσει την προπαρασκευαστική δράση σχετικά με την έρευνα για την ασφάλεια, μοιράζοντας μεταξύ του 2006 και του 2008, 65 εκ. ευρώ σε 39 έργα έρευνας και ανάπτυξης (R & D) σε PSMC για τεχνολογίες ασφάλειας και ελέγχου των συνόρων.

Μετά την έναρξη του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Έρευνας για την Ασφάλεια το 2007, μέρος του προϋπολογισμού του, κόστους 1,4 δισ. ευρώ, διατέθηκε για την επιδότηση επιπλέον 35 έργων R & D το 2008, και 78 ακόμη τέτοια έργα το 2009. Ομοίως, ευρωπαϊκές PSMCs έχουν διαδραματίσει βασικό ρόλο στο ευρωπαϊκό σύστημα επιτήρησης των εξωτερικών συνόρων (Eurosur). Κατά το 2006, η Thales επιβραβεύτηκε με την κύρια σύμβαση για την πραγματοποίηση μιας μελέτης σκοπιμότητας, για την οποία συνεργάστηκε υπεργολαβικά με αρκετές άλλες ευρωπαϊκές PSMCs για την από κοινού ανάπτυξη του «συστήματος των συστημάτων», το οποίο συμπεριλαμβάνει δορυφόρους, ραντάρ, αισθητήρες και μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Είναι μόνο ένα παράδειγμα για το πώς η ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία επιδιώκει με επιθετικό τρόπο τέτοιες συμβάσεις. Όσο τα φόρουμ της Ε.Ε. καλούν τους φορείς αυτούς να συμμετέχουν στη διαμόρφωση της πολιτικής, το αποτέλεσμα, στις πολιτικές των συνόρων, θα είναι η προσφορά να προσδιορίζει την ζήτηση, παρά το αντίθετο.

Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την έναρξη λειτουργίας του Eurosur στα τέλη του 2013, η υπηρεσία εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε., η Frontex, κατέβαλλε επίσης ποσά από 30.000 έως 198.000 ευρώ σε εταιρείες ασφάλειας για επιδείξεις τεχνολογίας μη επανδρωμένων αεροσκαφών και θαλάσσιας επιτήρησης σε ημερίδες της. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά το συνολικό κόστος του Eurosur σε 338 εκ €, αλλά μια μελέτη του Ιδρύματος Heinrich Böll (των Γερμανών Πρασίνων) υποστηρίζει ότι ένα ποσό της τάξης των 874 εκατ. ευρώ, κατ’ ελάχιστον, είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Τα πολιτικά και εμπορικά συμφέροντα της στρατιωτικοποίησης των συνόρων της Ε.Ε., επομένως, είναι προγενέστερα της τρέχουσας προσφυγικής κρίσης προσφυγικού, μόνο που δεν παρουσιάζονται ως τέτοια. Αντ’ αυτού, οι πολιτικοί συχνά παρουσιάζουν τη στρατιωτικοποίηση ως αποτελεσματική απάντηση στις πρόσφατες τραγωδίες. Η τραγωδία στη Λαμπεντούζα το 2013, για παράδειγμα, είχε χρησιμοποιηθεί για να παρουσιαστεί το Eurosur ως σωτήριο σύστημα, παρόλο που τα σχέδια ήταν στα σκαριά εδώ και επτά χρόνια και πάντα «προωθούνταν» ως «καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης». Ομοίως, ο πνιγμός 1.200 ανθρώπων έξω από τις ακτές της Λιβύης, τον Απρίλιο του 2014, είχε χρησιμοποιηθεί για να προωθήσει τα σχέδια της τρέχουσας στρατιωτικής επέμβασης στη Μεσόγειο.

Πέρα από την πολιτική βούληση για σκλήρυνση του ελέγχου της μετανάστευσης και της επιθυμίας της βιομηχανίας για μεγιστοποίηση των κερδών της, υπάρχει ένας ακόμη λόγος για την επέκταση του ελέγχου των συνόρων: το οικονομικό σύστημα στο οποίο κινούνται τα ευρωπαϊκά κράτη, τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. και οι PSMCs. Πίσω από τις PSMCs βρίσκονται διεθνή χρηματοπιστωτικά κεφάλαια,συμπεριλαμβανομένων τραπεζών, επιχειρήσεων επενδύσεων, hedge funds και χαρτοφυλακίων που παρέχουν και κυκλοφορούν το κεφάλαιο το οποίο στηρίζει την ευρωπαϊκή πολιτική ελέγχου των συνόρων.

Η Finmeccanica είναι μόνο ένα παράδειγμα. Εθνικές αρχές και διεθνείς τράπεζες όπως η JP Morgan και η Goldman Sachs είναι μέτοχοι αυτής της αμυντικής βιομηχανίας. Το 2009 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων χορήγησε σε θυγατρική της Finmeccanica συμπληρωματικό δάνειο ύψους 500 εκατ. ευρώ για την παραγωγή αεροναυτικών εξαρτημάτων που χρησιμοποιούνται για τα αεροσκάφη ελέγχου των συνόρων. Εν τω μεταξύ, εθνικοί οργανισμοί εξαγωγικών πιστώσεων έχουν χρησιμοποιήσει χρήματα των φορολογουμένων για να παρέχουν εγγυήσεις σε PSMCs για εξαγωγή εξοπλισμού ελέγχου στην Ανατολική Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή και ο διεθνής τραπεζικός τομέας είναι επίσης καθοριστικής σημασίας για αυτές τις διαδικασίες. Το 2010, 24 πιστωτικά ιδρύματα, συντονιζόμενα από την BNP Paribas και με συμμετοχή των Royal Bank of Scotland, Bank of America, Unicredit, Barclays, Citigroup, HSBC, JP Morgan και Goldman Sachs, εγγυήθηκαν στην Finmeccanica μία πενταετή πιστωτική γραμμή αξίας 2,4 δισ. ευρώ. Μέσα από αυτές τις αγορές μετοχών, δανείων και πιστωτικών γραμμών, μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί παίκτες είναι ουσιαστικοί υποστηρικτές της βιομηχανίας που αναδιαμορφώνει σήμερα τα ευρωπαϊκά σύνορα.

Το ανησυχητικό συμπέρασμα είναι, επομένως, ότι η στρατιωτικοποίηση του ελέγχου των συνόρων δεν είναι μόνο πολιτική επιθυμία για την προστασία των κρατών με τον αποκλεισμό ευπαθών ομάδων.

Προωθείται, επίσης, από οικονομικά συμφέροντα που δεν γνωρίζουν σύνορα. Έτσι γίνεται ορατό ένα πρόβλημα: ακόμη και αν οι ευρωπαίοι πολιτικοί υιοθετήσουν –καθυστερημένα– μια πιο ρεαλιστική πολιτική για την κινητικότητα, θα αντιμετωπίζουν το λεγόμενο «lock-in effect» [1]: μια ολοκληρωμένη και υψηλής τεχνολογίας δομή ελέγχου των συνόρων, δομή προσανατολισμένη προς μια στρατιωτικοποιημένη αντιμετώπιση ανεπιθύμητων ανθρώπων και όχι προς έναν ακριβή διαχωρισμό των ροών των ανθρώπων, βάσει των λόγων φυγής τους ή των αναγκών τους για ανθρωπιστική προστασία. Κατά συνέπεια, το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Ποιος είναι αυτός που κατευθύνει της ευρωπαϊκής πολιτικής ελέγχου των συνόρων;

[1] Lock-in effect στα οικονομικά ονομάζεται το φαινόμενο στο οποίο ένας πελάτης βρίσκει δύσκολο να διακόψει τη σχέση του με μια εταιρία, ακόμα και αν το επιθυμεί· π.χ. σε μια πόλη όπου υπάρχει υποκατάστημα μίας μόνο τράπεζας.

@Μάρτιν Λέμπεργκ Πέτερσεν

Ο κόσμος της εργασίας πρέπει να πει «ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ». Βλέπουμε πέρα από τον οίκτο και τη συμπόνια. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα επιβάλει κοινό μέλλον εξαθλίωσης ανεξάρτητα από εθνικότητα, φυλή και θρησκεία. 

Ο επόμενος λαϊκός ξεσηκωμός θα βρει τους καταπιεσμένους ενωμένους ή τον ένα ενάντια στον άλλον. 

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑΤΟ-ΕΕ-ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ

ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΜΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΑ

ΔΕΝ ΣΥΝΤΗΡΟΥΜΕ HOT-SPOT-ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΚΙΝΗΜΑ ΜΑΖΙΚΟ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

http://diktiospartakos.blogspot.gr

τηλ: 6932 955437