Intime
Πολιτικα μιλωντας ,αντιγραφω και συμφωνω με Dimitris Tsirkas:
«Ο άνθρωπος που έβλεπε τα σκάνδαλα να περνούν…
«Πέθανες — κι έγινες και συ: ο καλός.
Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.
Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το 'ξερα τι κάθαρμα ήσουν,
τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.»
Μ. Αναγνωστάκης, Επιτύμβιον
Αν υπάρχει ένας πολιτικός που άφησε το αποτύπωμά του σε ό,τι είναι η Ελλάδα σήμερα, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, αυτός είναι ο Κ. Σημίτης.
Η διακυβέρνησή του την περίοδο 1996-2004 όρισε τις συντεταγμένες – οικονομικές, πολιτικές, ιδεολογικές – πάνω στις οποίες κινείται, έκτοτε, η χώρα.
Συντεταγμένες σωτήριες ή καταστροφικές, ανάλογα με την ταξική θέση του καθενός.
1. Έβαλε την Ελλάδα στο ευρώ. Ναι, σε ένα νόμισμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των ισχυρών εξαγωγικών οικονομιών της Κεντρικής Ευρώπης, αλλά εντελώς ακατάλληλο για την ελληνική οικονομία.
Η συνέχεια ήταν η προοδευτική διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας – οι μισές βιομηχανίες έκλεισαν και οι άλλες μισές έφυγαν για τη Βουλγαρία και τη Β. Μακεδονία.
Η γεωργία συρρικνώθηκε σε ιστορικά χαμηλά, το εμπορικό έλλειμμα εκτοξεύτηκε στο 15% και η ελληνική οικονομία περιορίστηκε σε αυτό που είναι σήμερα – οικοδομή, τουρισμός και υπηρεσίες/κατανάλωση στηριγμένα όλα στα ευρωπαϊκά κονδύλια και τον εξωτερικό δανεισμό.
2. Έκανε χρηστή οικονομική διαχείριση. Ναι, επέβαλε λιτότητα στους εργαζομένους, αλλά άφησε ασύδοτο το διαπλεκόμενο κεφάλαιο που έκανε πάρτι με τα δημόσια έργα, τις χαριστικές ιδιωτικοποιήσεις και τα ατελείωτα σκάνδαλα, από το Χρηματιστήριο μέχρι τη Siemens.
Ακόμα και η είσοδος στο ευρώ έγινε με πλαστά στοιχεία, με τη βοήθεια «εξωτικών» εργαλείων, όπως τα swaps της Goldman Sachs που έκρυβαν το ύψος του ελλείμματος και τους χρέους, με αρχιτέκτονα τον Στουρνάρα.
3. Έφερε ανάπτυξη. Ναι βασισμένη στα υπερκοστολογημένα δημόσια έργα, τους πανάκριβους Ολυμπιακούς και την εγχώρια κατανάλωση που χρηματοδοτούνταν από τον δανεισμό.
Το δημόσιο χρέος ξεπέρασε το 100% του ΑΕΠ και κυρίως μετατράπηκε από εγχώριο σε εξωτερικό, και απουσία του διορθωτικού μηχανισμού του εθνικού νομίσματος, άνοιξε τον δρόμο για τη χρεοκοπία του 2010 και τα μνημόνια που ακολούθησαν.
4. Εκσυγχρόνισε το δημόσιο. Ναι, ξεπούλησε για ψίχουλα τον δημόσιο πλούτο στους ολιγάρχες, μετατρέποντας τα κρατικά μονοπώλια στις τράπεζες, την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τις μεταφορές σε ιδιωτικά ολιγοπώλια που λυμαίνονται μέχρι σήμερα τον λαό, αποσπώντας εξωφρενικά υπερκέρδη.
Επί των ημερών του, η διαφθορά, η διαπλοκή και η καταλήστευση του δημόσιου χρήματος έγιναν ο κανόνας, στο όνομα της «ευρωπαϊκής σύγκλισης».
Με την αποστροφή «όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα» έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που έβλεπε τα σκάνδαλα να περνούν, ενόσω ηγούταν της υπαγωγής της χώρας σε καθεστώς κλεπτοκρατίας.
5. Συγκρούστηκε με τον λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ. Ναι, αντικατέστησε τον λαϊκισμό του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ με τον εκσυγχρονισμό.
Στην πράξη, ωστόσο, περιόρισε τον χώρο που είχαν κερδίσει τα λαϊκά στρώματα στο κοινωνικό συμβόλαιο της Μεταπολίτευσης, προς όφελος των ελίτ και των ανερχόμενων τεχνοκρατικών μεσοστρωμάτων.
Ο εκσυγχρονισμός, ως μέθοδος διακυβέρνησης, δεν άλλαξε τίποτα όσον αφορά τη διαπλοκή, τη διαφθορά, τον κρατισμό (πλέον έμμεσα, μέσω των σκανδαλωδών αναθέσεων σε ιδιώτες), τουναντίον, γενίκευσε αυτές τις πρακτικές, θέτοντάς τες, όμως, στην υπηρεσία των ελίτ.
Ο εκσυγχρονισμός ήταν το αντεστραμμένο είδωλο του λαϊκισμού, ένας λαϊκισμός για τις ελίτ.
Αυτή είναι η κληρονομιά του Κ. Σημίτη – η μίζα, η διαφθορά και η παρασιτική οικονομία. Αυτή την κληρονομιά αγκάλιασε ο Μητσοτάκης και την τελειοποίησε, εξ ου και πέντε χρόνια τώρα κυβερνά με τα ορφανά του Σημίτη, προς απογοήτευση των δεξιών που λαχταράνε για μια θέση στο πάρτι.
Αν ο «σημιτισμός» ήταν (με χεγκελιανούς όρους), μια κλεπτοκρατία καθ’ αυτή, ο «μητσοτακισμός» είναι μια κλεπτοκρατία για τον εαυτό της, πλήρως συνειδητοποιημένη, κεντρικά οργανωμένη και αδίστακτη.
Για αυτό και ο Μητσοτάκης εξήγγειλε τετραήμερο πένθος για τον Σημίτη - ο μαθητής τιμά τον δάσκαλό του.
Ο δε εκσυγχρονισμός, που μετά το 2010 μετονομάστηκε σε ευρωπαϊσμό, δεν είναι παρά η ιδεολογία αυτού του φαύλου συστήματος εξουσίας.
Η φαντασιακή σχέση των ακροκεντρώων, με τις πραγματικές συνθήκες ύπαρξής τους - δηλαδή ως οι οργανικοί διανοούμενοι/ σφουγκοκολώριοι της κλεπτοκρατίας.
Ο εκσυγχρονισμός/ευρωπαϊσμός είναι η ζάχαρη που πασχίζει να μετατρέψει τα σκατά σε κομπόστα.»
