Να ξανακατεβούμε τώρα στούς δρόμους

 
ΠΙΣΤΗ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ
 

Toυ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΣΙΜΗ*

Μέσα σε έναν ορυμαγδό παραπληροφόρησης και κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού από τους «Θεσμούς» και τους εγχώριους «πρόθυμους» συμμάχους τους , η συμμετοχή εργαζόμενων, κοινωνικών οργανώσεων και συνδικάτων στη μεγάλη κινητοποίηση της Τετάρτης (17/6) αποτελεί μέγιστη πρόκληση αλλά και αναντίρρητη αναγκαιότητα για να βάλει ο λαϊκός παράγοντας τη σφραγίδα του στις ραγδαίες κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις.

Όπως ήταν αναμενόμενο, από ένα κομμάτι της κοινωνίας, αλλά και του κόσμου της Αριστεράς,εγείρονται ενστάσεις σχετικά με τη σκοπιμότητα αυτής της κινητοποίησης.

Εκφράζεται ένας «φόβος» ότι η συμμετοχή σ'αυτήν ενδέχεται να «νομιμοποιήσει» τους όποιους λανθασμένους χειρισμούς και τις υποχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης από το ριζοσπαστικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι προφανές ότι, μετά από πέντε μήνες δήθεν «διαπραγματεύσεων», οι δανειστές προσπαθούν απλά να επιβάλλουν μια εξοντωτική συμφωνία για τον ελληνικό λαό , ενώ και η ελληνική κυβέρνηση έχει καταθέσει ένα κείμενο, αποτέλεσμα συμβιβασμών και υποχωρήσεων, το οποίο δεν μπορεί να νοηθεί, καν, ως κείμενο βάσης για συζήτηση καθώς προέκυψε ύστερα από σκληρές πιέσεις και κλιμακούμενους εκβιασμούς των λεγόμενων «Θεσμών».

Το σημαντικό, όμως, σ' αυτές τις κρίσιμες στιγμές είναι να μην χάσουμε τη γενικότερη εικόνα.
Οι λεγόμενοι «εταίροι» και ιδιαίτερα η υπό γερμανική ηγενονία ΕΕ επιδιώκουν μια άνευ όρων παράδοση της ελληνικής κυβέρνησης και την υποταγή του ελληνικού λαού με όπλο την χρηματοδοτική ασφυξία.

Με την αποχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης από τις διαπραγματεύσεις έχει στηθεί ένα σκηνικό ρήξης το οποίο εκ των πραγμάτων δημιουργεί τις προϋποθέσεις αφύπνισης και συμμετοχής του λαϊκού παράγοντα στις εξελίξεις.
Η ανάγκη ανυποχώρητης αντίθεσης στους εκβιασμούς των «Θεσμών», η απόρριψη κάθε μορφής λιτότητας και η αντιπαράθεση με την «τρόικα εσωτερικού» συνιστά το ενωτικό εκείνο πλαίσιο το οποίο μπορεί να ενεργοποιήσει την πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία σε μια αγωνιστική κατεύθυνση και να σπάσει την αδράνεια και το αίσθημα ανημπόριας.

Κανένας άλλωστε δεν εμποδίζεται να προσθέσει τα δικά του προτάγματα , τις δικές του ιδιαίτερες θέσεις και προτάσεις.
Σε καμία περίπτωση η διατύπωση διαφορετικών απόψεων και η άσκηση κριτικής, ακόμη και λανθασμένης, στις επιλογές της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να οδηγούν στην αποχή ή ακόμα και την καταγγελία μιας κινητοποίησης.

Η ανάπτυξη τολμηρών και καινοτόμων κοινωνικών και πολιτικών πρωτοβουλιών γύρω από τα βασικά επίδικα της περιόδου αποτελεί το μόνο τρόπο ώστε να συγχρονιστεί η ριζοσπαστική και Κομμουνιστική Αριστερά αλλά και το κίνημα με το ρυθμό της εποχής.

Η διαμόρφωση μιας μαζικής ενωτικής γραμμής ,πέρα και έξω από επιμέρους αντιθέσεις ακόμα και κρίσιμες ενστάσεις και επιφυλάξεις, αποτελεί βασική προϋπόθεση για να αλλάξουν οι σημερινοί συσχετισμοί και να ανοίξουν νέοι προοδευτικοί καινοτόμοι και βιώσιμοι δρόμοι για τον ελληνικό λαό και την χώρα.

Τα συνδικάτα, οι κοινωνικές οργανώσεις, ακόμα και μεμονωμένοι ανένταχτοι αγωνιστές αποτελούν κομμάτι της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας που είδε τη ζωή της να υποβιβάζεται από τις συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Η σχέση στρατηγικής και τακτικής του κινήματος , είναι φυσικά στενά συνδεδεμένα το ένα με το άλλο. Κανένας μας δεν θα πρέπει να υποβιβάζει ή να ξεχνά το ένα ή το άλλο. Οι νίκες , όμως, του λαϊκού παράγοντα δεν κερδήθηκαν μόνο γιατί είχαν στρατηγικούς στόχους αλλά και επειδή χρησιμοποιήθηκε η σωστή τακτική.

Άλλωστε, η λαϊκή δυναμική είναι εκείνη που μπορεί να ξεπεράσει τα όποια «θολά» αρχικά προτάγματα και να αποτελέσει το εφαλτήριο για μια δυναμική εκκίνηση συμμετοχής και συνδιαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού από τον λαϊκό παράγοντα ενάντια στις λογικές της ανάθεσης και τις τάσεις εξατομίκευσης και παθητικότητας.

Μια μεγάλη ενωτική μαζική κινητοποίηση, μπορεί να αποτελέσει, εδώ και τώρα, τον προάγγελο ενός μετώπου αντίστασης στις πολιτικές λιτότητας και στους εκβιασμούς των «Θεσμών» που λειτουργούν ως εκτελεστικά όργανα των δανειστών.

Μια κινητοποίηση που θα οδηγήσει στην ανάκτηση της εμπιστοσύνης στη δύναμη του λαϊκού παράγοντα, αυτής της βασικής κινητήριας δύναμης κάθε θετικής έκβασης της ιστορικής εξέλιξης,  καθώς μόνο αυτός μπορεί πραγματικά να καθορίσει την εξέλιξη των πραγμάτων.
* Ο Χρήστος Κασίμης είναι μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ Βόρειας Αθήνας



Πηγή: iskra.gr