«Στο Πολύχρονο Χαλκιδικής, έως και το 2011, ενοικιάζαμε κατάστημα, στο οποίο στεγάζονταν η επιχείρηση μας. Μετά την συνταξιοδότηση του άνδρα μου, τον Μάρτιο του 2012, αφήσαμε το μαγαζί, χωρίς να χρωστάμε πουθενά. Πριν απο 10 ημέρες όμως, μου ήρθε ένα χαρτί από την
Εφορία Πολυγύρου, μου το παρέδωσε μάλιστα δικαστικός επιμελητής, το οποίο αφορούσε…κατάσχεση εις χείρας τρίτων. Αφορούσε δηλαδή, χρέη του ιδιοκτήτη του καταστήματος που ενοικιάζαμε, ύψους 18.000 ευρώ. Στην αρχή, δεν ήθελα να παραλάβω το χαρτί, από την στιγμή που ξεκάθαρα δεν είχε να κάνει με δικά μου χρέη, αλλά έπειτα από την απειλή του δικαστικού επιμελητή, ότι θα το τοιχοκολλούσε έξω από την επιχείρηση μου, αναγκάστηκα να το υπογράψω και να το παραλάβω. Αμέσως, σήκωσα το τηλέφωνο και πήρα στην Εφορία Πολυγύρου.
Το σήκωσε μια εφοριακός, της περιέγραψα αναλυτικά την κατάσταση, επισημαίνοντας πως το μαγαζί το έχουμε αφήσει εδώ και χρόνια, και πως δεν μπορούμε, να επωμιστούμε τα χρέη του ιδιοκτήτη του καταστήματος. Τότε αυτή, ζήτησε το ΑΦΜ του άνδρα μου, έκανε το σχετικό έλεγχο στο κομπιούτερ της, και είδε πως δεν χρωστάει τίποτα. Μου είπε να πάω στο Ειρηνοδικείο και να καταθέσω μια αρνητική δήλωση, ότι δεν χρωστάμε τίποτα, αλλιώς σε 8 ημέρες, θα προχωρούσε η υποχρεωτική κατάσχεση. Και τότε, άκουσα το πιο τρελό, το πιο παράλογο πράγμα στην ζωή μου…» αποκαλύπτει εξοργισμένη στο bangladeshnews. gr, η Κ.Π, ελεύθερη επαγγελματίας από την Θεσσαλονίκη, η οποία θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία της, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «και ο Βαρδινογιάννης να είσαι, δεν μπορείς να τα βάλεις με το ελληνικό κράτος».
Παρά την έντονη διαφωνία μας, που αφορούσε αποκλειστικά την…δυναμική του Βαρδινογιάννη, και όχι την απόκρυψη του ονόματος της, σεβαστήκαμε, όπως οφείλαμε άλλωστε, την επιθυμία της…
Το καλό, από δημοσιογραφικής απόψης, με τον διαχρονικό όσο και ακατάλυτο, κρατικό παραλογισμό, είναι πως δεν απαιτούνται πολλά λόγια για την περιγραφή του. Χρειάζεται η ανάγνωση λίγων μόνο γραμμών για να προκληθεί αβίαστα ο κλαυσίγελως. Η περίπτωση που παρουσιάζουμε είναι μία από αυτές. Όπως θα διαβάσετε και παρακάτω, η υπάλληλος της εφορίας επέλεξε την λιγότερο…απαιτητική λύση για το πρόβλημα που παρουσιάστηκε μπροστά της, ασχέτως αν αυτή, παραβίαζε κάθε αίσθημα δικαίου και κοινής λογικής. Το bangladeshnews. gr, επικοινώνησε με φοροτεχνικούς, οι οποίοι επιβεβαίωσαν την ορθότητα της ιστορίας που παραθέτουμε. Υποστήριξαν μάλιστα, πως η εν λόγω… «μέθοδος», χαρακτηριστική της προχειρότητας και ανοργανωσιάς που διέπει την δημόσια διοίκηση στην χώρα μας, έχει ταλαιπωρήσει ουκ ολίγους ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι βρέθηκαν άθελα τους μπλεγμένοι, σε γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που δεν παράγουν απτά αποτελέσματα, παρά μόνο σύγχυση και εκνευρισμό…To κράτος, ζητά δηλαδή, από όποιον είχε «αλισβερίσι» με τον οφειλέτη επιχειρηματία, να καταβάλλει στο δημόσιο, τυχόν χρήματα που του χρωστά, προκειμένου να σβήσει το δικό του χρέος…προς το κράτος. Χωρίς όμως να ελέγξει διεξοδικά, αν ο συναλλασσόμενος, έχει πάψει την συνεργασία με τον οφειλέτη, αν έχει βγει στην σύνταξη, αν έχει μεταναστεύσει και πάει λέγοντας…Αρκεί να αποσείσει από πάνω του κάθε διαδικασία ουσιαστικού ελέγχου και δίκαιης κατανομής ευθυνών…
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑ, ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΑ ΧΡΕΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ…ΠΟΣΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;
«Της λέω: Για ποιο λόγο δεν παίρνετε τα χρήματα αυτά από τον ιδιοκτήτη του καταστήματος; Έχει 7 μαγαζιά στην σειρά, στο Πολύχρονο. Και ξέρετε τι μου απάντησε; Με εσάς είναι πολύ πιο εύκολο, μπορούμε να τραβήξουμε τα χρήματα από τον τραπεζικό λογαριασμό του συνταξιούχου άνδρα σας, με τον ιδιοκτήτη και τα ακίνητα του, η κατάσταση περιπλέκεται και γίνεται πολύ δύσκολη». Αυτή την απίστευτη ατάκα ξεστόμισε. Να τα πάρουν από εμένα, παρόλο που δεν χρωστάω, όπως ο ιδιοκτήτης, επειδή είναι…πιο εύκολο. Της είπα επίσης, ότι δεν είμαι σίγουρη, αν ο άνδρας μου, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, θα κατάφερνε να καταθέσει την αρνητική αίτηση, και εκείνη μου αντιγύρισε, να αναλάβω εγώ την υπόθεση, και μέσω δικαστικού επιμελητή, να αποστείλω την αίτηση στον Πολύγυρο. Να επωμιστώ δηλαδή και με έξοδα, για την παράλογη αυτή υπόθεση. Της αποκρίθηκα, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω κάτι τέτοιο, αλλά εκείνη συνέχισε στο ίδιο τροπάρι. Αν δεν καταθέσει την αρνητική δήλωση, ότι δεν χρωστάει τίποτα, ξεκινά η κατάσχεση. Πανικοβληθήκαμε, ο άνδρας μου γύρισε άρον άρον, ευτυχώς δηλαδή που δεν έλειπε στο εξωτερικό, και πήγε τελικά στο Ειρηνοδικείο. Ξέρετε τι έμαθα αργότερα; Ότι το ίδιο λούκι είχε περάσει και άλλος ενοικιαστής, με τον ίδιο ιδιοκτήτη. Συμπέρασμα; Να πάρεις ένα ξύλο, να μπεις μέσα στην εφορία και να τους μαυρίσεις όλους. Αν έρθει δηλαδή ένας εφοριακός στο μαγαζί μου και μου αφήσει φέσι, πρέπει εγώ να πάω από τον συνάδελφο του και να ζητήσω τα λεφτά μου;»ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου