Τι συνέβη και τι συμβαίνει με τα εμβόλια για τον κορονοϊό και με όλες τις mRNA ενέσεις "εμβόλια" ; Δημ. Κούβελας...
Πριν από λίγες ημέρες, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έκανε μια δήλωση που πέρασε σχεδόν αθόρυβα από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, αλλά που η σημασία της είναι τεράστια. Μίλησε για μια «επερχόμενη πανδημία» που, κατά τα λεγόμενά της, μοιάζει να έρχεται με μαθηματική ακρίβεια. Και το ερώτημα που γεννιέται είναι απλό: πώς μπορεί μια πολιτικός, και όχι μια επιστήμονας με προφητικές ικανότητες, να μιλά με τόση βεβαιότητα για το μέλλον;
Η δήλωσή της, αντί να καθησυχάσει, προκάλεσε σοκ. Γιατί δεν συνοδεύτηκε από επιστημονικά δεδομένα ή αποδείξεις. Καμία ανάλυση, κανένα επιχείρημα. Μόνο η απόλυτη διατύπωση: «Έρχεται νέα πανδημία». Γιατί λοιπόν ειπώθηκε; Και κυρίως: τι σημαίνει για τις κοινωνίες που μόλις βγήκαν από τον εφιάλτη του κορωνοϊού;
Σε αυτή τη σκιά της δήλωσης, ανοίγει ξανά η συζήτηση γύρω από τον COVID-19, τα εμβόλια, τα συμφέροντα, τις πολιτικές αποφάσεις και την τραυματισμένη εμπιστοσύνη των πολιτών. Μια συζήτηση που ο καθηγητής φαρμακολογίας Δημήτρης Κούβελας δεν φοβάται να κάνει, όσο κι αν τολμά να ταράξει τα νερά.
Η διεθνής επιστημονική κοινότητα εδώ και χρόνια ανησυχεί για μια πιθανή πανδημία. Όχι όμως από κάποιον τυχαίο ιό, αλλά από τα πολυανθεκτικά μικρόβια. Αυτά τα μικρόβια, εξηγεί ο κ. Κούβελας, λειτουργούν σχεδόν «σατανικά»: μεταλλάσσονται, επιβιώνουν από τα αντιβιοτικά, ανταλλάσσουν γονίδια αντοχής με τα φυσιολογικά μικρόβια που ζουν στον οργανισμό μας και τελικά δημιουργούν νέες υπερ-λοιμώξεις που δεν αντιμετωπίζονται με κανένα φάρμακο.
Αυτός είναι ο πραγματικός φόβος της επιστήμης. Όχι ένας «καινούργιος ιός» που εμφανίζεται ως από μηχανής θεός. Η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών, η κακή ιατρική πρακτική και η πίεση των εταιρειών για μαζικές συνταγογραφήσεις δημιουργούν το τέλειο περιβάλλον για την έκρηξη αυτών των ανθεκτικών μικροβίων.
Η επιστήμη το γνωρίζει, οι πολιτικοί το αποσιωπούν, οι πολίτες παραμένουν τρομοκρατημένοι για λάθος λόγο.
Η πανδημία του COVID-19 δεν ξεκίνησε τυχαία. Ένα εργαστήριο υψηλού κινδύνου στήθηκε στην καρδιά μιας περιοχής «κόκκινης» για την παγκόσμια υγεία. Εκεί, σύμφωνα με τον Κούβελα, έγιναν πειράματα που κανονικά δεν θα έπρεπε να έχουν γίνει ποτέ. Η σύμπτωση ήταν τόσο κραυγαλέα που γέννησε αμέσως ερωτήματα: ήταν ατύχημα ή κάτι περισσότερο;
Το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο εργαστήριο υπήρξε χρηματοδότηση από την αμερικανική κυβέρνηση και από τον διαβόητο Άντονι Φάουτσι, που καλύφθηκε με ασυλία, ενίσχυσε τη δυσπιστία. Και όμως, αντί να υπάρξει διαφάνεια, στήθηκε ένα πέπλο σιωπής.
Όταν τα SMS αξίζουν δισεκατομμύρια
Η ιστορία με τα εμβόλια δεν γράφτηκε στα πανεπιστήμια, αλλά στα κινητά τηλέφωνα. Οι μυστικές συνομιλίες της φον ντερ Λάιεν με τον Άλμπερτ Μπουρλά, μέσω SMS, οδήγησαν σε συμβόλαια δισεκατομμυρίων. Όταν ζητήθηκε να παρουσιαστούν αυτά τα μηνύματα, η απάντηση ήταν πως «δεν υπάρχουν».
Πώς γίνεται να χαθούν τα SMS που καθόρισαν την υγειονομική πολιτική της Ευρώπης; Πώς γίνεται να προστατεύεται η φον ντερ Λάιεν λόγω πολιτικής ασυλίας, ενώ ο Μπουρλά, που δεν είχε τέτοιο προνόμιο, να μην κληθεί ποτέ να δώσει εξηγήσεις;
Σε μια κανονική δημοκρατία, τέτοια σκάνδαλα θα προκαλούσαν ανατροπές. Στην πανδημία, όμως, όλα θάφτηκαν κάτω από τον φόβο και την επιβολή του δόγματος: «Εμπιστευτείτε την επιστήμη».
Τα εμβόλια παρουσιάστηκαν ως θαύμα της επιστήμης. Μόνο που το θαύμα αυτό στηρίχθηκε σε παραποιημένα στατιστικά. Οι φαρμακευτικές, εξηγεί ο Κούβελας, διάλεξαν τη μέρα που τα δεδομένα τους έδειχναν καλύτερα – αυτό που λέγεται «cherry picking». Έτσι κατασκευάστηκε το 99%.
Στην πραγματικότητα, το στατιστικό μέτρο που μετρά την πραγματική αποτελεσματικότητα, το «number needed to vaccinate», έδειχνε ότι έπρεπε να εμβολιαστούν περισσότεροι από 130 άνθρωποι για να προστατευτεί ένας. Το υπόλοιπο ήταν απλή ψευδαίσθηση, που όμως καλλιεργήθηκε σαν Ευαγγέλιο.
Η μεγάλη απάτη του mRNA
Η τεχνολογία mRNA παρουσιάστηκε ως μια γνωστή μέθοδος: messenger RNA, το μόριο που διδάσκεται στη βιολογία. Όμως εδώ δεν μιλάμε για messenger αλλά για modified RNA, σταθεροποιημένο με ψευδοουριδίνη, ώστε να παραμένει στον οργανισμό για άγνωστο χρόνο.
Αυτή η διαφορά αποκρύφτηκε σκόπιμα. Στους πολίτες δόθηκε η εντύπωση ότι χρησιμοποιούν κάτι «γνωστό», ενώ στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια τεχνολογία πρωτόγνωρη, με άγνωστες συνέπειες. Ένα προφάρμακο που οδηγούσε στην παραγωγή μιας πρωτεΐνης (της ακίδας) που ποτέ δεν μελετήθηκε επαρκώς.
Ο κατάλογος των παραβιάσεων είναι μακρύς:
- Δεν έγιναν μελέτες για το τελικό σκεύασμα που κυκλοφόρησε.
- Δεν υπήρξε έλεγχος στις εγκύους, παρότι η νομοθεσία το απαιτεί.
- Χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά λιπίδια (ALC-0315, ALC-0159) χωρίς καμία εμπειρία.
- Παρακάμφθηκαν οι κλινικές δοκιμές με ψευδοφάρμακο.
- Αγνοήθηκε η φαρμακοεπαγρύπνηση μέσω κίτρινης κάρτας.
Είναι σαν να άλλαξαν οι κανόνες του παιχνιδιού στη μέση, μόνο και μόνο επειδή το επέβαλαν οι φαρμακευτικές. Και οι κυβερνήσεις συναίνεσαν.
Ο διχασμός μιας κοινωνίας
Η μεγαλύτερη βλάβη δεν ήταν οι παρενέργειες. Ήταν η κοινωνική διάσπαση. Οι πολίτες χωρίστηκαν σε «υπεύθυνους» και «ψεκασμένους». Η ίδια η κυβέρνηση υιοθέτησε τον όρο, με τον πρωθυπουργό να μιλά δημόσια για «ψεκασμένους».
Έτσι, αντί για διάλογο, επικράτησε η γελοιοποίηση. Αντί για επιστημονική διαφάνεια, κυριάρχησε το στίγμα. Και οι άνθρωποι που τόλμησαν να αμφισβητήσουν βρέθηκαν στο περιθώριο ή στα δικαστήρια.
Η πανδημία λειτούργησε και ως παγκόσμιο πολιτικό εργαλείο. Κατά τη διάρκειά της, οι πόλεμοι πάγωσαν. Κι όταν τελείωσε, ξεκίνησαν ξανά: Ουκρανία, Ισραήλ, Μέση Ανατολή.
Η οικονομία πάγωσε, οι κοινωνίες ελέγχθηκαν, οι πολυεθνικές πλούτισαν. Μήπως λοιπόν ο κορωνοϊός χρησιμοποιήθηκε ως μέσο ελεγχόμενης «ειρήνης»; Μήπως ήταν η πρόβα για έναν νέο τρόπο διακυβέρνησης μέσω φόβου;
Σήμερα, χρόνια μετά, το μεγαλύτερο θύμα είναι η εμπιστοσύνη στην επιστήμη. Αν αύριο ξεσπάσει μια νέα πραγματική απειλή, οι πολίτες θα διστάσουν. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη ήττα: η επιστήμη απαξιώθηκε, όχι από τους πολίτες αλλά από εκείνους που την κακοποίησαν για πολιτικά και οικονομικά οφέλη.
Ο Κούβελας το συνοψίζει: «Η επιστήμη δεν είναι παντογνώστης. Είναι μέθοδος για να πλησιάζουμε την αλήθεια. Αν την προδώσουμε, επιστρέφουμε στη μαγεία και το ξεμάτιασμα».
Η ανάγκη για το θάρρος της αλήθειας
Η ιστορία διδάσκει ότι η αλήθεια πάντα πολεμήθηκε. Ο Γαλιλαίος αναγκάστηκε να σωπάσει. Ο Τζορντάνο Μπρούνο κάηκε ζωντανός. Σήμερα, οι διώξεις είναι πιο «κομψές», αλλά η ουσία παραμένει: όποιος μιλά κόντρα στο αφήγημα, στιγματίζεται.
Όμως, χωρίς το θάρρος της αλήθειας, οι κοινωνίες μένουν έρμαια. Κι αυτή είναι η πιο μεγάλη πρόκληση για το αύριο: να υπάρξουν φωνές που θα τολμήσουν να μιλήσουν, ακόμα κι αν ολόκληρο το σύστημα ουρλιάζει εναντίον τους.
Η φον ντερ Λάιεν μίλησε για νέα πανδημία. Όμως, μετά από όσα έζησε η ανθρωπότητα, καμία τέτοια δήλωση δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με αφέλεια. Είναι καθήκον των κοινωνιών να απαιτήσουν διαφάνεια, πραγματικά δεδομένα και δημοκρατικό έλεγχο.
Γιατί αν το μάθημα του κορωνοϊού αγνοηθεί, το μέλλον θα είναι ένας φαύλος κύκλος φόβου, σιωπής και χειραγώγησης. Και τότε, η μεγαλύτερη βλάβη δεν θα είναι οι παρενέργειες, αλλά η απώλεια της ελευθερίας.
