Παρόμοιο περιστατικό με νεκρούς είχε γίνει σε ίδια περίοδο σχέσεων το 1986.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά σαν τραγωδία...
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΑΜΕΤΟΧΟΙ.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΥΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ...
... ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΟΣΟ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ ΜΑΣ.
Καλλιόπη Σουφλή
Γιάννης Ντάσκας
Η δεύτερη θητεία Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία είχε ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με αμερικάνικο δάκτυλο.
Οι ΗΠΑ, άλλα περίμεναν από τον "δικό τους " Ανδρέα, εκείνος είχε αρχίσει να "ρετάρει" σε όλα τα επίπεδα εξαιτίας της προσωπικής του ζωής, η οποία είχε μπει στην περιπέτεια διάλυσης της οικογένειας εξαιτίας της διαβόητης Μιμής.
Αποκορύφωμα ήταν ο παρολίγον πόλεμος του 1987, με αφορμή και πάλι έρευνες για υδρογονάνθρακες στο Αιγαίο και τον ρόλο που επιζητούσαν οι ΗΠΑ.
Πριν φτάσει η κατάσταση στην παρολίγον έκρηξη του Φεβρουαρίου-Μαρτίου 1987 είχε προηγηθεί ένα πολύ περίεργο αιματηρό "επεισόδιο"-μάχη στον Εβρο και οι μνήμες ξαναφουντώνουν μαζί με συνειρμούς εξαιτίας της σύλληψης των δυο Ελλήνων στρατιωτικών και μεθοριακών φυλάκων, οι οποίοι θα δικαστούν στην Τουρκία "για απόπειρα κατασκοπείας και παράνομη είσοδο στο τουρκικό έδαφος".
Η Τουρκία δεν ψάχνει απλώς ευκαιρίες στον Εβρο, αλλά προσπαθεί σε κρίσιμες περιόδους να τις κατασκευάσει γι αυτό η ελληνική πλευρά πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτική και σε κρίσιμες περιόδους ΔΕΝ υπάρχει κανείς λόγος να κινείται στο όριο των γραμμών, γιατί απλά η Τουρκία ΔΕΝ είναι φιλική χώρα. Αντίθετα είναι εχθρική κατα διαστήματα, όπως αυτό που βιώνουμε εξαιτίας των υδρογονανθράκων και πάλι.
Γιατί έπρεπε να κινούνται στο έσχατο μονοπάτι σε καιρό άσχημο, με ορατότητα μηδέν οι δυο Ελληνες;
Υπήρχε περίπτωση εισβολής των Τούρκων στην Ελλάδα και πήγαν να την αποτρέψουν;
Και γιατί ήταν μόνοι τους, αφού ήταν τόσο επικίνδυνο το σημείο;
Η μήπως οι συνθήκες ήταν άλλες και θα τις μάθουμε μετά μερικά χρόνια;
Δεν είναι εικασίες και στη σφαίρα της φαντασίας τα ερωτήματα.
Αντίθετα πολλά δείχνουν ότι οι Ελληνες στρατιώτες έπεσαν σε ενέδρα Τούρκων, όπως το 1986 σε ανάλογη ποιότητα των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Το ερώτημα είναι αν και ποιοί έπρεπε να περιμένουν αυτή την ενέδρα και αν είχαν λάβει τα κατάλληλα μέτρα στην περιοχή.
Ενα ακόμα ερωτημα είναι αν οι Τούρκοι ήθελαν νεκρούς για έναρξη άλλου σκηνικού, ή αν ήθελαν συλλήψεις για να αρχίσουν διαπραγματεύσεις ανταλλαγής με όσους ζητούν άσυλο στην Ελλάδα.
Από την πρώτη στιγμή έχουμε γράψει ότι αυτή η διαδικασία εισόδου και αιτήματος ασύλου είναι υπό τον απόλυτο έλεγχο των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών..Αρα;
Διαβάστε τι είχε συμβεί και πως είχε γραφεί απο λίγους μια άγνωστη στους πολλούς ΠΟΛΕΜΙΚΗ σελίδα με νεκρούς στην ίδια περιοχή, σε μια περίοδο που θυμίζει σε πολλά τη σημερινή:
"ΕΒΡΟΣ 19/12/1986.
Θερμό επεισόδιο στις Φέρρες Έβρου. Ένας Έλληνας και δύο Τούρκοι νεκροί. Αυτό από επίσημες πηγές διότι πιθανώς υπήρξαν παράπλευρες απώλειες που ακόμα δεν έχουν γίνει γνωστές και από τα δυο στρατεύματα.
Μια ακόμα ΑΓΝΩΣΤΗ λεπτομέρεια της Ελληνικής Ιστορίας τόσο όμως σημαντικής και σημαδιακής όσο ένας αληθινός φρικτός πόλεμος μεταξύ των δυο χωρών μας.
Διαβάστε αυτήν την μοναδική και σπάνια έρευνα για ένα στρατιωτικό, πολιτικό και ιστορικό γεγονός που έμεινε μυστικό για πολλά χρονιά και που κανείς δεν θέλει να μιλά για αυτό.
Τους λόγους θα τους διαπιστώσετε διαβάζοντας παρακάτω αυτό το απίστευτο άρθρο.
Πρόκειται για ένα αιματηρό επεισόδιο που λίγοι γνωρίζουν και ακόμη λιγότεροι σήμερα θυμούνται.
Το επεισόδιο αυτό που ξεκίνησε με τον θάνατο του Ζήση Καραγώγου και γρήγορα εξελίχθηκε σε κανονική μάχη η οποία διήρκεσε σχεδόν μισή ημέρα και πάρα λίγο να οδηγήσει την Ελλάδα και την Τουρκιά σε πόλεμο.
Είναι ίσως το τελευταίο επιβεβαιωμένο θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (και λέμε «επιβεβαιωμένο» γιατί δεν θεωρούμε ότι έχουν διαλευκανθεί οι συνθήκες πτώσης του ελικοπτέρου ΠΝ 21 και του θανάτου των τριών μελών του πληρώματός του) το οποίο κατέληξε στο θάνατο ενός Έλληνα στρατιώτη και τουλάχιστον 2 Τούρκων εκ των οποίων ο ένας υπολοχαγός.
Μια ολοκληρωμένη έρευνα στα αρχεία του ΕΣ προκειμένου να αναδειχθεί όλη η ιστορική αλήθεια και να αποδοθεί τιμή στον Έλληνα στρατιώτη που έχασε τη ζωή του από τουρκικά πυρά εν καιρώ ειρήνης.
Η ώρα είναι 11:30 το πρωί της 19ης Δεκεμβρίου του 1986.
Το παγερό εκείνο πρωινό ο Έλληνας στρατιώτης ΠΖ Ζήσης Καραγώγος βρήκε τραγικό θάνατο στον Έβρο κτυπημένος άνανδρα από τα πυρά των Τούρκων στρατιωτών.
Το ύψος της στάθμης του ποταμού Έβρου αποτελεί καθοριστικό παράγοντα της Ελληνικής αμυντικής διάταξης στην συγκεκριμένη περιοχή για ευνόητους λογούς.
Όταν το ποτάμι διαρρέεται από μεγάλες ποσότητες νερού στο σύνολο του γίνεται αδιάβατο.
Για να μετατραπεί σε προσδόκιμο θα πρέπει τυχόν Τουρκική επιθετική ενέργεια να ξεκινήσει με την γεφύρωση των δυο όχθεων με ειδικού τύπου πλωτές γέφυρες.
Και φυσικά για να γίνει αυτό οι Ελληνικές δυνάμεις από την Ελληνική μεριά δεν θα πρέπει να αρχίσουν πυρ εναντίον των επιτιθεμένων. Πράγμα αδιανόητο διότι τέτοια ενέργεια από μεριάς των Τούρκων δεικνύει επιθετική ενέργεια.
Το πρόβλημα λύνεται για την Τουρκία όταν το ποτάμι έχει πολύ χαμηλή στάθμη νερού και πολλές φορές είναι ακόμα και άνυδρο.
Είναι γεγονός πως η τύχη ο καιρός και οι συγκυρίες παίζουν καταλυτικό ρόλο στις ιστορικές εξελίξεις.
Λοιπόν δεδομένου του παραπάνω συνυπολογίζουμε στα δραματικά γεγονότα που ακολούθησαν πως εκείνος ο Δεκέμβρης του 1986 ήταν ναι μεν πολύ ψυχρός αλλά άνυδρος και είχε διαδεχτεί ένα εξ ίσου άνυδρο φθινόπωρο. (Αυτή η σημαντική λεπτομέρεια αξίζει προσοχής σε όσους ευχαριστιούντε όταν δεν έχει βροχές η Ελλάδα….)
Ο 19 χρόνος Ζ Καραγώγος είχε τοποθετηθεί αρχικά στο 535 Τάγμα Προκαλύψεως με έδρα το Πέπλο Φερών και γρήγορα ανέλαβε υπηρεσία σκοπού σε ένα από τα φυλάκια προκαλύψεως του τάγματος που τότε υπαγόταν στην 12η Μεραρχία Αλεξανδρούπολης σήμερα 31η Μ/Κ Ταξιαρχία. Είχε ως τομέα ευθύνης – φύλαξης τν περιοχή του «Δέλτα» του Έβρου, καλύπτοντας τις διόδους προς Φέρες.
Η τακτική της φύλαξης περιλαμβάνει δυο στρατιώτες σε υπερυψωμένες θέσεις.. (τους πύργους δηλαδή..) κάτω από αυτήν καθώς και περιπολίες, ενέδρες κτλ.
Το γεγονός ότι το ποτάμι ήταν άνυδρο έδινε την δυνατότητα στον καθένα να το διασχίσει με μεγάλη άνεση.
Κάπου εκεί ξεκίνα η υπόθεση.
Ο στρατιώτης Καραγώγος ηταν ένα πολύ καλό παιδί. Είχε δε αναπτύξει μια ιδιότυπη φιλική σχέση με ένα Τούρκο συνάδελφο του και φαίνεται ότι μοιραζόταν μαζί τρόφιμα και τσιγάρα κτλ.
Μπορεί ο Έλληνας στρατιώτης να είχε καλές σχέσεις με τον Τούρκο, αυτό όμως δεν άρεσε στους προϊστάμενους του Τούρκου οι οποίοι τον παρακολούθησαν και είδαν τι ακριβώς συνέβαινε.
Και οι Έλληνες γνώριζαν αλλά στα πλαίσια της αλληλεγγύης και της Ελληνικής ψυχής κάνεις δεν έλεγε τίποτα.
Στους Τούρκους όμως αυτό δεν άρεσε καθόλου.
Έτσι λοιπόν ο Τούρκος Λοχαγός του απέναντι φυλακίου αποφασίζει να βάλει τέλος σε αυτήν την ιδιότυπη φιλία.
Αυτό που δεν είναι γνωστό και έγινε αργότερα γνωστό είναι ότι οι Τούρκοι προϊστάμενοι αξιωματικοί του Τουρκικού στρατού στην περιοχή ανακοινώνουν στον Τούρκο στρατιώτη ότι είναι γνωστές οι δοσοληψίες του με τον Έλληνα και τον απειλούν ότι αναμένεται να έχει για αυτό συμμορφωτικές κυρώσεις.
Που για τα δεδομένα του Τουρκικού στρατού αυτό μπορεί να σημαίνει κάτι το πολύ φρικτό για τον στρατιώτη.
Τον διατάσσουν λοιπόν να επαναλάβει αυτό που έκανε τόσο καιρό για μια ακόμα φορά χωρίς να του πουν φυσικά τι έχουν σκοπό να κάνουν.
Ο Τούρκος στρατιώτης μη έχοντας επιλογές ξεκάνει να συναντήσει τον Έλληνα στρατιώτη Ζήση Καραγώγο χωρίς να ξέρει τι έχουν σκεφτεί να κάνουν οι ανώτεροι του.
Χωρίς να το γνωρίζει έχει συσταθεί Τουρκική ενέδρα που μόλις τα δυο νεαρά στρατιωτάκια ξεκινούν να κάνουν την συνηθισμένη τους ανταλλαγή επρόκειτο να δράσει.
Διαβάστε προσεκτικά τα τραγικά γεγονότα που επακολούθησαν.
Μόλις λοιπόν ο Καραγώγος φτάνει κοντά στον Τούρκο στρατιώτη δύο τουλάχιστον ριπές από την τουρκική πλευρά τον κτυπούν κατάστηθα και ο Έλληνας στρατιώτης πέφτει νεκρός εντός ελληνικού εδάφους.
ΕΝΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ. Προσέξτε αυτήν την λεπτομέρεια.
Έντρομος ο Τούρκος στρατιώτης τρέχει προς την μεριά του Τουρκικού φυλακίου αλλά το ίδιο έντρομος το άλλο μισό της ελληνικής σκοπιάς, ο άλλος Έλληνας σκοπός ο οποίος είχε και αυτός υπηρεσία σε διπλανή σκοπιά ακούγοντας τους πυροβολισμούς τρέχει για να δει τι συμβαίνει.
Σε λίγο διαπιστώνει (εκ του μακρόθεν) ότι ο συνάδελφός του κείτεται νεκρός στο μέσον ενός μικρού ξέφωτου αλλά πολύ κοντά παρατηρεί ταυτόχρονα μια ομάδα Τούρκων στρατιωτών –πιθανότατα η ίδια που είχε σκοτώσει τον Καραγώγο- να προσπαθεί να σύρει τη σωρό του Έλληνα στρατιώτη προς την τουρκική πλευρά.
Γιατί συνέβαινε αυτό όμως;
Οι Τούρκοι είχαν σκεφτεί ότι για να δικαιολογήσουν την άνανδρη και απίστευτη αυτή πράξη τους και για να έχουν νομική κάλυψη για την ενέργεια τους έπρεπε ο Έλληνας στρατιώτης να βρίσκεται σε Τουρκικό έδαφος ώστε οι Τούρκοι να δικαιολογήσουν την πράξη τους ως παράνομη εισβολή του Έλληνα στο Τουρκικά έδαφος.
Επίσης σημαντική λεπτομέρεια ήταν ότι φαίνεται ότι δεν είχαν εντολή (τουλάχιστον επίσημη) από τα ανώτερα κλιμάκια των δικών τους στρατιωτικών προϊσταμένων.
Έτσι λοιπόν έκαναν τα αδύνατα δυνατά να τραβήξουν το πτώμα του άτυχου Έλληνα στρατιώτη στο Τουρκικά έδαφος για να αποδείξουν αυτό που είχαν σκοπό. Ότι Ο Έλληνας στρατιώτης ήταν ο φταίχτης και όχι αυτοί και ότι αυτοί έδρασαν σαν αμυνόμενοι.
Στο θέαμα αυτό ο άλλος σκοπός καταλαβαίνει τι έχει συμβεί και χωρίς δεύτερη σκέψη (και τέλεια εκπαιδευμένος όπως είναι όλα τα παιδιά αυτά εκεί πάνω στα σύνορα) ανοίγει πυρ εναντίον της τουρκικής περιπόλου με σκοπό τον εκφοβισμό της με αποτέλεσμα αυτή να υποχωρήσει, ανταλλάσσοντας όμως πυρά (τουφεκισμούς με τα όπλα που κρατούσαν εκείνη την στιγμή δηλαδή και οι μεν και οι δε αλλά γεμάτα έτοιμα για να πυροβολήσουν όπως είναι όλα τα όπλα στα σύνορα, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας) με τον Έλληνα στρατιώτη, ο οποίος για κάποιο διάστημα μαχόταν εντελώς μόνος του εναντίον τουλάχιστον 5 Τούρκων.
Ήρωας ο μικρός όπως διαπιστώνετε... Και αυτό δεν είναι τίποτα.
Οι Ελληνικοί ηρωισμοί θα συνεχιστούν πολλαπλασιασμένοι σε λίγη ώρα.
Ο δόκιμος Έλληνας Αξιωματικός Καραγιαννάκης Εμμανουήλ υπεύθυνος του κεντρικού φυλακίου ακούει τους πυροβολισμούς σχεδόν 2 χιλιόμετρα πιο κάτω και ως όφειλε αμέσως προσπαθεί να επικοινωνήσει με τους δυο στρατιώτες .
Στο σημείο αυτό καταλυτικό ρόλο παίζει ένας αγροφύλακας ο οποίος βρισκόταν κατά τύχη έκανε την περιπολία του εκείνη την ώρα κοντά στην περιοχή (και προφανώς δεν υπολόγισαν την ύπαρξη του οι Τούρκοι) όπου αυτά τα κρίσιμα δευτερόλεπτα κυριολεκτικά στάθηκε καταλυτικός στην εξέλιξη των γεγονότων αφού πρώτα επικοινωνεί με τον δόκιμο και του εξηγεί με ψυχραιμία και σωστά (δεν είναι κανένας τυχαίος σε αυτά τα μέρη εκεί πάνω, όλοι ξέρουν πολύ καλά την δουλειά τους και έχουν πλήρη επίγνωση της σημαντικότητας τους στα μέρη αυτά) τι ακριβώς συμβαίνει εκείνη την στιγμή για τα τεκταινόμενα στην συνεχεία ο Δόκιμος αξιωματικός αναλαμβάνει την ευθύνη και συντάσσει γρήγορα τμήμα 20 καλά εκπαιδευμένων Ελλήνων στρατιωτών οι οποίοι σπεύδουν στην περιοχή και η ομάδα οδηγείται στο σημείο της μάχης.
Οι Έλληνες ξέροντας πλέον τι έχει συμβεί προσπαθούν να προσεγγίσουν την σωρό του νεκρού Έλληνα στρατιώτη αλλά φυσικά οι Τούρκοι που κρέμονται από αυτό δεν τους αφήνουν με τίποτα και αντιστέκονται σθεναρά ανταλλάσοντας φωτιά και ατσάλι με τους Έλληνες σε μια κανονική μάχη.
Ξεκινά νέα μάχη αυτή τη φορά με μεγαλύτερες δυνάμεις τόσο από πλευράς Ελλήνων όσο και Τούρκων οι οποίοι ενισχύουν και αυτοί τις δυνάμεις τους, με τον αγροφύλακα να λαμβάνει μέρος και αυτός.
Σύντομα οι Τούρκοι μετρούν δύο νεκρούς από τα πυρά των Ελλήνων στρατιωτών (ένας υπολοχαγός και ένας στρατιώτης) – άλλες πηγές μιλούν για 8 νεκρούς Τούρκους- αλλά δεν κατορθώνουν να κλέψουν τη σορό του Καράγώγου, ώστε να τη σύρουν προς το μέρος τους για να επικαλεστούν αργότερα ότι αυτός ευθύνεται που μπήκε σε τουρκικό έδαφος.
Νέες ενισχύσεις από του Τούρκους με λόχο δύναμης 70 ανδρών και βαρέα όπλα και νέα προσπάθεια με δύναμη 30 ανδρών. Πρόκειται για κανονική μάχη.
Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες η διοίκηση του 535 τάγματος ζητά ενισχύσεις και τις πρώτες απογευματινές ώρες ουλαμός πέντε αρμάτων μάχης M 48 A5 της 3ης Επιλαρχίας Αναγνωρίσεως φορτώνεται με πυρομαχικά κατευθυνόμενος προς την περιοχή της συνεχών μαχών.
Στο αεροδρόμιο της 6ης αεροπορικής βάσης στην Μαντίρμπα (150 χλμ από τον Έβρο) κάποια αεροπλάνα ξεκινούν κινητήρες έτοιμα για διαταγή να απογειωθούν τουλάχιστον 1 – 2 ζεύγη αεροσκαφών CF-104C με ότι εφιαλτικό αποτέλεσμα μπορεί να συνεπάγεται αυτό.
Όλοι πήγαιναν στο σημείο εκείνο ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ.
Σχεδόν είχε ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση.
Ευτυχώς όμως δεν χρειάζεται να επέμβει. Κάπου εκεί οι ηγεσίες των υπουργείων Εξωτερικών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (Κάρολος Παπούλιας τότε ο Έλληνας ΥΠΕΞ) οι οποίες έχουν ενημερωθεί για το επεισόδιο συμφωνούν για την κατάπαυση του πυρός.
Συνέβαλε το γεγονός ότι στην Τουρκιά συνειδητοποιούν ποιος πραγματικά φέρει την ευθύνη και ότι η Τουρκία θα εκτεθεί ανεπανόρθωτα στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης
Το ΦΟΒΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ αργότερα επιβεβαιώθηκε ότι 2 Τουρκικά F-104 Star fighters φορτωμένα με εμπρηστικές βόμβες BLU-27B περίμεναν με αυξημένη ετοιμότητα επεμβάσεως.
Κανείς δεν θέλει ούτε να φανταστεί τι θα συνέβαινε αν εμπλεκόταν οι αεροπορίες των δυο χωρών στο σημείο εκείνο.
Τουλάχιστον το ξεκίνημα μιας κόλασης και ενός σίγουρου πολέμου με ανυπολόγιστες συνέπειες όχι μόνο για τις δυο χώρες αλλά και ολόκληρη την γεωγραφική και γεωπολιτική περιοχή.
Και αυτό διότι αξίζει να γνωρίζετε ότι τα πολεμικά σχέδια των δυο χωρών εν ολίγης σε αυτήν την περίπτωση λένε ότι θα εμπλακούν σε αερομαχίες και σε μάχες πεζικού και τεθωρακισμένων στο έδαφος..
Απλά φανταστείτε το.
Υπολογίζεται ότι οι απώλειες θα άγγιζαν το 1/3 των αεροπορικών στόλων ενώ οι χερσαίες δυνάμεις θα ανερχόταν σε μερικές εκατοντάδες νεκρούς τις πρώτες στιγμές του πολέμου.
ΠΡΟΣΕΞΑΤΕ ΑΥΤΟ; ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Και αυτό γιατί εκείνο το σημείο είναι σαν μια λεκάνη γεμάτη στρατιώτες που τους πετάς όλους μέσα σε μια μάχη ζωής και θανάτου ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει.
Έρευνες που ακολούθησαν μιλούν για ένα τραγικό γεγονός μιας επιπολαιότητας δυο νέων παιδιών που ανήκουν σε δυο εχθρικές χώρες.
Όμως πιθανώς να μην είναι έτσι τα πράγματα.
Υπάρχουν και δυο ακόμη αδιερεύνητες εκδοχές οι οποίες είναι φρικτά πιθανές.
Να υπήρχε σχέδιο πρόφασης να συμβεί κάτι τέτοιο δηλαδή αλλά η δεν τους πέτυχε η η τύχη βοήθησε να μην πάει καλά.
Πως εξηγείται αυτή η πιθανότητα;
Διαβάστε παρακάτω.
Πρώτον.
Μπορεί οι Ανώτεροι αξιωματικοί (δεν ξέρουμε αν είναι και των δυο χωρών η μόνο μιας εξ αυτών…) εκμεταλλευόμενοι αυτήν την «επιπολαιότητα» να ήθελαν να δώσουν περισσότερη έκταση ώστε να σταματήσουν τέτοιες δοσοληψίες και φίλιες μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων στρατιωτών διότι δεν τους συμφέρει…. απλά να υπάρχουν φίλιες.
Δεύτερον.
Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η κατά τα φαινόμενα μη εγκεκριμένη από ανωτέρους Τούρκους αξιωματικούς ενέργεια να μην ήταν καθόλου άγνωστη στα μεγάλα στρατιωτικά και πολιτικά κλιμάκια (ίσως και των δυο χωρών) και αποσκοπούσαν σε μια αληθινή πολεμική σύρραξη ξεκινώντας από ένα απλό θερμό επεισόδιο.
Να είστε σίγουροι πως πολλά γεγονότα αλλά γνωστά και αλλά άγνωστα συμβαίνουν συνεχώς και οι δυο πλευρές δεν γνωρίζουν επίσημα την ύπαρξη τους αλλά όλα αποφασίζονται και εκτελούνται με την άδεια και τις ευλογιές των μυστικών υπηρεσιών και μυστικών στρατιωτικών και πολιτικών σκοτεινών δωματίων.
Σε αυτές τις δυο υποθέσεις συνηγορεί το γεγονός ότι πολλές μονάδες, (χερσαίες και αεροπορικές ήταν σχεδόν έτοιμες να εμπλακούν) και επίσης στο γεγονός ότι μόλις έγινε γνωστό σε χρόνο απίστευτα μικρό συνεπλάκησαν και μπλέχτηκαν τα δυο υπουργεία εξωτερικών και «έσβησαν» την φωτιά που είχε ανάψει με απίστευτο γρήγορο τρόπο.
Όλα αυτά βέβαια πρέπει να πούμε πως έχουν προβλεφτεί να συμβούν είτε σε ένα θερμό επεισόδιο (η περίπτωση εμπλοκής των δυνάμεων ) όσο και στην απόσβεση τους ( η περίπτωση της γρήγορης και αποφασιστικής κατάπαυσης του πυρός από τα ΥΠΕΞ.
Το θέμα είναι ότι το γεγονός υπήρξε. Ήταν όχι απλά θερμό αλλά καυτό και πάρα λίγο οι δυο χώρες να εμπλακούν σε πόλεμο.
Και ευτυχώς δεν είχε την εξέλιξη που κάποιοι έλπιζαν να έχει. Δηλαδή να εξελίχθη σε πόλεμο.
Τη μνήμη του στρατιώτη Ζήση Καραγώγου, τιμούν κάθε τέτοια ημέρα την ιδία ώρα το πρωί η 31η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία, μαζί με φίλους και συγγενείς του. Παράλληλα, έγινε μετονομασία του παρατηρητηρίου Τσιρώζη σε Καραγώγου ως τιμή για τον στρατιώτη που θυσιάστηκε για την Πατρίδα.
Aυτά είχαν γραφεί τότε για το αιματηρό "επεισόδιο" το οποίο ελάχιστοι γνωρίζουν η θυμούνται στην κοινή γνώμη, αλλά για τους στρατιωτικούς ένθεν κακείθεν του Εβρου είναι καθημερινό "ευαγγέλιο" για το τι πρέπει να αποφεύγουν.
Εν προκειμένω ποιός και τι έκανε;
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου