Κόφτε το δούλεμα του πολίτη με την εφορία… ΙΔΟΥ η λύση

Σχολιάζει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος




Ας ξεκινήσουμε με μία κοινά αποδεκτή παραδοχή. Κατά κανόνα τα Κράτη είναι τόσο πλούσια όσο και οι κάτοικοι τους, υπό την προϋπόθεση βεβαίως, ότι τα κράτη εισπράττουν τους φόρους που πρέπει να πληρώνουν οι κάτοικοι τους (εξαιρούνται οι χώρες πετρελαιοπαραγωγοί τύπου Μέσης Ανατολής).

Αν ψάξουμε, θα βρούμε αρκετά παραδείγματα ανά τον κόσμο, για το πως η φορολογία των πολιτών μπορεί να λειτουργεί σωστά και ο φορολογικός μηχανισμός ενός κράτους να είναι αποδοτικός, χωρίς κατ’ ανάγκη να είναι και καταπιεστικός.

Δεν θα κοιτάξω να κάνω… επιστημονική διατριβή στο θέμα, αλλά μία απλή σύγκριση του δικού μας -μη αποδοτικού- φορολογικού συστήματος με ενός από τα πιο αποδοτικά της Ευρώπης, το Ελβετικό, το οποίο τυγχάνει να γνωρίζω καλά.

Θα κοιτάξουμε περισσότερο το φορολογικό σύστημα και τη φιλοσοφία του, που είναι αυτή η οποία το κάνει τόσο επιτυχημένο και όχι τόσο το ύψος της φορολογίας, μιας και η Ελβετία ως συνομοσπονδία, έχει διαφορετική φορολογική κλίμακα από καντόνι σε καντόνι. Πάμε λοιπόν…

Πρώτον, η Ελβετία εφαρμόζει ένα απλό και κατανοητό φορολογικό σύστημα που ο ιδιώτης μπορεί να διαχειριστεί χωρίς την βοήθεια λογιστή.

Δεύτερον, έχει δύο κλίμακες εισοδήματος ιδιωτών, μία μέχρι 200.000 ελβετικά φράγκα ετησίως και μία άνω των 200.000 ελβετικών φράγκων.

Τρίτον, ΟΛΑ τα έξοδα διαβίωσης (περιλαμβανομένων διακοπών) με απόδειξη, εκπίπτουν χωρίς εξαίρεση. Εάν τα έξοδα ισοσκελίζουν τα έσοδα δεν επιβάλλεται άμεσος φόρος (έχουν είδη πληρωθεί η έμμεση φόροι κατανάλωσης). Επιβάλλεται ο προβλεπόμενος φόρος στο εναπομείναν ποσό μετά την αφαίρεση εξόδων διαβίωσης. Ακόμα μας μιλάνε εδώ για «κίνητρα» να παίρνουμε αποδείξεις;

Τέταρτον, το φορολογικό σύστημα επιδέχεται μικρές τροποποιήσεις και αναπροσαρμογές κατά πολύ αραιά διαστήματα (πολλές φορές υπερβαίνει την δεκαετία).


Πέμπτον, διατηρεί ένα χαμηλό ΦΠΑ (2,5% στα βασικά είδη και 8% στα υπόλοιπα). Η ίδια φιλοσοφία διέπει και την φορολογία επιχειρήσεων, με μία μόνο φορολογική κλίμακα με μέσο όρο το 20%.

Έκτον, ο Ελβετός υπήκοος υποχρεούται να δηλώνει όλα τα αποκτηθέντα εισοδήματα ανεξάρτητα το που αποκτήθηκαν αλλά δεν θα πληρώσει φόρο για εισοδήματα αποκτηθέντα εκτός Ελβετίας που έχουν ήδη φορολογηθεί, εφόσον υπάρχει διμερής συμφωνία αποφυγής διπλής φορολόγησης.

Έβδομον, οι φορολογικές διαφορές υπάγονται κυρίως στο Αστικό Δίκαιο εκτός και αν περιέχουν το στοιχείο της απάτης. Επανεξέταση φορολογικών υποθέσεων δεν γίνεται παρά μόνο αν υφίσταται θέμα κακουργηματικής πράξης.

Με απλά λόγια αγαπητοί μου, το σύστημα αυτό δίνει το απόλυτο κίνητρο να εμφανίζονται όλες οι συναλλαγές χωρίς εξαίρεση, αφού εκπίπτουν από τη δήλωση, η διασταύρωση γίνεται ηλεκτρονικά από το φορολογικό σύστημα σε ελάχιστο χρόνο και η εκκαθάριση γίνεται αυτόματα. Η δική σου έκπτωση είναι η χρέωση στα εισοδήματα ενός άλλου, ενώ δίνεται το απόλυτο κίνητρο να ξοδεύεται χρήμα για να λειτουργεί η αγορά…

Πείτε μου τώρα αγαπητοί αναγνώστες που μου κάνετε την τιμή να διαβάζετε το παρόν σχόλιο: Γιατί να εμπλακεί κάποιος σε φοροδιαφυγή υπό αυτούς τους όρους – δαπανώντας πολύτιμη φαιά ουσία να σκέφτεται τα ελληνικά μας «κόλπα» – ειδικά όταν συναλλάσσεται με ένα κράτος που κάνει εξαιρετική και ανταποδοτική χρήση των φόρων που εισπράττει;
Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι που θα διαβάσουν αυτό το κομμάτι και θα προβούν σε αναπόφευκτους συνειρμούς με την Ελλάδα θα κινδυνεύσουν με κατάθλιψη. Δυστυχώς, το φορολογικό σύστημα δεν είναι το μόνο σχιζοφρενικό σε αυτή την κατά τα άλλα πολύ όμορφη χώρα.
Ποιος θα πάει από δαύτους στους δανειστές να τους πει πως αυτή τη λύση θα ακολουθήσουμε, λύση απολύτως συμβατή με τη ρητορική περί κυκλοφορίας «μαύρου» χρήματος στη χώρα; Φέρτε τα όλοι μέσα, ξοδέψτε τα στην αγορά με απόδειξη και μην πληρώσετε μία σε φόρους. Άσε που αν μάθει το «σύστημα» να εισπράττει σε κάθε -ηλεκτρονική- συναλλαγή αυτομάτως τον ΦΠΑ θα τρίβει τα μάτια του με τα μηνιαία έσοδα…
Δυστυχώς ό,τι έχει σχέση με το Ελληνικό Δημόσιο είναι παράδειγμα προς αποφυγήν. Το σύστημα είναι τόσο στρεβλό, που πραγματικά δεν βλέπω με ποιο τρόπο θα μπορούσε να διορθωθεί. Άσε που μπαίνεις στον πειρασμό να σκεφτείς, ότι εάν τολμούσε κάποια κυβέρνηση να επιδιώξει να κάνει το αυτονόητο, αίφνης, μαζί με τους εταίρους και δανειστές της, θα ανακάλυπτε κάτι… μαγικό.

Αναρωτιέστε τι θα ήταν αυτό; Ιδού λοιπόν… ίσως και δραματική μείωση των παγίων δημοσίων δαπανών, αφού είναι κοινό «μυστικό» ότι εφευρίσκαμε διαδικασίες για να δικαιολογήσουμε τις αθρόες προσλήψεις σε ένα Δημόσιο που με δική μας ευθύνη το στήσαμε μόνο για να μας ταλαιπωρεί, ενώ θα αυξανόταν η προσφορά εργασίας αφού η αγορά θα έπαιρνε μπροστά.

Προσωπικά η μόνη μου παρηγοριά είναι οι ομορφιές αυτής της χώρας και η ανάγκη μου να σταματήσω την περιπλάνηση στον κόσμο, να τελειώσω το ταξίδι της ζωής μου από εκεί που ξεκίνησε. Λέω πότε-πότε και… δυο κουβέντες, μπας και ιδρώσει κανενός το αυτί και κάνει τα στοιχειώδη, ώστε να αφήσουμε στη νέα γενιά μια άλλη χώρα για την ποία δεν θα έχει λόγο να μας βρίζει.