Το κύκνειο άσμα του Obama στην πτωχευμένη Ελλάδα

Του Γιάννη Σιδέρη

Α. “Η κυβέρνηση, κρυπτόμενη πίσω από τις αστυνομικές αρχές, με μια αυταρχική απόφαση που θυμίζει άλλες εποχές, ευθυγραμμίζεται με τις αξιώσεις των αμερικανικών αρχών.

Β. «Κάθε μέρα γίνεται και πιο ξεκάθαρο ότι αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να απαγορεύσει τις συναθροίσεις αξιοποιώντας χουντικό νομοθετικό διάταγμα, στην προσπάθειά της να δημιουργήσει κλίμα φόβου και αποδεικνύοντας, με αυτό τον τρόπο, πόσο τρέμει τη μαζική παρουσία του λαού».

Όχι, δεν είναι απόσπασμα  από λάβρες προκηρύξεις των… ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για τα θηριώδη μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση  λόγω  της επίσκεψης Ομπάμα. Τo πρώτο είναι από ανακοίνωση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ το ‘99 για την έλευση Κλίντον και το δεύτερο του ΣΥΡΙΖΑ το ‘13 ενόψει της επίσκεψης Σόυμπλε.

Μόνο που επί «νεοφιλελεύθερης» κυβέρνηση Σημίτη έγιναν  πορείες, όπως δείχνουν οι φωτογραφίες της εποχής, με τους Κωνσταντόπουλο, Κουβέλη, Παπαδημούλη και άλλους, να διαδηλώνουν κατά του φονιά των λαών. Τι ίδιες μέρες ο κ. Τσίπρας, ομού μετά άλλων αριστερών νεολαιών χαρακτήριζε ανεπιθύμητο τον Clinton στη χώρα. 

Στην χαώδη αναντιστοιχία λόγων και έργων αναφερόμαστε και όχι σε αυτά καθ΄ εαυτά τα μέτρα της επίσκεψης.

Η επίσκεψη δεν είναι μια ευκαιρία για την κυβέρνηση...

Για την επίσκεψη ως γεγονός, γράφαμε την περασμένη εβδομάδα ότι είναι χαμηλών προσδοκιών, ασχέτως αν η κυβέρνηση την πασπαλίζει με τη  χρυσόσκονη της διεθνούς επιτυχίας γιατί δήθεν η χώρα μας με την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική της απέκτησε …οντότητα και  έγινε κομβικός παράγοντας στην περιοχή.

Το πόσο ο απερχόμενος  πλανητάρχης θα μπορέσει  να κάνει δώρο το νέο χρυσόμαλλο δέρας της κυβέρνησης, τη μείωση του χρέους, το απαντούν οι γερμανοί δια της FAZ: «Στην απόφαση για τη μείωση δεν έχει λόγο ένας αμερικανός πρόεδρος, ακόμη λιγότερο ένας απερχόμενος. Επειδή τον λογαριασμό θα τον πλήρωναν οι Ευρωπαίοι».

Το ίδιο έγραφε διαπιστωτικά και η ταπεινότητά μας την προηγούμενη εβδομάδα, χωρίς ωστόσο να υποβαθμίζεται η επίσκεψη αυτή  καθ’ εαυτή, παρά μόνο στην μη ρεαλιστική πτυχή του χρέους.

…Είναι μια ευκαιρία για τη χώρα

Εν τούτοις η έλευση Obama , μια πρωτοβουλία του ιδίου, καθόλου δεν στερείται αξίας . Οι εκτιμήσεις  συγκλίνουν στο ότι ήταν μια «αυτοαναφορική»  πράξη, διάθεση να εκφωνήσει  το κύκνειο άσμα του, που θα γινόταν ιστορική παρακαταθήκη, σε ένα μαγευτικό σκηνικό  - για τον συμβολισμό του στην παγκόσμια κοινότητα -  με φόντο τον φωτισμένο Παρθενώνα. Θα ήταν μια ομιλία που θα έμενε στη μνήμη των εθνών, όχι ισάξια (αν και δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης), με εκείνη του Κένεντι στο Βερολίνο, αλλά σημαντική, καθώς και εδώ υπάρχουν στοιχεία ενός – διαφορετικού - δράματος:

Στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, κάτω  από το ιερό της σύμβολο, την Ακρόπολη, στην Ελλάδα που μαστίζεται από την οικονομική κρίση, στον λαό που φτωχοποιείται και χάνει την ελπίδα του στη μέγγενη του χρέους, και που παρόλα αυτά δεν αποποιήθηκε την ανθρωπιά του. Που έδειξε ανθρωπιά, περιμάζεψε, παρείχε θαλπωρή στους πρόσφυγες , του μετανάστες, τους τρομαγμένους από τον πόλεμο, τους κατατρεγμένους.

Ναι ακούγονται γλυκερά σαν... βίπερ Νόρα όλα αυτά - και στη στήλη - αλλά αυτό φαίνεται ότι ήταν το κυρίαρχο  στοιχείο στην κίνηση Obama. Ένα σκηνικό για τον εαυτό του και ταυτόχρονα μια βοήθεια στους χειμαζόμενους Έλληνες.  Και δεν ήταν καθόλου λίγο. Τα αποτελέσματα δεν θα έλυναν τις προπαγανδιστικές ανάγκες της κυβέρνησης για το χρέος  αλλά θα ήταν μακροπρόθεσμα. 

Η Ελλάδα θα έμπαινε σαν χώρος θετικής μνήμης στην  ιστορία των αμερικανών προέδρων, την στιγμή που οι τηλεοράσεις του πλανήτη θα μετέδιδαν το μήνυμά και θα αναφέρονταν στην αξία του τόπου από τον οποίο το εξέπεμπε. Ακόμη και το πεζότερο των πλεονεκτημάτων να εξετάσουμε, η ομιλία Ομπάμα κάτω από την Ακρόπολη θα βοηθούσε την έλευση περισσότερων τουριστών, σε μια χώρα πτωχευμένη που ως βαριά της βιομηχανία έχει τον τουρισμό.

Είναι κρίμα  που το σκηνικό αυτό ακυρώθηκε εξαιτίας της χειροβομβίδας στη γαλλική πρεσβεία, λες και είμαστε Καμπούλ, Βηρυτός ή Σαναά.

Η ανωτέρω παρομοίωση δεν σημαίνει ότι η στήλη τάσσεται κατά των  πορειών διαμαρτυρίας, έσω και αν  κάποιες προκηρύξεις που καλούν σε αυτές, αποπνέουν μούχλα, ξεπατικώνοντας την ίδια φρασεολογία των ανακοινώσεων προ 40ετίας, (λογικό αφού οι ίδιοι κύκλοι ανθρώπων ανανεώνονται στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, απέχοντος του μεγάλου τμήματος των εργαζομένων).

Όποιος νομίζει ότι έχει λόγο να διαμαρτυρηθεί για την πολιτική των ΗΠΑ, έχει δικαίωμα να διαδηλώσει, με κάποιους χωροταξικούς  περιορισμούς φυσικά, όπως άλλωστε γίνεται και σε κάθε διαδήλωση.

Ο Obama  πάνω απ όλα είναι αμερικανός πρόεδρος, και η χώρα του κυρίως ευθύνεται για τον τρόμο, το αίμα τις αλλαγές συνόρων που προσπαθεί να επιφέρει στην Μέση Ανατολή. Η χώρα του κυρίως ευθύνεται και για τους πρόσφυγες που μας έρχονται, και για την περίθαλψη των οποίων μας συγχαίρει

Ο Obama ωστόσο δεν παύει να ήταν ένας καλός, δημοκρατικός, αλτρουιστής  πρόεδρος, σοσιαλδημοκρατικής κοπής, ακόμη και με τα ευρωπαϊκά στάνταρς . Ηταν συμφέρον μας να αξιοποιήσουμε επ’ ωφελεία μας την παρουσία του, κυρίως στην συμβολική της διάσταση που προαναφέραμε.

liberal.gr