«Το να συνιστούμε οικονομία στους φτωχούς είναι κάτι τόσο εξωφρενικό όσο και υβριστικό. Είναι σαν να συμβουλεύουμε έναν άνθρωπο που πεινάει να τρώει λιγότερο», έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ πριν από 126 χρόνια. Αυτό έκανε σχεδόν σε όλο του τον πολιτικό βίο ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: κουνούσε το δάχτυλο στους φτωχούς να κάνουν οικονομία ενώ ο ίδιος έτρωγε με χρυσά κουτάλια.
Ήταν όντως ήταν ο πρώτος που είχε υποστηρίξει τόσο ωμά ότι το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού πρέπει να κατέβει.
Η παρακαταθήκη του αιώνιου επίτιμου, σύμφωνα με τον επικήδειο που εκφώνησε ο γιος του και σημερινός προέδρος της ΝΔ, είναι ότι μας έμαθε «να μην κολακεύουμε τον λαό», να του λέμε δυσάρεστες αλήθειες, ώστε να τον προετοιμάζουμε για τα χειρότερα, ώστε να μην έχει μετά απαιτήσεις. Είναι το σύγχρονο αντίστοιχο του «μάθε τη θέση σου και μη ζητάς πολλά», που λέγανε παλιά οι κύριοι στο «κατώτατο» υπηρετικό προσωπικό.
Από το 1999 έως το 2007 ο Μιχάλης Χριστοφοράκος είχε 23 συναντήσεις και 98 τηλεφωνικές συνομιλίες με τον πατριάρχη της οικογένειας Μητσοτάκη, σύμφωνα με την επίσημη ατζέντα του στελέχους της Ζίμενς. Αυτό δεν είναι κολακεία του λαού, αλλά αλληλοκολακεία μεγάλου κεφαλαίου και πολιτικού ανδρός, με προφανές υλικό όφελος. «Κάνε ό,τι σου λέω, όχι ό,τι κάνω εγώ»: αυτό είναι το επίσημο δόγμα των αφεντικών για τους εργαζόμενους και ο Κ. Μητσοτάκης το μετέφερε στην πολιτική. «Κοιτάξτε με, είμαι 70 ετών και έχω όρεξη για να δουλεύω άλλα 20 χρόνια», είχε πει στους εργάτες και τις εργάτριες στη διάρκεια επίσκεψής του στο εργοστάσιο της Πειραϊκής-Πατραϊκής στην Πάτρα.
Πράγματι, ο Κ. Μητσοτάκη επέδειξε αξιοσημείωτη χρονική αντοχή στον πολιτικό στίβο, έχοντας κατά τα άλλα εξασφαλίσει μια υψηλή ποιότητα ζωής. Δεν ξέρουμε αν θα συνέβαινε το ίδιο αν εργαζόταν 8ωρο σε κάποιο εργοστάσιο…
Posted: June
in: Editorial
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου