Δευτέρα, 04 Δεκεμβρίου 2017 17:52
* γράφει ο Γιώργος Αδαλής
Η Ελλάδα ως χώρα ήταν πάντοτε στην πλευρά του Δικαίου σε παγκόσμια κλίμακα. Στους παγκοσμίους πολέμους συνεισέφερε στην επικράτηση του «καλού» αποτείνοντας τεράστιο «φόρο» με εκατόμβες νεκρών στρατιωτών που πολέμησαν με τις ορδές των φασιστών και των βαρβάρων. Τι κι αν οι «σύμμαχοι» δεν συμπεριφέρθηκαν αναλόγως στην Ελλάδα; Η χώρα βρίσκεται σταθερά εδώ και έναν αιώνα με την πλευρά του «φωτός». Σαφώς και η Ελλάδα, αντίθετα με πολλές χώρες του πλανήτη, κατάφερε να συμμετέχει σε όλους τους Διεθνείς Οργανισμούς και φορείς! Κατάφερε να μπει στο ΝΑΤΟ, στην ΕΟΚ και στην Ευρωζώνη, την ώρα που άλλες χώρες δεν μπορούν καν να ονειρευτούν μια τέτοια εξέλιξη.
Παρόλ’ αυτά, οι «σύμμαχοι» δεν μας φέρονται ισότιμα ή τέλος πάντων όπως θα έπρεπε σε μια χώρα όπως η Ελλάδα.
Τι χώρα όμως είναι η Ελλάδα;
Παρά την τεράστια πολεμική ισχύ που έχει αποκτήσει και διατηρεί ως σήμερα, η Ελλάδα ουδέποτε χρησιμοποίησε την πανίσχυρη αυτή πολεμική μηχανή της. Κι όχι μόνο δεν τη χρησιμοποίησε, αλλά ούτε καν απείλησε ποτέ άλλη χώρα, είτε άμεσα είτε έμμεσα. Για να φανταστεί κάποιος το μέγεθος της στρατιωτικής δύναμης που έχει η χώρα μας ακόμη και σήμερα που διανύουμε τον 11ο χρόνο οικονομικής ύφεσης και τον 8ο της κρίσης, αρκεί να κοιτάξει τους διεθνείς πίνακες κατάταξης της Πολεμικής μας αεροπορίας, του ναυτικού μας και των τεθωρακισμένων οχημάτων που διαθέτουμε. Τα πολεμικά άρματα που διαθέτει π.χ. η Ελλάδα, είναι περισσότερα από αυτά που διατηρούν σήμερα η Γαλλία μαζί με τη Γερμανία! Διαθέτει μεγαλύτερο στόλο Πολεμικού Ναυτικού από κάθε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, συμπεριλαμβανομένων χωρών όπως η Γαλλία και η Γερμανία. Αν σκεφτεί κανείς ότι το σύνολο των Βαλκανικών χωρών δεν διαθέτουν, όλες μαζί, ούτε το ένα τέταρτο των πολεμικών αεροσκαφών που διαθέτει και συντηρεί η Ελλάδα, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος ότι η χώρα μας αποτελεί στην ευρύτερη περιοχή έναν «αστακό» από την άποψη στρατιωτικών εξοπλισμών.
Θα μπορούσα να αναφέρω πάνω από είκοσι τομείς στους οποίους η Ελλάδα υπερτερεί διεθνώς και βρίσκεται στις πρώτες θέσεις στρατιωτικά ανάμεσα στις χώρες ολόκληρου του πλανήτη. Αλλά δεν είναι ο σκοπός του σημερινού μου άρθρου αυτός. Σκοπός είναι να ρίξουμε μια ματιά στις στρατιωτικές και διπλωματικές κινήσεις της Ελλάδας τις τελευταίες δεκαετίες.
Απείλησε ποτέ κάποιο τρίτο κράτος η Ελλάδα με στρατιωτικό χτύπημα; ΟΧΙ βέβαια.
Ξεκάθαρα, λοιπόν, η Ελλάδα ουδέποτε απείλησε ισάξιους αντιπάλους στρατιωτικά όπως η Τουρκία. Πολύ περισσότερο δεν απείλησε μικρά κρατίδια με μηδενική στρατιωτική ισχύ, όπως τα Σκόπια και η Αλβανία. Αντίθετα, δέχεται σχεδόν αδιαμαρτύρητα ακόμα και απειλές από τις χώρες αυτές. Γεγονός που ξεπερνά κάθε όριο ανεκτικότητας διεθνώς. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς πόσο βοήθησε η Ελλάδα τους Αλβανούς πολίτες, αλλά ακόμη και το σύνολο των Βαλκάνιων πολιτών, τότε είναι να απορεί κανείς με την καταδεκτικότητα των Ελληνικών Κυβερνήσεων. Και φυσικά, η Ελλάδα δεν ζήτησε ποτέ ούτε τα αυτονόητα, όπως λόγου χάρη η προστασία της Ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία.
Αυτά όλα αποτελούν ένα δεδομένο που ολόκληρη η διεθνής κοινότητα αποδέχεται. Ότι η Ελλάδα δεν χρησιμοποίησε ποτέ την τεράστια στρατιωτική της μηχανή, ακόμη κι όταν... έπρεπε και το επέβαλαν οι συνθήκες.
Σε επίπεδο Διπλωματίας και Εξωτερικής πολιτικής έχουμε κάνει ως χώρα απίστευτα σφάλματα στρατηγικής, είτε πρόκειται για μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη είτε πρόκειται για μικρές και αδύναμες χώρες. Όσα λάθη κι αν έχουμε κάνει, όμως, μπορεί να προέρχονταν από ανίκανους πολιτικούς ή από πολιτικούς με λανθασμένους στόχους, αλλά ουδέποτε ανακατευτήκαμε ως χώρα σε Εθνοφυλετικές διενέξεις ή σε αλληλοσπαραγμούς χωρών. Ακόμη και η συμμετοχή μας σε διεθνείς αποστολές του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ ήταν επικουρικού χαρακτήρα και σε κάθε περίπτωση ήταν ασήμαντες αριθμητικά και εξοπλιστικά. Για παράδειγμα, στην επιχείρηση «Αυγή της Οδύσσειας» του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, παρά το ότι χρησιμοποιήθηκε η βάση της Σούδας, η Ελλάδα δεν συνεισέφερε ούτε ένα από τα 600 στρατιωτικά αεροσκάφη που διαθέτει! Επιπρόσθετα, ουδείς από τους κορυφαίους Έλληνες πιλότους δεν συμμετείχε σε βομβαρδισμούς ή επιτήρηση του εναέριου χώρου.
Όταν μια χώρα διαθέτει κατά τεκμήριο τους καλύτερους καπετάνιους πλοίων και υποβρυχίων και τους καλύτερους πιλότους διεθνώς, είναι σαφέστατο ότι θα ασκήσει με αυτούς στρατιωτικές και διπλωματικές πιέσεις. Η Ελλάδα δεν το έχει πράξει ούτε στο ελάχιστο αυτό. Κι ας δέχεται καταιγισμό πιέσεων από το ΝΑΤΟ και άλλους Οργανισμούς.
Σε περιπτώσεις, μάλιστα, πολέμων στη «γειτονιά» μας, η Ελλάδα όχι απλά δεν εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις, αλλά συνέδραμε στην εξομάλυνσή τους. Στην Αλβανία ακόμα ακόμα, το Πολεμικό Ναυτικό συνέδραμε στην εκτόνωση της κατάστασης εκεί παραλαμβάνοντας και μεταφέροντας πρόσφυγες με ασφάλεια. Στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας υπήρχαν και αξιωματικοί που δεν δέχτηκαν να συμμετάσχουν καθόλου στον πόλεμο αυτό αψηφώντας νατοϊκές διαταγές. Πράγματι, λοιπόν, ακόμη και στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας ούτε μια βόμβα δεν έπεσε από κουμπί που πάτησε Έλληνας στρατιωτικός.
Κι ενώ αυτό αποτέλεσε ένα δόγμα που εφάρμοσαν όλες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις, έρχεται ξαφνικά η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και αποφασίζει κάτι πρωτάκουστο για τα Ελληνικά δεδομένα. Να πουλήσει πολεμικό υλικό του Ελληνικού Στρατού σε τρίτη χώρα, η οποία μάλιστα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Αυτό από μόνο του αποτελεί μια ανατροπή της Ελληνικής στάσης που περιγράψαμε πιο πριν. Αποτελεί μια αιφνιδιαστική μεταβολή των δεδομένων της Ελληνικής διπλωματίας, η οποία, όμως, μπορεί να αποδειχτεί μοιραία.
Ότι δεν έκαναν ακόμη και «δεξιές» κυβερνήσεις, ότι δεν έκανε ακόμη και το ΠΑΣΟΚ, το έκανε με ελαφρά καρδία μια «αριστερή» κυβέρνηση. Η Ελλάδα, με την «πολιτική της ουδετερότητας», ήταν η μοναδική χώρα που κατάφερε να έχει καλές σχέσεις με το σύνολο των χωρών σε Μέση Ανατολή και Αφρική. Κι αυτός είναι και ο λόγος που η Ελλάδα δεν έχει γίνει ποτέ στόχος τρομοκρατών μετά την ίδρυση της Αλ Κάιντα. Κι ενώ ως το 1989 η Ελλάδα ήταν όχι απλά στόχος, αλλά κέντρο διερχομένων της διεθνούς τρομοκρατίας, με αποκορύφωμα την αιματηρή επίθεση στο πλοίο «City of Poros» της οργάνωσης του Αμπού Νιντάλ (πραγματικό όνομα: Σαμπρί αλ Μπάνα), έκτοτε η Ελλάδα κατάφερε να καταστεί μια ασφαλής χώρα σε διεθνές επίπεδο.
Ξαφνικά, λοιπόν, η Κυβέρνηση Τσίπρα διά του συγκυβερνήτη και υπ. Άμυνας, Πάνου Καμμένου, αποφασίζει να πουλήσει έναν μεγάλο αριθμό βλημάτων στη Σαουδική Αραβία. Η οποία βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με την Υεμένη. Παράλληλα, όπως γράφτηκε, το ίδιο υλικό διαπραγματευόταν προς πώληση και με τις αρχές της Υεμένης.
Δεν θα μπούμε σήμερα στο κατά πόσο ήταν ή δεν ήταν άλλο ένα σκάνδαλο με τα εξοπλιστικά. Διότι το ζήτημα που προέκυψε είναι εξόχως σοβαρότερο από αυτό και πάρα πολύ επικίνδυνο για την ασφάλεια της χώρας μας.
Οι «μεγάλοι» σύμμαχοι των Σαουδαράβων, λόγω της υπέρμετρης εμπλοκής τους σε μια υπόθεση που εξελίσσεται σε γενοκτονία, αποφάσισαν φαίνεται να μην εμπλακούν σε περαιτέρω ενίσχυση του αιματηρού αυτού πολέμου και μπροστά στη διεθνή κατακραυγή «επέτρεψαν» με έντεχνο τρόπο στην Ελλάδα να πουλήσει τον εξοπλισμό της που έληγε και μάλιστα σε πολύ καλή τιμή. Κι ενώ οι ίδιοι οι Σαουδάραβες παραδέχτηκαν ότι η τιμή ήταν πολύ ακριβή, οι ανάγκες τους για πυρομαχικά και το άτυπο διεθνές εμπάργκο επέτρεψαν στην κυβέρνηση Τσίπρα να φτάσει την πώληση των πυρομαχικών στο τελικό της στάδιο.
Στο σημείο αυτό, μάλιστα, μπαίνει κι ένα πολύ σοβαρό πολιτικό ζήτημα. Πώς, μια αριστερή κυβέρνηση που αντιτίθεται στους πολέμους, πουλά στρατιωτικό εξοπλισμό βλημάτων και βομβών που θα πέσουν στα κεφάλια ανυπεράσπιστων πολιτών της Υεμένης; Είναι επιχείρημα αυτό που διαρρέεται εκ των έσω ότι «αν δεν το κάναμε εμείς θα το έκανε κάποιος άλλος»; Εννοώντας προφανώς την Τουρκία. Κι όλο αυτό θα αποφέρει στη χώρα μόλις 67 εκ. ευρώ! Τι σημαίνει, όμως, αυτό το ποσό για την Άμυνα της χώρας; 67 εκατομμύρια ευρώ δεν επαρκούν ούτε για τα καύσιμα της πολεμικής μας αεροπορίας για τρεις μήνες! Αξίζει, δηλαδή, για ένα τέτοιο ποσό να εμπλακεί η χώρα μας σε μια σφαγή, όπως αυτή που γίνεται στην Υεμένη; Και ποιος εγγυάται στην Ελλάδα ότι με τα κύματα των μεταναστών δεν θα φτάσουν παράλληλα και δολιοφθορείς από την Υεμένη προκαλώντας αντίποινα σε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα;
Πώς είναι δυνατόν ένα κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη μια να διοργανώνει αντιπολεμικά συλλαλητήρια και από την άλλη να πουλά βόμβες για να σκοτώνεται ο κόσμος;
Δεν αποτελεί αυτό τον ορισμό της «βρώμικης πολιτικής»;
Σαφώς, λοιπόν, και η εμπλοκή της Ελλάδος δεν έγινε γιατί είχαμε ανάγκη τα 67 εκατομμύρια, αλλά διότι ουδείς άλλος ήθελε στην παρούσα φάση να πουλήσει στρατιωτικό εξοπλισμό στη Σ. Αραβία. Και με δεδομένο ότι σύμμαχοι της Υεμένης στον πόλεμο είναι πολλές εξτρεμιστικές ομάδες τρομοκρατών που δρουν σε Μέση Ανατολή και Αφρική, ΠΩΣ θα διασφαλίσει ο Πάνος Καμμένος και ο Αλέξης Τσίπρας ότι όλοι αυτοί δεν θα καταφθάνουν με βάρκες στην Ελλάδα με σκοπό τη δολιοφθορά;
Ειδικά για τον Σύριζα, πλέον χάνεται οριστικά το «αριστερό» ηθικό πλεονέκτημα που μοστράρουν όλα τα αριστερά κόμματα στην Ευρώπη, μια και υποτίθεται ότι μάχονται για την Ειρήνη στην περιοχή. Πώς θα πείσει ακόμη και το κομματικό του κοινό ο Πρωθυπουργός ότι προασπίζεται την ειρήνη, αφού στην ουσία πουλά βόμβες για να σκοτώνονται άμαχοι στην Υεμένη;
Πώς θα μιλήσει ξανά για το δράμα των προσφύγων, όταν ο ίδιος πουλά βόμβες σε εμπόλεμες χώρες με αποτέλεσμα να... αυξάνονται τα κύματα των μεταναστών και των προσφύγων;
Κατά την εκτίμησή μου, λοιπόν, ο Πρωθυπουργός και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθούν σε πολύ δύσκολη πολιτική θέση στο προσεχές διάστημα. Και σε συνδυασμό με τα αντιλαϊκά μέτρα που ψήφισαν, οι «αριστεροί» ψηφοφόροι θα αρχίσουν να απομακρύνονται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η μοναδική διέξοδος για τον Έλληνα Πρωθυπουργό θα είναι να «φορτώσει» τεχνηέντως όλο αυτό στον ίδιο τον Πάνο Καμμένο και να τον απομακρύνει αρχικά από το υπουργείο Άμυνας. Ειδικά τώρα που άνθρωποι όπως ο Κώστας Λαλιώτης έχουν αρχίσει να καλλιεργούν την ιδέα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με ΠΑΣΟΚ, όπως αυτό διαμορφώνεται με τη νίκη της Φώφης Γεννηματά στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές.
Η ενέργεια αυτή της Ελληνικής Κυβέρνησης έχει δημιουργήσει εκνευρισμό ακόμη και στην πτέρυγα της Αριστεράς στην Ευρωβουλή και αναμένονται μεγάλες αντιδράσεις και εκεί.
Συνοψίζοντας όλο αυτό το τοπίο, πρέπει να παραδεχτούμε ότι πράγματι είναι πολύ δαιδαλώδες. Και γίνεται περισσότερο θολό, αν σκεφτεί κάποιος πόσα είναι τα «αόρατα πρόσωπα» που συμμετέχουν διεθνώς στα δίκτυα των εμπόρων όπλων. Ποιος ξέρει άραγε τι καραμπόλες έχουν γίνει με αυτήν την αδέξια κίνηση της κυβέρνησης στα διεθνή λόμπυ των εξοπλισμών; Λόμπυ από ανθρώπους που είναι πολύ «βρώμικοι». Από στελέχη επιχειρήσεων που δεν δίνουν δεκάρα για τον ανθρώπινο πόνο που θα προκαλέσει η... αύξηση των πωλήσεων των... προϊόντων τους. Βρώμικοι επιχειρηματίες που αναζητούν εξίσου βρώμικους πολιτικούς για να αυξήσουν τις πωλήσεις τους. Και η παρούσα κυβέρνηση με τα καμώματά της ενεπλάκη σε ένα πολύ βρώμικο διεθνές παιχνίδι. Και μαζί της μπλέκει ολόκληρο τον Ελληνικό λαό!
Το σκάνδαλο τελικά δεν βρίσκεται στην αναζήτηση της μίζας, όπως συζητούν όλοι στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση. Το σκάνδαλο είναι ότι για ένα πολύ μικρό ποσό διακυβεύεται η ασφάλεια της χώρας από δω και στο εξής. Και αυτό δεν το ακούσαμε από κανέναν! Ούτε από «δεξιά», αλλά κυρίως ούτε από τη δήθεν συμπονετική «αριστερά» και τους μαθητευόμενους... μάγους της.
---------------------------------------
* O κ. Γιώργος Αδαλής είναι οικονομολόγος με ειδικότητα στην Οικονομετρία, Μηχανικός Η/Υ και ίδρυσε το 1999 την πρώτη ηλεκτρονική εφημερίδα στην Ελλάδα (www.aegeantimes.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου